Natuurlijk was het van de vertrekkende Harrie Gommans een sympathiek gebaar om de afscheid nemers, voor het eigen publiek, nog eens in de wedstrijd te laten optreden. Daardoor konden spelers die eigenlijk niet voor een basisplek in aanmerking meer kwamen, zoals Nick Tielemans, Max van den Akker en Thomas Horsten, zich nog even voor het thuispubliek tonen. Dat is enerzijds begrijpelijk en sympathiek van de UNA coach, anderzijds sportief gezien ook heel jammer. Immers, UNA zat best goed in de wedstrijd en leek toch zeker op een punt af te stevenen, maar greep daar nu een paar minuten voor tijd naast.
Door Thieu Vlemmix
Er waren bij aanvang van de laatste competitieronde nog 3 clubs in de running voor de titel in de Derde Divisie B. UNA’s tegenstander STEDOCO was er daar eentje van. Aan het duel in Zeelst zat een soort van ‘must’ vast voor de Hoornaarse ploeg. Die moest namelijk winnen, wilden ze sowieso nog iets kunnen doen aan de 2 punten achterstand op nummer 1 Barendrecht. En dan lag ook nog concurrent Blauw Geel op de loer, dat eveneens op 2 punten stond.
UNA had daar geen boodschap aan. Vanaf het begin namen de Zeelstenaren het initiatief in handen. En dat resulteerde al na 2 minuten in een geweldige kans voor Brian Boogers. Een fraaie aanvalsopzet eindigde via Jeroen van Schoonhoven voor de voeten van de volledig vrij staande aanvoerder, die deze enorme kans liet liggen door de bal tot ieders verbazing over het doel te schieten. Ook daarna had UNA meestentijd het initiatief, al moest het wel opletten voor de linke tegenstoten. Zo glipte na een goed kwartier Arwin van Soest door de geelzwarte verdediging, maar hij schoot rakelings naast doel. In de 40e minuut kreeg de weer alom aanwezige Brian Boogers nog een mogelijkheid om zijn team aan de leiding te brengen. Doch ook nu lukt hem dat net niet.
Na de pauze werd het aanvankelijk steeds rommeliger. Bij UNA, zowel als bij Stedoco vonden er diverse wissels plaats en dat was niet bevorderlijk voor het spel. Zeker voor UNA niet toen (52e minuut) twee aanslagen op – opnieuw - UNA’s beste man Louisben Jagt, eindigden in een definitieve blessure en de explosieve linksachter het veld moest verlaten.
Stedoco nam nu meer het initiatief en was dicht bij de 0-1, onder andere Joran Schroder. Toch richtte UNA zich nog op, schoot Boogers op doel (keeper redt) en eindigde een goeie combinatie vanuit de ingevallen Noah Nguyen bij de eveneens ingevallen Max van den Akker, wiens schot op de paal belandde. En daarna was het plots raak aan de andere kant toen (89e minuut) een snelle aanval bij Diego Biseswar belandde, die rustig raak schoot: 0-1. Alhoewel er nog redelijk wat paniek bij de bezoekers uitbrak, hielden ze stand. Omdat Barendrecht won, ging de titel naar die andere Zuid-Hollanders.
Het seizoen 2023-2024 zit er weer op. Een seizoen dat niet de geschiedenis zal ingaan als zeer succesvol. Eigenlijk zowat het tegendeel zelfs. Hoewel…….het begon op z’n allerbest, want na 10 wedstrijden was er 7x winst, 1 x verlies (uit bij de latere kampioen Barendrecht) en 2x gelijk. Een heel mooi rijtje toch. Maar daar kwam lelijk de klad in. Eén van de belangrijkste oorzaken was ongetwijfeld de ongelofelijk lange lijst van blessures. Later volgden ook nog de perikelen van spelers die bekend hadden gemaakt aan het einde van de rit te zullen vertrekken. Dat veroorzaakte wat extra gerommel achter de coulissen. 
De voorlaatste thuiswedstrijd - tegen Sportlust – was er ondanks de thuisnederlaag al een verbetering te constateren. Maar vorige week (winst bij Quick) stapte er eigenlijk voor het eerst weer een volledig overtuigend en tegelijk succesvol UNA 1, na afloop in Den Haag van het veld. Ook in het slotduel tegen Stedoco bleef UNA in feite prima overeind. Afscheid wordt er dus ook genomen van Harrie Gommans. De Limburger was ruim 4 jaar in UNA—dienst en dat zegt voldoende als je kijkt dat dit na de Tweede Wereldoorlog andere trainers bij UNA niet lukte. Een prima, sympathieke, rustige trainer.
© 2024 Amateurvoetbal Eindhoven, op dit artikel rust copyright.
Piettie