Maurice Verberne:”Vijftien jaar profvoetballer en nu hoofdtrainer; niet slecht voor een jongen uit een kerkdorp!”
Opnieuw een jongensboek. Deze keer van een jongen oorspronkelijk uit Beek en Donk. 
(Door Peter Bussers) Een jongen die geloof had in zijn eigen kunnen, een jongen die hard wilde werken om het hoogsthaalbare te bereiken. Een jongen die een man werd en zijn droom liet uitkomen en op 24 oktober 1992 zijn debuut mocht maken in het betaalde voetbal voor Helmond Sport in het uitduel met AZ en dertien jaar later, na 267 wedstrijden en 10 doelpunten, zijn laatste wedstrijd op profgebied speelde bij MVV. Een man die veel heeft mogen meemaken en momenteel nog steeds actief is in het betaalde voetbal, nu als trainer in Maastricht bij MVV. We hebben het over Maurice Verberne
Maurice werd op zevenjarige leeftijd aangemeld bij de plaatselijke voetbalvereniging Sparta’25 uit Beek en Donk. Een vereniging waarvan het eerste elftal in 1972 Nederlands Amateurkampioen werd en na de invoering van de Hoofdklasse lange tijd op het tweede hoogste niveau speelde. Van kleins af aan werd Maurice gepositioneerd als verdediger en daar voelde hij zich dan ook prettig. Maurice was een speler die een tomeloze inzet had maar die aanvankelijk niet altijd in het hoogste elftal speelde. Daar kwam pas verandering in vanaf de B-jeugd. Maurice, die met zijn teams regelmatig een kampioenschap mocht vieren, ontwikkelde zich vanaf dat moment enorm sterk.
Droomseizoen
Met de A-top beleefde Maurice een geweldig seizoen, zeg maar gerust een onvergetelijk seizoen. Zoals eerder aangegeven ontwikkelde Maurice zich sterk en was hij een rots in de branding in een geweldig sterk team waar o.a. ook goalgetter Mischa Werdens (later o.a. PSV) en middenvelder Raymond Koenraadt (later FC Eindhoven en Helmond Sport) deel van uit maakten. Maurice, die geregeld mee mocht met het 1e of 2e elftal die op dat moment op het hoogste amateurniveau uitkwamen, pakte met zijn teamgenoten de titel en de beker, maar daar bleef het niet bij.
Sparta’25 A-Top, zoals dat toen nog heette, was ook de beste van Brabant en mocht vervolgens meedoen aan de Nederlandse Kampioenschappen. Een uniek gebeuren voor de Beek en Donkse vereniging. En ook daar presteerde het team geweldig en werd het uiteindelijk knap vierde. Een prachtig mooi jaar en het begin van een hele mooie tijd voor de verdediger. Maurice:”Het was inderdaad een heel bijzonder en gedenkwaardig seizoen. Eentje waarin ik met een positief gevoel op terugkijk. Een jaar waar ik me in de kijker heb gespeeld om mijn droom te kunnen realiseren of ieder geval een stap in de richting te zetten. We hadden een bijzonder team ( staf en selectie ) met alle kwaliteiten die een team nodig heeft. Een ploeg die het maximale eruit heeft gehaald op technisch en tactisch gebied, die mentaal sterk was en waarbij discipline hoog in het vaandel stond . Een hechte vriendenteam die een doel voor ogen had en alles met elkaar deelden..
Wat mij vooral ook is bijgebleven; een team met allerlei verschillende karakters, maar die wel goed bij elkaar pasten en die voetballend kampioenschappen binnen haalde en zelfs indruk heeft gemaakt op het Nederlands kampioenschap tegen een ploeg als VVV Venlo. Een leuk detail; ik speelde toen tegen Maurice Graef waar ik later ook tegen zou spelen in het betaald voetbal.”
Dit alles gebeurde in 1988, het jaar waarin het Nederlands Elftal Europees Kampioen werd met o.a. Marco Van Basten, Ruud Gullit, Ronald Koeman, Berry van Aerle en Frank Rijkaard. En juist dat maakt het allemaal nog meer bijzonder. Waarom? Op die 25e juni in 1988, toen Nederland de Europese titel zou pakken ging Maurice in het Oranje de straat op om het Europees Kampioenschap te vieren niet wetende dat hij zes later zelf zou spelen tegen Frank Rijkaard en zeven jaar later zou samen spelen met Berry van Aerle.
De interesse en overgang naar Helmond Sport
Sparta’25 A-Top maakte dus indruk en dat zorgde er voor dat er interesse in spelers kwam, zo ook voor de toen 17-jarige Verberne. Maurice kan zich dat moment ook nog al te goed herinneren. ”Ik werd via een officiële brief door Helmond Sport op de hoogte gebracht van de interesse. Ik was zo enorm trots, zo vereerd en voelde een siddering door mijn lijf. Er gebeurde eigenlijk van alles met mij. Ik had altijd al gedroomd om profvoetballer te worden en ineens leek het ook te gaan gebeuren. Ik weet wel dat ik er een enorme boost van kreeg, dat het mij nog meer zelfverzekerd maakte en dat ik een bevestiging kreeg van mijn goede ontwikkeling. Wat volgde was een onzekere tijd omdat het in eerste instantie alleen maar om interesse ging en nog geen overstap. Later werd ik gebeld door de trainer van Helmond Sport A jeugd of ik open stond voor een mogelijke overstap”
Het zou allemaal goed komen voor Maurice die daadwerkelijk de overstap zou gaan maken. De verdediger kwam terecht in het enige jeugdteam wat Helmond Sport op dat moment had. Het was wel wennen voor de youngster, die van twee dagen trainen in de week naar vijf dagen trainen ging. De intensiteit en het niveau lag allemaal hoger evenals de competitie waarin het team speelde. Geen uitwedstrijden naar NWC Asten maar naar o.a. Roda JC, VVV, MVV en NEC. Maurice genoot en bleef alsmaar stappen maken. Zo goed dat hij ook al vrij snel mocht gaan mee trainen met de beloften.
