Rick van der Linden: ”Voor nu genieten in Vietnam, maar ik keer zeker terug bij Maarheeze”

We hebben inmiddels al heel wat voetballers de revu laten passeren op Amateurvoetbaleindhoven. Eentje mag daar ook niet bij ontbreken namelijk de 33-jarige Rick van der Linden.

Van der Linden, geen onbekende in het amateurvoetbal, speelde lange tijd in het eerste elftal van Maarheeze maar verdedigde de laatste jaren de clubkleuren van de Saigon Raiders.

(Door Peter Bussers) Vele voetballers zullen hun hart verpand hebben aan die ene club .....hun cluppie. Daar waar het elke zondag gebeurd, daar waar men op zoek gaat naar sportief succes en gezelligheid. Spelen voor een andere club is eigenlijk niet mogelijk.... Datzelfde was het geval voor aanvaller Rick van der Linden uit Maarheeze. Van der Linden wilde maar voor één club uitkomen namelijk voor die oranje-zwarten daar op Sportpark De Romrijten in Maarheeze. Maar soms komen er dingen op je pad, die je simpelweg niet uit de weg kunt gaan.  En dan moet je dus die beslissing maken, een moeilijke maar wel eentje waardoor je een onvergetelijke tijd gaat beleven...een nieuw avontuur en prachtige nieuwe herinneringen.

Debuteren op 16-jarige leeftijd
De meeste kinderen beginnen op 4 of 5-jarige leeftijd met voetbal. Bij Rick van der Linden was dat niet het geval. Rick speelde namelijk eerst hockey voordat hij op 10-jarige leeftijd zich aanmeldde bij voetbalvereniging Maarheeze. Een meer dan juiste keuze bleek achteraf want Rick was enorm talentvol. Hij startte nog in de D2 maar was daarna telkens terug te vinden in het hoogste team van elke leeftijdscategorie. Het talent barstte er van af en zo mocht hij reeds op 16-jarige leeftijd, dus slechts zes jaar na aanmelding,  zijn debuut maken voor het vaandelteam van Maarheeze.

Maarheeze speelde op dat moment voor het eerste jaar in de 3e Klasse nadat het in het voorgaande jaar, in de 4e Klasse, de beslissingswedstrijd om het kampioenschap tegen vv Holtum (tegenwoordig HBC’09) met 0-1 had gewonnen. De debuutwedstrijd was er dus eentje om nooit meer te vergeten voor de jonge aanvaller. Rick:” Nee dat klopt! Als jonge voetballer is het natuurlijk een droom om in het eerste elftal te voetballen, het maakte me trots om de club te vertegenwoordigen, dat gecombineerd met een gezonde dosis spanning. Het was uiteindelijk jammer genoeg wel een korte invalbeurt van 20 minuten onder onze toenmalige coach Toon Smulders en als ik twee balcontacten gehad heb die wedstrijd is het veel, haha”

Hoogte- en dieptepunten
Rick maakte dat seizoen, waarin het eerste elftal uiteindelijk vierde werd en een periode pakte, af in de A1 maar pikte hier en daar nog wel een invalbeurt mee. Vanaf zijn achttiende was hij vervolgens basisspeler bij Maarheeze. Het eerste echte jaar voor hem verliep nog dramatisch want Maarheeze eindigde tiende en moest zodoende de nacompetitie in. Daar verloor het in de finale van vierdeklasser MVC’19 waardoor het na drie jaar derde klasse dus terugkeerde in de 4e Klasse.

Maar daarna volgden er voornamelijk alleen maar hoogtepunten voor Maarheeze met een Rick van der Linden dus binnen de gelederen. Tussen de seizoenen 2008-2009 en 2014-2015 pakten de Maarheezenaren maar liefst vijf keer een periode en was er dus telkens weer een reden voor een feestje en dat zijn die dingen die de33-jarige zich maar al te goed kan herinneren. Rick:”Ja een ongelofelijke mooie tijd. Die zondagmiddagen en avonden zal ik nooit vergeten. De gezelligheid die er steeds weer heerste. Maar het was niet alleen de kantine, het waren ook de weekendjes weg met de selectie en de vele derby’s. Daar kon ik echt enorm van genieten.

