Terugblik op: Ron de Kort, die na 22 jaar stopt als voetbaltrainer

Deelacties:

Met de rubriek ‘terugblik op’ willen we in de zomermaanden terugkijken op de meest gelezen en aansprekende artikelen uit seizoen 2021-2022.
Hieronder een interview met Ron de Kort die afscheid heeft genomen als trainer in het amateurvoetbal. 

[-FEBRAURI22SQR0222HTS:36579-]
Ruim 22 jaar was hij te bewonderen langs de Brabantse amateurvelden: Ron de Kort. Een prachtig rijtje aan clubs pronken op zijn cv. Momenteel is hij hoofdtrainer van HMVV uit Hooge Mierde, waar hij middenin zijn tweede seizoen zit. Dit seizoen wordt zijn laatste seizoen als hoofdtrainer. Bij HMVV, maar ook in het amateurvoetbal. Een gesprek over zijn besluit om te stoppen en een terugblik op zijn carrière, volledig verwoord door Ron zelf.

Door Nick Dierckx
“Na 22 jaar is het voor mij genoeg geweest. De afstand die ik iedere keer moet en moest rijden van Oirschot naar Hooge Mierde, toch zo’n dertig minuten heen en terug, ging mij tegenstaan. Ik heb het altijd met veel plezier gedaan, maar je kijkt ook verder. Bijvoorbeeld naar je gezin. Mijn vriendin geeft niet veel om voetbal, waardoor het nog moeilijker wordt om elke keer die afstanden te moeten rijden. Daarom heb ik er op ingezet om helemaal te stoppen. In eerste instantie dacht ik nog aan een club dichter bij huis, bijvoorbeeld de A-jeugd of het tweede elftal van Oirschot Vooruit, maar toch heb ik besloten om er volledig mee te stoppen.”

HMVV
“Het was een hele moeilijke keuze om te stoppen bij HMVV, want het is een geweldige club. De kantine is altijd superleuk, ook omdat korfbalvereniging DDW in de voetbalclub zit verweven. Ik kan geen slecht woord over HMVV zeggen. Het is altijd gezellig en alles is hier goed geregeld. Dit jaar heb ik een selectie van 33 jongens. Dat was vorig jaar een stuk minder; toen hadden we veel tekorten in spelers. De A-jeugd is met negen spelers overgekomen naar de selectie dit seizoen. Ze komen allemaal trainen. Er zijn een paar jongens die ver weg studeren, maar ze komen alsnog één keer in de week. De rest komt altijd. Dat is heel fijn. Iedereen is fanatiek en ze willen vooruit.”

                     ‘Bij iedere club heb ik iets waar ik mooi op kan terugkijken’

“Dat is ook zeker fijn voor de nieuwe trainer, want hij treft een groep aan waarmee hij echt verder kan. Ooit staan we met 28 of 29 man te trainen. Dat is bizar veel. Op donderdag is het zo dat we gescheiden trainen met het eerste en tweede elftal. Als ik iets wil proberen, dan kan dat gewoon. Dan spelen we bijvoorbeeld met het eerste tegen het tweede en geef ik de jongens van het tweede instructies om te spelen zoals de tegenstander van zondag zou doen. Dat gaat perfect met deze groep.”

Plafond van HMVV
“Ik denk dat wij in de middenmoot van de vierde klasse kunnen spelen dit jaar. Als Hooge Mierde een spits zou hebben die er minimaal vijftien inlegt, dan kun je aan de bovenkant meedoen. Dat is een groot verschil. We verloren bijvoorbeeld met 7-1 van Bergeijk, maar hebben in die wedstrijd gewoon meegevoetbald. Mensen zeggen dan: 7-1, dat is een flinke uitslag. Zeker. Bergeijk heeft een heel goed team en gaat meedoen om het kampioenschap, maar toch hebben wij daar kansen gecreëerd. In de eerste helft stonden we 3-1 achter en kregen we drie tot vier open kansen. Als je die maakt, wordt het een andere wedstrijd. Zo hebben we al meerdere wedstrijden gehad waarin we voetballend niet onderdoen voor de tegenstander. Maar je moet de bal in het net krijgen en dat is het manco van Hooge Mierde op dit moment. Voorheen hadden ze Ron Jansen, dat was voor Hooge Mierde een hele goede. Die maakte de doelpunten en dan sta je waar je hoort te staan.”

