Ronald Joosten: ‘wie kent hem niet’

🎶Ja het is Ronald Joosten, wie kent ´m niet! 🎶

In het kader van de KNVB-beker, waarbij vanavond het laatste duel in de kwartfinales wordt gespeeld, en het carnaval dat komend weekend gaat losbarsten; een heerlijk voetbalverhaal met de 42-jarige Ronald Joosten uit Deurne. De local hero verwierf met zijn Deurne in het seizoen 2007-2008 landelijke bekendheid.

(Door Peter Bussers) Na de eerder beschreven bekeravonturen van o.a. Volkel en Nieuw Woensel vandaag een heerlijk nieuw voetbalverhaal. De reis ging deze keer naar Deurne waar ik op bezoek ging bij Ronald Joosten. Een echte Deurnese jongen die historie wist te schrijven met de plaatselijke SV door zich te plaatsen voor de achtste finales van de KNVB beker waarin Feyenoord de tegenstander was.

Ronald Joosten; wat een heerlijke bloedfanatieke maar ook leuke gekke gezellige man.  Een man ook die een feestje niet snel zal overslaan, een man die houdt van plezier en gezelligheid, maar zodra hij op die groene mat stapt de knop omzet en niet 100% maar 1000 % zal geven. Juist dat heeft hem ver gebracht, heeft er voor gezorgd dat hij dingen heeft mogen meemaken die niet voor velen zijn weggelegd. En dat….dat maakt hem met terugwerkende kracht trots en terecht! Tijdens het interview kon ik het ook in zijn ogen aflezen….prachtig!

‘Een echte Deurnese jongen’

Ronald begon al op jonge leeftijd met voetbal, aanvankelijk bij Deurne Walsberg. Vanaf de D-jeugd stapte hij over naar zijn grote liefde; de SV Deurne. Hij speelde vervolgens tot en met de B-jeugd telkens in het hoogste elftal van elke leeftijdscategorie. Ronald was ook een speler die in die jaren indruk wist te maken en zodoende regelmatig zijn wedstrijdjes mocht spelen voor de kring.

Op proef bij FC Eindhoven
FC Eindhoven had het talent ook gezien bij de toen 15-jarige Ronald maar dat avontuur liep op niets uit. Ronald: “Uhm haha, tsja hoe zal ik dit nu zeggen. Kijk ik vond het zeker leuk dat ik op proef mocht bij FC Eindhoven, heb daar ook zoiets een half jaar meegetraind maar het had voor mij geen meerwaarde. Ik begon in die tijd eigenlijk ook al een beetje aan de alcohol te ruiken haha. Maar verder moet ik ook toegeven dat ik niet goed genoeg was.”

Van keeper in de A2 naar aanvoerder bij de A1
Ronald was dus niet genoeg voor FC Eindhoven maar bleek vervolgens tot zijn grote verbazing ook niet goed genoeg te zijn voor de A1 van Deurne. Ronald: “De toenmalige trainer, die overigens jaren later mijn assistent-trainer werd bij het eerste elftal, zag het niet in mij zitten. Vond mij niet goed genoeg voor het hoogste elftal, maar zelf denk ik dat het meer te maken had dat ik als een moeilijke jongen werd gezien. Ik vond het allemaal wel goed en besloot als keeper verder te gaan in de A2. Nauwelijks een half jaar later kwam er echter een andere trainer bij de A1, want het ging niet zo best. Daarop werd ik niet alleen als speler bij de A1 gehaald, maar werd ik ook tot aanvoerder gebombardeerd.”

Tijdens zijn tweede jaar bij de A1 mocht Ronald al veelvuldig met het tweede elftal mee en mocht hij ook regelmatig zijn minuten maken. Vervolgens sloot hij dan ook nog af en toe aan bij het eerste elftal. Dat is wat hij wilde, heerlijk de hele dag op voetbalveld rondhangen, minuten maken en, misschien zal het je niet verbazen, de kantine in!