Derby FC Cranendonck
Als we het dan toch over derby’s hebben dan komen we ook terecht bij de wedstrijden tegen FC Cranendonck.  Het was eigenlijk heel simpel. Twee wedstrijden moesten er sowieso gewonnen worden in een seizoen en dan kun je wel raden om welke wedstrijden het ging. Jawel die tegen FC Cranendonck. En Maarheeze was in die tijd ook veelal de betere. Zo won het op eigen terrein viermaal en speelde het tweemaal gelijk. Bij FC Cranendonck wist het driemaal te winnen (1x beker), speelde het tweemaal gelijk en verloor het tweemaal. Maar wat zo’n overwinning dan doet bij Rick en zijn medespelers heb ik zelf ook een keer mogen ervaren. De kantine en het dorp staat dan op zijn kop, dan is het feest....groot feest tot in de laatste uurtjes.

Klik hier voor het fimpje op Youtube 

Het avontuur tegemoet
Het waren dus geweldige Jaren voor Rick, maar wat er vervolgens gebeurde was zowaar nog mooier. Rick:” Nadat ik m’n studie had afgerond aan de universiteit van Tilburg kwam er een mogelijkheid voorbij om voor een Nederlands bedrijf aan de slag te gaan in Vietnam. Toevallig had ik Vietnam aangedaan tijdens een backpack reis een jaar eerder. Wat ik toen al zag en nu kan bevestigen; een land met ontzettend veel groei potentie. Een land dat uit kan groeien tot een van de succesverhalen van Azie.”

Rick kon dit simpelweg niet aan zich voorbij laten gaan. Rick:”Nee inderdaad. Dit was een echte kans voor mij. Dat gezegd hebbende is het echter als echte Maarheezenaar en clubman natuurlijk lastig om je club en teamgenoten vaarwel te zeggen. Ik was er 20 jaar lang kind aan huis. Om die reden heb ik overigens ook nog geregeld meegespeeld wanneer ik in Nederland was en probeerde ik m’n reizen op een manier te plannen zodat ik alsnog zondag half 3 aan de aftrap kon staan.”

Het was en werd een geweldige en onvergetelijke ervaring voor de toen 27-jarige Maarheezenaar. Rick genoot van het leven in Vietnam en bleef ook zijn wedstrijdjes spelen. Rick sloot zich aan bij de Saigon Raiders die uitkwamen/komen in de SIFL (Saigon International Football League). Dat is een besloten league die bestaat uit 12 internationale voetbal clubs, allen gevestigd in Saigon (een stad met meer dan 10 miljoen inwoners). 

Voor even terug op het oude nest
Begin 2018, na 1,5 jaar, keerde Rick terug bij Maarheeze dat op dat moment in de 3e Klasse uitkwam. Maarheeze vocht het gehele jaar tegen degradatie en moest zich uiteindelijk via de nacompetitie proberen veilig te spelen. Daar slaagde het team van Thijs Monen toen niet. Maarheeze ging hard onderuit tegen vierdeklasser RKSVO (3-6) en degradeerde zodoende Ook in het daaropvolgende seizoen in de 4e Klasse  had Maarheeze het zwaar en kwam het niet verder dan een tiende plaats. Ook in het seizoen 2019-2020 kon Maarheeze geen hoge ogen gooien. Op 15 december 2019 speelde Rick van der Linden vanwege het werk, vervolgens zijn allerlaatste wedstrijd in het vaandelteam van Maarheeze. Een wedstrijd die overigens met 3-1 werd verloren bij Bruheze.

Na zo’n veertien seizoenen in het eerste te hebben gespeeld met ongeveer 250 tot 300 wedstrijden en rond de 100 doelpunten kwam er een definitief einde aan het speler zijn van het eerste elftal. Na het duel met Bruheze werd er een afscheidsfeest in een café in Maarheeze gegeven waarbij het bier rijkelijk vloeide. Rick:” Nadat ik 2 jaar lang voor hetzelfde bedrijf was blijven pandelen tussen Nederland en Azie, vroeg m’n baas in Vietnam om terug te komen wonen en werken in Vietnam. M’n toenmalige vriendin, nu vrouw, had inmiddels haar studie afgerond en na veel wikken en wegen ook wel zin in een avontuur in het buitenland. Dat hield dus ook in dat ik helaas vaarwel moest zeggen tegen de club. Het was een speciale dag met inderdaad de nodige biertjes.”