Terugblik
“DVS was de eerste club waar ik hoofdtrainer was. Ik heb daar zowel hoogte- als dieptepunten meegemaakt. In het eerste jaar deden we mee voor promotie. We wonnen de eerste wedstrijd zelfs met 4-1, maar in de terugwedstrijd verloren we met 5-1. Zo kort zat het toen bij elkaar. Daarna ging ik naar Bergeijk. Daar verspeelden we op de laatste speeldag het kampioenschap. Wij moesten van Vessem winnen om kampioen te worden en Oirschot Vooruit speelde tegen DEES uit Wintelre. Oirschot won in de laatste minuut en wij speelden gelijk tegen Vessem, dus dat was heel zuur. Na de wedstrijd kwam ik in de kantine en iedereen was terneergeslagen. Ik ging naar huis, in Oirschot. Daar was het feest omdat zij wel kampioen waren geworden. Ik heb mijn gezicht laten zien, heb ze gefeliciteerd met het kampioenschap en ben met getraande ogen naar huis gegaan. De vreugde die je had kunnen hebben, het verdriet wat volgt en anderen zien die zoveel plezier hebben: het ligt allemaal zo dicht bij elkaar. Het was een bittere pil, maar dat hoort bij voetbal.”

Hoge bergen, diepe dalen
“Zo zie je dat hoogtepunten vaak dicht bij dieptepunten liggen. Bij DVS: we mochten de tweede wedstrijd zelfs nog met twee doelpunten verschil verliezen. Maar zij hadden de voetballers van stal gehaald die jaren hoog gevoetbald hadden en we legden het af. Na de 4-1 was alles geregeld. Dat was een dieptepunt, terwijl de eerste wedstrijd een hoogtepunt was.”

“Na Bergeijk ging ik naar Oirschot Vooruit. Dat was sowieso heel apart. Oirschot was mijn eigen club. Ik heb daar drie jaar met veel plezier getraind. In het eerste jaar haalden we de nacompetitie en in mijn derde jaar verloren we de finale van de nacompetitie. Het is heel uniek dat je drie jaar je eigen club traint waar je iedereen kent en waar iedereen met je meewerkt.”

“DOSL was ook een supermooie verenging. Daar heb ik nog steeds vriendschappelijke banden met leiders en spelers die ik wel eens app. Daarna een jaar bij SVSOS uit Biest-Houtakker gezeten. Een gezellige vereniging met leuke mensen, alleen kwam er nooit iemand trainen. Op dinsdag stond ik met drie of vier man op het trainingsveld en op donderdag waren ze er allemaal. Wel supergezellig met op donderdag en zondag veel sfeer in de kantine.”

“In Hoogeloon heb ik daarna met de jongens een superjaar gehad, maar ben ik na één jaar weggegaan. Een club met goede jeugd die ze graag laten doorstromen en een club waar ik veel zondagen op een gezellige manier heb afgesloten in de kantine. De Bocht kwam op mijn pad. Met plezier ben ik daar drie jaar trainer geweest. Ik heb een cyclus meegemaakt van jongens die kwamen en in het elftal gepast moesten worden. Als het ware een team ervan maken. Daar zag ik iedere keer een uitdaging in.”

“Zo zie je dat ik eigenlijk bij iedere club wel iets heb waar ik mooi op kan terugkijken. Het is overal hard werken en veel tijd er insteken waar je leuke dingen uithaalt. In 22 jaar heb ik veel mensen leren kennen waarmee ik nog altijd contact heb.”

“Zo was Pieter Tuns mijn docent bij de KNVB en hij was toen ook trainer van Schijndel. Hij heeft mij naar de A-jeugd van Schijndel gehaald, die ik zes jaar heb getraind. Een prachtige tijd. Twee maanden geleden ben ik naar Schijndel gereden. Met Dries de Laat, een van de jongens waarmee ik toen kampioen werd, heb ik een hele zaterdagmiddag zitten praten over de tijd. Dat is geweldig. Frank Amting voetbalde in België en belandde daar op een zijspoor. Hij kwam een half jaar bij mij bij DVS voetballen. Toen ik bij Oirschot trainer werd, kwam hij daar weer voetballen. Dat zijn speciale banden die je met mensen creëert. Unieke dingen die je als trainer meemaakt in 22 jaar.”

Slotstuk
“Het zou een smet zijn op mijn trainerscarrière als we met HMVV degraderen. We moeten in de vierde klasse blijven. We gaan er ook alles aan doen om degradatie te voorkomen. Ik denk dat er bij ons meer voetbal inzit dan bij sommige andere teams in de klasse. We gaan er hard voor werken. Met deze sterke, positieve selectie gaan wij niet uit de vierde klasse verdwijnen!”

“Sowieso wil ik iedereen bedanken die mij in mijn trainerschap geholpen heeft. Ik wens iedereen veel sportief succes en gezondheid toe. En mocht er een club dichtbij huis komen, valt er misschien nog te praten.”

© 2024 Amateurvoetbal Eindhoven, op dit artikel rust copyright.

Jouw reactie?


guus langeraert
16 juli 22:01
Pracht verhaal Ron !!!
Ton
16 juli 14:42
Geniet van je pensioen maat. Ik zie je weer als we tegen Oirschot spelen