Eerste Deurnese speler
Vanaf zijn achttiende werd Ronald vervolgens definitief opgenomen in de selectie van Deurne en behoorde hij tot het eerste elftal. Aanvankelijk moest hij genoegen nemen met invalbeurten, maar dat was eigenlijk al een prestatie op zich. De selectie van Deurne bestond toentertijd namelijk uit spelers van heinde en ver. Overal kwamen ze vandaan; van Tilburg, Waalwijk, je kunt het zo gek niet bedenken. Spelers ook met ervaring in het betaalde voetbal zoals bv een Jeffrey van der Steen (ex RKC en Helmond Sport). En daar liep een zekere jonge Ronald Joosten dan tussen. “Als ik er aan terug denk natuurlijk wel apart. Ik was toen de enige echte Deurnese jongen die zich in het eerste elftal wist te knokken. Daar ben ik eigenlijk ook wel trots op.”

Eerste kampioenschap
Op het moment dat Ronald bij het eerste kwam speelde Deurne nog in de 1e Klasse en eindigde het vierde achter kampioen Terneuzen, de nummer twee TEC en de nummer drie DBS. Het jaar daarop wisten de Deurnenaren, met Ronald dus binnen de gelederen, met groots machtsvertoon kampioen van de 1e Klasse D te worden.  Deurne bleef concurrent EVV maar liefst dertien punten voor. “Het was mijn eerste kampioenschap en overigens een duur kampioenschap voor Deurne. Ik weet nog dat we toen 75 euro per punt kregen. We wonnen dat seizoen tweeëntwintig van de zesentwintig wedstrijden en speelden tweemaal gelijk.”

Deurne hoopte vervolgens ook hoge ogen te gaan gooien in de Hoofdklasse, de hoogste klasse bij de amateurs. Deurne kon echter geen rol van betekenis spelen in die Hoofdklasse en was vooral terug te vinden in de onderste regionen. In het seizoen 2005-2006, na vier jaar Hoofdklasse, viel het doek opnieuw voor de Deurnenaren. Deurne werd twaalfde en moest daardoor de nacompetitie in. Daarin verloor het de finale van OJC Rosmalen (3-4).

Kampioenschap en plaatsing voor KNVB beker
De blauw-witten daalden dus af naar de 1e Klasse maar wat er toen vervolgens gebeurde zal voor altijd in het geheugen gegrift staan bij Ronald, zijn teamgenoten en heel Deurne. De degradant draaide namelijk een uitstekend seizoen in die 1e Klasse en stond met nog drie wedstrijden te gaan slechts twee punten achter op koploper RIOS’31. Datzelfde RIOS’31 was vervolgens de eerstvolgende tegenstander.  Na eerder in het seizoen met 1-0 te hebben gewonnen werden de Limburgers opnieuw verslagen, deze keer met 0-3 en was de koppositie dus in handen van Deurne.

Prachtige weken zouden aanbreken want de blauw-witten gaven de koppositie niet meer weg en wist haar laatste twee wedstrijden ook in winst om te zetten waardoor het kampioenschap een feit was.

Er gebeurde echter nog meer mooie dingen voor het team van trainer Bas Gösgens. Deurne pakte niet alleen het kampioenschap maar wist zich door een zege op Budel te plaatsen voor de halve finales van de districtsbeker en daardoor eveneens te plaatsen voor het KNVB-beker toernooi het jaar daarop. Deurne won overigens de halve finale van de beker zeer verrassend van Hoofdklasser Gemert (2-0) maar verloor de finale van eveneens Hoofdklasser SV Meerssen. Het mocht de pret echter niet drukken. Deurne was terug in de Hoofdklasse en had voor het eerst in de historie een felbegeerde ticket voor de KNVB-beker weten te behalen.

Flevo Boys de eerste tegenstander
Toch leefde dat KNVB-bekertoernooi in eerste instantie niet echt bij de nieuwbakken Hoofdklasser. “Nee dat klopt, we wisten dat we dat mochten meedoen aan de KNVB-beker maar verder wisten we niet veel. De loting was niet live te volgen of zo. Het enige wat we wel wisten is dat we in de 1e ronde sowieso nog geen profclub zouden kunnen treffen. Misschien was het daarom minder interessant.”

Deurne lootte Hoofdklasser Flevo Boys dat in het voorgaande jaar slechtst achtste was geworden in de zaterdag Hoofdklasse C. Het vertrouwen was in ieder geval groot aan Deurne-zijde daar het het nieuwe seizoen was begonnen met twee overwinningen in de districtsbeker. Tweedeklasser Venlosche Boys werd met 8-2 aan de kant gezet terwijl er bij eersteklasser Panningen met 0-3 werd gewonnen.