‘Het leven is zo slecht nog niet hier’
Begin 2020 keerden Rick en zijn vrouw Karin terug naar Vietnam waar Rick dus voor een Nederlands bedrijf zou gaan werken dat actief is in de veevoederindustrie en in die hoedanigheid ook een belangrijke bijdrage levert aan de voedselvoorziening in Vietnam.

Rick:” We zijn in de loop der jaar ontzettend hard gegroeid en hebben inmiddels meer dan 20 fabrieken verspreid over heel het land. Ik ben inmiddels verantwoordelijk voor een van onze divisies binnen het bedrijf en zit in de directie. Dat is ook meteen een van de redenen waarom het werk en het leven hier zo interessant zijn, je krijgt op relatief jonge leeftijd fantastische carrière kansen, waardoor je grote stappen kan maken. Bovendien is Saigon een stad die niets onder doet voor een Europese hoofdstad, van alle gemakken voorzien. Tel daar bij op dat het hier gemiddeld 30 graden is en je nog voor een euro een biertje kan drinken, dan begrijp je dat het leven hier zo slecht nog niet is. Maar laat voor op staan dat afscheid nemen nooit makkelijk is, vooral niet voor m’n vrouw en mij, gezien we beiden een sterke waarden hechten aan vrienden en familie. Maar om te groeien als persoon moet je uit je comfort zone durven te stappen en het avontuur aan durven gaan, dat verrijkt je leven. En het mooie is dat je met alle technologische mogelijkheden tegenwoordig nog dagelijks in contact kunt zijn met iedereen. Ik zie het ook niet als een afscheid, eerder als een tot ziens. Bovendien hebben vrienden en familie er nu een mooi vakantie adresje bij.”

Vergelijkbaar met 2e/3e Klasse niveau
Zo loyaal Rick is sloot hij zich direct ook weer aan bij de Saigon Raiders, welke in 1990 door de Deen Henrik Petersen werd opgericht. Saigon Raiders was het eerste internationale amateurvoetbalteam in Ho Chi Minh, op zoek naar mensen die graag voetbalden en de juiste instelling hadden. Tijdens de beginjaren bouwden de Raiders een sterke band op met de lokale gemeenschap door te spelen tegen de politie, immigratie, douane en andere divisieteams, allemaal in het nationale stadion van Saigon.

Het is een club met traditie wiens doel in 1990 niet veel is veranderd ten opzichte van vandaag. De club streeft er ook naar om zowel op als buiten het veld het beste expatteam in Saigon te zijn, dat de gemeenschap van dienst is en duurzame verbindingen tot stand  brengt. Rick:” Toen ik startte bij de Raiders kregen we met moeite wekelijks 11 man bij elkaar. Inmiddels is de club uitgegroeid tot een florerende club van 70 leden met een hele organisatie structuur om het allemaal geregeld te krijgen.”

|Het niveau van de Saigon Raiders in haar beste periode kun je vergelijken met het 2e/3e Klasse niveau hier in Nederland. Het is een expat team, wat per definitie inhoudt dat spelers komen en gaan en het team dus ook elk jaar weer over nieuw talent kan en mag beschikken. Momenteel kent de club meer dan 20 nationaliteiten. Zo heeft het bv spelers binnen de  gelederen die hoog gespeeld hebben in Engelse competities, maar ook bv een voormalig Schots jeugdinternational en een voormalig jeugdspeler van ADO Den Haag. De meerderheid in de selectie is Engels, Iers of Nederlands. Rick:” Voornamelijk die eerste twee staan natuurlijk bekend om hun fanatisme, zo is er voor iedere speler wel een liedje gemaakt en zijn de “socials’ die georganiseerd worden meestal legendarisch.”

Qua voetbal is het mooi om te zien dat Nederlanders tactisch heel anders tegen het spelletje aankijken dan bijvoorbeeld onze vrienden uit Engeland. We hebben hier talloze discussies over Kick and Rush vs. het verzorgde spel dat wij willen spelen.