De eerste echte test was dus het duel tegen Flevo Boys. Deurne won dat duel met 1-0 door een doelpunt vlak voor tijd van jawel……Ronald Joosten. Natuurlijk was er vreugde maar dan nog was er niet echt het besef. Het besef van deelname aan de KNVB-beker.

IJzersterk begin van de competitie
De terugkeer in de Hoofdklasse leefde wellicht meer op dat moment. Iedereen was namelijk benieuwd hoe Deurne het deze keer zou gaan doen in die Hoofdklasse. Zou het een keer een rol van betekenis kunnen spelen want in de eerdere twee periodes (1993-1999 en 2002-2006) was een zevende plaats de hoogste klassering. Het antwoord was ja. Deurne verbaasde vriend en vijand en opende ijzersterk.

Deurne begon de competitie met een uitduel tegen Baronie, dat in het voorgaande seizoen derde was geworden in de Hoofdklasse, en wist met 1-2 te zegevieren. In het tweede duel werd Gemert (nummer vijf voorgaande seizoen) op 2-2 gehouden en in het derde duel werd Schijndel (nummer vier) met 0-1 verslagen. De vierde wedstrijd eindigde vervolgens weer in een knap gelijkspel tegen titelverdediger JVC Cuijk. Een prima begin dus voor het team van trainer Bas Gösgens.

SV Meerssen tweede slachtoffer van Deurne
Vier dagen na het gelijke spel tegen JVC moest Deurne voor de tweede keer aantreden voor de KNVB-beker, dat inmiddels ook steeds meer begon te leven. Ronald: “Het toernooi leefde inderdaad meer. Dat had in eerste instantie te maken, met dat de voorzitter na een training het kleedlokaal inkwam met de mededeling dat de SV een leuk bedrag had ontvangen vanwege plaatsing voor de tweede ronde. Verder bestond er ook de kans dat we zouden mogen gaan aantreden tegen een profclub.”

Er kwam jammer genoeg geen profclub uit de koker maar klassengenoot SV Meerssen. Het duel tegen de Limburgers moest worden gespeeld bij Sparta’25 in Beek en Donk daar Deurne niet de beschikking had over een lichtinstallatie. Deurne overtuigde opnieuw. SV Meerssen, dat in de competitie drie van de vier wedstrijden had gewonnen, werd op een overtuigende manier verslagen (3-0). De doelpunten waren te zien op tv en op dat moment kreeg niet alleen SV Deurne landelijke bekendheid maar vooral ook Ronald Joosten.

Wilfred Genee
Waarom Ronald Joosten zou je zeggen? Hij behoorde namelijk niet tot de doelpuntenmakers bij dat duel. Nee, Ronald scoorde inderdaad niet maar zorgde wel voor de assist bij de 2-0. Is dat dan zo bijzonder zul je je afvragen? Nee ook niet, maar de commentator bij dat duel, Wilfred Genee, zorgde wel onbewust voor die bekendheid.

‘Ronald Joosten, wie kent hem niet!’

Wilfred Genee sprak namelijk de woorden uit: ‘Ronald Joosten, wie kent hem niet!’ En juist die woorden zorgden voor een bepaalde gekte en de bekendheid voor Ronald. Die woorden zouden hem het gehele seizoen blijven achtervolgen. Spandoeken volgden, petjes werden gedrukt. Er kwam veel vraag naar Ronald vanuit de media en later in het seizoen werd er zelfs een carnavalsnummer opgenomen. De wereld van Ronald stond een beetje op zijn kop.

Ook UNA moest er aan geloven
Een maand na het bekerduel met SV Meerssen was klassengenoot UNA de volgende tegenstander in de beker. Twee dagen voor dat bekerduel was Deurne overigens tegen de eerste nederlaag aangelopen in de competitie (DESK, 2-1). Desondanks was het vertrouwen groot want Deurne had UNA twee weken eerder al verslagen voor de competitie (3-2). Dat gebeurde vervolgens ook voor de beker. Deurne won het duel, dat opnieuw in Beek en Donk werd gespeeld, met 2-0 en plaatste zich zodoende voor de Achtste Finales van de KNVB-beker.

‘Ik had graag in De Kuip gespeeld’

Zestien ploegen gingen de koker in. Deurne was niet de enige amateurploeg want ook Quick Boys wist zich te plaatsen voor de Achtste Finales. Verder gingen Jong SC Heerenveen (wegens diskwalificatie PSV), NEC, NAC, FC Zwolle, Heracles Almelo, RKC Waalwijk, Haarlem, FC Den Bosch, Excelsior, AGOVV Apeldoorn, Roda JC, Ajax en Feyenoord de koker in.

In een volle kantine van Deurne werd vol verwachting naar de loting op tv gekeken. De spanning was groot. Welke ploeg zou het gaan worden Ronald: “Ja, dat was echt leuk. Bestuur, supporters en spelers… het was allemaal aanwezig. En ja dan zie je dat je tegen Feyenoord mag gaan spelen. De kantine stond compleet op zijn kop, er ging van alles door mij heen. Spelen tegen Feyenoord, echt top!. Spelen tegen bv een Van Bronckhorst, Makaay. Helemaal geweldig. Heel eerlijk gezegd had ik wel het liefst in De Kuip gespeeld, dat was natuurlijk helemaal een ervaring geweest. Maar ach ja, je kunt niet alles hebben.”

Het dorp stond op zijn kop en de hele week was de bekerloting het onderwerp van gesprek. Voor het bestuur van de Hoofdklasser lag er overigens genoeg werk klaar want men moest o.a. op zoek naar een locatie. Deurne geraakte in contact met VVV Venlo en Helmond Sport maar koos uiteindelijk voor laatstgenoemde.

Prima eerste seizoenshelft
In de competitie bleef Deurne ook uitstekend presteren. Na het gewonnen duel tegen UNA speelde het team van Bas Gösgens nog vier competitiewedstrijden waarvan het er drie wist te winnen. Allen uit bij SV Meerssen werd er verloren. Deurne had overigens ook succes in dat andere bekertoernooi; de districtsbeker. Na poulewinst was het in de tweede ronde te sterk voor SV Venray (1-3) en in de derde ronde voor Rood Wit’62 (6-1). Het jaar 2007 was dus een topjaar met een kampioenschap, de finale van de districtsbeker, plaatsing KNVB-beker en het bereiken van de Achtste Finale van die KNVB-beker.

Trip Egypte
De winterstop was aangebroken en het was nu toewerken naar die ene datum …… 15 januari. De selectie, die tijdens de winterstop altijd wel op trainingskamp ging, had deze keer begin januari een trainingskamp van een week opgeslagen in Egypte. In het Afrikaanse land werd naast vele trainingsuren aandacht besteed aan teambuilding. De plaatselijke helden reden daar op kamelen, gingen gezamenlijk snorkelen en scheurden op quads door de woestijn.

“Je noemt het een trainingskamp maar voor mij was het meer een uitje wat in het teken stond van de teambuilding, als je begrijpt wat ik bedoel haha. Maar om naar Egypte te mogen was natuurlijk ook al een ervaring op zich. Dit werd trouwens mogelijk gemaakt door onze prestaties in het bekertoernooi want als ik mij niet vergis hadden wij rond de anderhalve ton bij elkaar gespeeld. Deurne heeft daar ook een mooi kunstgrasveld van kunnen aanleggen.”

Mediagekte
Een kleine week voor het bekerduel barstte de absolute mediagekte los. Ronald wist niet wat hem overkwam, wat de woorden van Wilfred Genee hadden veroorzaakt. “Het was een doldwaze tijd, een tijd waarin ik min of meer werd geleefd. Overal waar ik kwam werd ik aangesproken en moest ik een praatje houden. Op het werk, in de winkels en met het op stap gaan enz. Je zag zelfs mensen achter mijn rug om praten en wijzen, zo van is ie dat? Echt een rare gewaarwording.

Voor onze trip had Feyenoord al contact opgenomen met ons bestuur om een item te maken voor Feyenoord TV. Deurne had drie spelers aangewezen waaronder ik. Tsja en dan staat daar ineens Peter Houtman en een cameraman op je werk, haha, onwerkelijk. Gekkenwerk ook eigenlijk als je bedenkt dat ze voor een kleine tien minuten naar Deurne kwamen gereden."