Als je vervolgens kijkt naar Vietnam zelf, het land en de sport, dan zijn ze hier compleet voetbalgek. Het nationale team van Vietnam echter zal het nog moeilijk hebben tegen menig hoofdklasser in Nederland. Komt mijn inziens voornamelijk door een gebrek aan infrastructuur, dan zie je ook maar dat we het aardig voor elkaar hebben in Nederland. Dat gezegd hebbende verwacht ik overigens wel dat er een grote kans bestaat dat het nationale elftal van Vietnam binnen 10 jaar deel kan nemen aan een WK, vooral als de FIFA hun besluit door zet om het aantal deelnemende landen uit te breiden. Dit zal inhouden dat er vanuit Azie meer landen kunnen deelnemen en dan maakt Vietnam een goede kans.”

Kitesurfen, trailruns en tennis
Ondanks dat het voetbal volgens Rick de allermooiste sport is en blijft staat het momenteel wel op een laag pitje. Sterker nog, in de eerste seizoenshelft heeft hij nog geen enkele wedstrijd kunnen spelen. Natuurlijk kriebelt het nog wel bij Rick en zal hij ook ongetwijfeld nog zijn wedstrijden meepikken maar vooralsnog was het niet mogelijk. Of misschien beter gezegd: was het wel mogelijk maar wilde hij zelf niet. Rick heeft namelijk ook zijn waarden en normen en zijn idee over het hoe invullen en uitvoeren van de hobby.

Doordat hij veel onderweg is voor zijn werk kan Rick namelijk momenteel amper trainen. En dat is iets wat er zeker wel bij hoort volgens hem. Rick wil niet die speler zijn die niet komt trainen maar wel zijn wedstrijden speelt. Dat was juist iets waar hij zelf ook altijd een hekel aan had. Maar er is meer. Rick is niet alleen voetbalgek maar sportgek in het algemeen en bloedfanatiek. Eerst was daar dus hockey. Fitness deed hij ook al graag en daarnaast speelde hij tevens met veel plezier een potje tennis. Dat laatste heeft hij ook opgepakt in Vietnam maar Rick is zich ook nog meer gaan toeleggen op andere sporten zoals kitesurfen en trailruns. Het landschap in Vietnam leent zich daar wat dat betreft ook geweldig voor.

Afgelopen jaar heeft Rick reeds vier trail runs gedaan (Moc Chau, Sapa, Binh Duong en Dalat) en twee marathons gelopen (Ho Chi Minh City en Eindhoven).

Gegarandeerd terugkeren bij Maarheeze
De altijd positieve en optimistische Rick en zijn vrouw Karin genieten dan ook met volle teugen van het leven in Vietnam. Het land, het sporten maar vooral van elkaar. Het is één groot avontuur, een geweldige ervaring die ze nooit zullen gaan vergeten. Er blijft echter één vraag over; zien we de twee nog terug in Nederland en Maarheeze?Rick:”Allereerst nog even terug over het leven hier. In één woord: fantastisch!!! Anders waren we ook al lang weer terug geweest. Zoals gezegd heeft de stad waarin we wonen (Ho Chi Minh City, voormalig Saigon), ontzettend veel te bieden. Ik werk voor een leuk bedrijf, we hebben een ontzettend leuke vrienden groep en m’n vrouw is hier lekker aan het ondernemen. Daarnaast heb je hier minder verplichtingen tov Nederland en kun je het leven veel meer zelf invullen. Er zijn ontzettend veel mogelijkheden voor ontspanning en we reizen het hele land door in de weekenden. En zoals eerder al vernoemd gaan we allebei wel lekker op het tropische klimaat hier.

Komen we terug? Dat is een goeie vraag. We hebben met het bedrijf afgesproken om tot minstens midden 2024 hier te blijven, wat daarna op ons pad komt zien we dan wel. Het heeft ook veel te maken met de prive situatie rond die tijd. Mijn vrouw en ik verwachten in juni een zoontje en die wil ik een toekomst bij Maarheeze natuurlijk niet ontnemen haha. En gegarandeerd dat ik zelf ook nog terugkeer bij Maarheeze al zal dat niet meer in het eerste elftal zijn.

© 2024 Amateurvoetbal Eindhoven, op dit artikel rust copyright.