Op de trip zelf had ik ook al te horen gekregen dat RTL een item met mij wilde maken. Ook dat kwam door die uitspraak van Wilfred Genee en het feit dat ik een echte Deurnese jongen ben. Ik was natuurlijk door het dolle heen toen ik dat hoorde.

Twee dagen lang volgde RTL ons toen. Ik weet nog dat ik op de wedstrijddag eigenlijk vrij zou zijn maar dat RTL ook beelden wilde schieten op het werk. Op 15 januari, een dag na mijn verjaardag, en dus de dag van het duel stond de cameraploeg om half zeven ’s morgens voor mijn deur. Haha ik weet nog dat ik twee takes nodig had om de deur uit te lopen. Zo raar en apart. Vervolgens heb ik een halve dag gewerkt, of nou ja, een halve dag daar rondgelopen puur voor de show.

Om twee uur kwamen wij als selectie bij elkaar bij Racketsport om wat te poolen, en wat te eten. Ik had zelf een taart mee met een embleem van Feyenoord omdat ik dus een dag eerder jarig was geweest. De middag was er om relaxed naar de wedstrijd toe te leven maar ik kan je zeggen dat de spanning bij mij groot was. Thuis heb ik weet ik niet hoe vaak mijn tas gecheckt of ik wel alles bij had. Ja en dan inderdaad ook nog het idee dat de wedstrijd live op tv te zien was. Bizar!!”

Barbara Barend, Jan Joost van Gangelen en Jan van Halst
RTL was er de gehele dag bij. Ook tijdens de busreis naar het Stadion van Helmond Sport toe. Het leek wel een droom, een sprookje. Het leek te gaan om filmsterren maar het ging ‘gewoon’ om de selectie van de sv Deurne. Een cameraploeg in de bus, Barbara Barend namens RTL, een politie escort, security bij het stadion…..onwerkelijk.

Je kunt je hedendaags sowieso niet voorstellen dat een cameraploeg op de wedstrijddag de hele dag erbij is. Bij de bespreking, in het kleedlokaal en zelfs vlak voor aanvang van de wedstrijd. Vanuit de studio, waar Jan Joost van Gangelen en Jan van Halst met een Ronald Joosten cap een vijf uur durende uitzending presenteerden, werd er dan ook vaak geschakeld met Barbara Barend. Deurne was volop in het nieuws en in beeld.

Ereronde ondanks verlies
Dan de wedstrijd. Trainer Bas Gösgens had de spelers meegegeven vooral te genieten en dat deden de spelers ook. Voor een uitverkocht Helmond Sport stadion keek Deurne echter na negen minuten al tegen een 0-1 achterstand aan en na ruim een kwartier tegen 0-2. De angst voor een monsterscore was op dat moment ook aanwezig. “Ja zoals jezelf al aangaf kregen we de opdracht mee te genieten, maar op te letten dat we er niet met tien of elf nul af zouden gaan. Op zich zou dat trouwens naar mijn mening niet echt een schande zijn want we praten wel over Feyenoord dat toen begin januari nog bovenaan stond in de Eredivisie. Maar ja je wil natuurlijk je huid zo duur mogelijk verkopen en niet voor gek staan die ene keer dat je op tv komt.”

Gelukkig voor SV Deurne gebeurde dat ook niet. De Hoofdklasser die zich logischerwijs vooral beperkte tot verdedigen kreeg zelfs nog een grote kans via Ronald Joosten die alleen op de keeper af mocht. Jammer genoeg wist hij niet te scoren. Feyenoord daarentegen scoorde na ruim een uur spelen nog wel twee keer waardoor er na negentig minuten een 0-4 op het scorebord te zien was. De 0-4 werd door Deurne als een overwinning gevierd en een ereronde volgde.

‘Ik dronk mij suf’

Na de ereronde was Ronald Joosten één van de spelers die wederom voor de camera’s zou verschijnen.“Haha ook leuk ja en zo zie je ook wat tv is en doet. Ik stond in zo’n hokje met reclame om mij heen allereerst voor RTV Rijmond. In het hokje naast mij stond Roy Makaay toen ook een interview te geven. Na dat eerste interview was het van hokje wisselen. Tussendoor stond er ook nog een Feyenoord supporter hard op de deur te bonken die de hele dag bij ons op de club was geweest en graag mijn shirtje wilde. Ik heb hem toen dat gegeven.

Ook mooi om te vermelden; mijn vrienden vroegen mij eens waarom ik tijdens zo’n interview zoveel dronk na de wedstrijd, of ik zoveel dorst had? Maar weet je ik werd gevraagd dat te doen. Op de achtergrond stond er namelijk iemand van Gatorade telkens aan te geven wanneer ik moest drinken. Ik dronk mij suf haha.”

Carnavalskraker
Na de nodige interviews beleefden de manschappen van Bas Gösgens nog een mooie avond in het sponsorhome van Helmond Sport. De dag na het duel kwamen ze nog bij elkaar voor een lunch om nog eens terug te blikken op die historische dag.

Je zou nu ook zeggen dat de aandacht zou stoppen maar dat was niet het geval. In ieder geval niet voor Ronald. “Bij de voorbeschouwing van RTL kwam het merk Strikolith spachtelputz veelvuldig in beeld. Een dag later nam de baas van Strikolith contact met mij op en gaf aan dat hij blij was met de reclame die hij had gekregen. Hij wilde iets terug doen en haha ik rekende mij al rijk. Na een tijd namen ze opnieuw contact met mij op en gaven ze aan een carnavalsplaat te willen maken. Het nummer werd opgenomen in een professionele studio en ik had er weer een taak bij. Het nummer werd namelijk tot vervelends toe gedraaid in alle cafés en ik moest overal het podium op.”

De onverwachte kampioen

Het bekeravontuur en alle festiviteiten zaten er dus dan wel op maar dan was er nog altijd de competitie want zoals eerder vermeld deed de ploeg het daar ook geweldig in. Zo goed zelfs dat het tot de titelkandidaten behoorde. Met nog drie wedstrijden te gaan had Deurne de eerste plaats in handen en kreeg het concurrent Papendrecht op bezoek. Winst zou betekenen dat het kampioenschap bijna binnen zou zijn, de ploeg zou dan een voorsprong hebben van vier punten met twee wedstrijden te gaan. Deurne verloor het duel echter (eerste thuisnederlaag) met 0-1 en de spanning was weer helemaal terug.

Met nog twee duels te gaan stond Deurne nog één punt voor op Papendrecht en UNA. Wat zou de nederlaag met de ploeg doen? Zou het nog steeds voor een regelrechte sensatie kunnen zorgen? Deurne moest nog tweemaal aantreden, twee keer tegen een ploeg waar het het eerste duel van had verloren (Meerssen 1-0, Papendrecht 0-1).

De voorlaatste speeldag leverde gunstige uitslagen op voor Deurne. Deurne zelf won nipt van SV Meerssen terwijl UNA verloor van laagvlieger Schijndel en Papendrecht twee punten liet liggen bij eveneens laagvlieger OJC. Heel Deurne was gespannen, zou het dan echt gaan gebeuren! Ja! Deurne moest de laatste wedstrijd uit naar Papendrecht, een gelijkspel zou betekenen dat het kampioenschap binnen zou zijn, verlies zou betekenen beslissingsduel. 

Deurne won echter in het hol van de leeuw (0-2) en was DE kampioen. ”Ongelofelijk!!! Wat was het een belachelijk mooi slot van een geweldig seizoen. De spanning stond er toen flink op, dat weet ik nog wel, het was 30 graden en wij flikten het gewoon als promovendus. We werden opnieuw kampioen. De ontlading was ook zo ontzettend groot, de busreis zo mooi en het feest geweldig. In Deurne werden we bij terugkomst gehuldigd op een podium in een bomvol centrum. Ja het waren echt onvergetelijke jaren, de mooiste in heel mijn carrière kan ik wel zeggen. Het zijn herinneringen voor het leven en ik word er ook nog geregeld over op aangesproken. En weet je; toen werd ik een beetje geleefd maar nu kan ik er pas echt volop van genieten!”

Zover het artikel met Ronald Joosten. Zelf lees ik het artikel nog eens terug en aangezien ik liefhebber ben van het Nederlandstalige lied besluit ik ondertussen het nummer ‘Ronald Joosten, wie kent ‘m niet’ aan te zetten en een pilsje te pakken. Ik begin langzaam mee te deinen en denk van wat kan amateurvoetbal toch mooi zijn. Proost! Fijne carnaval voor iedereen...

© 2024 Amateurvoetbal Eindhoven, op dit artikel rust copyright.