Na ruim een half jaar in zijn eerste jaar bij Helmond Sport mocht de Beek en Donkenaar voor het eerst met het eerste elftal mee in een oefenwedstrijd. Het jaar daarop draaide hij de gehele voorbereiding mee met de Eerstedivisionist maar hij speelde hij nog wel zijn wedstrijden in het beloftenteam. Het maakte hem trots en blij, het idee ook dat hij met echte profspelers mocht en kon spelen. Maurice was wederom een stap dichterbij en ontdekte wat er van hem verwacht werd. Hij vocht, knokte voor alles wat hem waard was, met de daarbij behorende levensstijl, en kreeg daar uiteindelijk zijn beloning voor.
Debuteren in de Eerste Divisie
Op 24 oktober 1992 ging Helmond Sport op bezoek bij AZ dat destijds voor het vijfde jaar in de Eerste Divisie uitkwam. Helmond Sport, dat uiteindelijk 13e werd, pakte een punt (1-1) bij de latere nummer tien en Maurice mocht in dat duel invallen waarmee hij zijn eerste speelminuten maakte. Zijn eerste echte wedstrijd in de basis volgde drie maanden later op 16 januari 1993. Helmond Sport nam het toen voor 3200 toeschouwers op tegen de latere kampioen VVV en verloor met 2-3. Dat duel vergeet Maurice natuurlijk nooit meer. ”Dat klopt, maar eerst nog even terug naar het uitduel bij AZ. Mijn spanning was toen enorm groot om twee redenen. Omdat het mijn eerste minuten zouden kunnen zijn maar ook omdat als ik zou gaan spelen, Helmond Sport een bedrag (opleidingsvergoeding) zou moeten betalen aan Sparta’25 en dat kon toentertijd nog wel eens een probleem opleveren gezien Helmond Sport zorgvuldig omging met de financiële middelen.
Dan mijn eerste basisplaats. We speelden tegen VVV en ik trof direct een bekende aan, Maurice Graef. Graef was een vaste waarde en had al naam gemaakt. Ondanks een 2-3 nederlaag en een doelpunt van Graef speelde ik een goede wedstrijd, heb indruk kunnen maken op de trainer en de oudere en ervaren medespelers. Na de wedstrijd, nadat ik de teleurstelling van de nederlaag had verwerkt, voelde ik een enorme trots. Voor mijn gevoel had ik een bevestiging gekregen dat ik het niveau aan kon en die mening werd dan ook gedeeld door onze trainers, technisch directeur en mijn medespelers.” Maurice kreeg daarna nog vele basisplaatsen toebedeeld in een seizoen waarin Helmond Sport de dertiende plaats eindigde en VVV de kampioen werd. In dat jaar werd Maurice Graef topscorer en de nummer twee op de topscorersranglijst was toen een zekere Pierre van Hooijdonk.
Petrovic en Van Nistelrooy
Na 24 wedstrijden in twee seizoenen en twee doelpunten vertrok Maurice in de zomer van 1994 naar FC Den Bosch. Helmond Sport twijfelde om een contract aan te bieden en FC Den Bosch toonde interesse in 23-jarige verdediger en legde Verberne vast. De overgang kwam mede doordat Verberne een goede indruk had achter gelaten in het bekerduel met FC Den Bosch waar hij Zeljko Petrovic uit de wedstrijd speelde. Het werd geen succesvol avontuur bij FC Den Bosch. Maurice speelde 22 van de 34 wedstrijden, scoorde ook drie keer maar kon niet voorkomen dat FC Den Bosch, met o.a. de 18-jarige Ruud van Nistelrooy laatste werd. FC Den Bosch trok het jaar daarop Chris Dekker aan als nieuwe hoofdtrainer. Dekker nam welbekende Hans Kraaij JR mee naar Den Bosch waardoor er geen plaats meer was voor Verberne.
Vreugde en verdriet bij RBC
Maurice keerde daarop terug bij Helmond Sport en mocht zich opnieuw gaan bewijzen. Hij speelde maar liefst 26 wedstrijden, maar kon ondanks dat, de twijfel bij de Helmondse Eerstedivisionist niet wegnemen. De toenmalige assistent-trainer van Helmond Sport, Jan Poortvliet, zag het echter wel in Maurice zitten en wilde hem dan ook meenemen naar zijn nieuwe club RBC Roosendaal. Maurice: ”Het was voor mij niet zo’n moeilijke beslissing. Helmond Sport gaf mij geen vertrouwen terwijl ik bij RBC een meerjarig contract kon tekenen. Daarnaast vond ik het zelf goed om uit mijn vertrouwde omgeving/comfort zone te gaan. Een mooie uitdaging en ik wilde bij RBC met een mix van jonge en ervaren spelers aan een toekomst gaan werken. Dat sprak mij aan.”
De eerste drie seizoenen waarin Maurice tot 78 wedstrijden kwam en één doelpunt, waren niet om naar huis te schrijven. Na een 12e plaats in het eerste en een 15e plaats in het tweede seizoen werd het dieptepunt bereikt in het seizoen 1997-1998. RBC werd allerlaatste, wist slechts vier wedstrijden te winnen en scoorde de minste doelpunten. Het seizoen 1999-2000 werd een historisch seizoen voor RBC en bezorgde Maurice een mix van gevoelens. In het voetbaljaar waarin RBC boven zich uitsteeg liep Maurice al vroeg in het seizoen een vervelende knieblessure op die hem lange tijd aan de kant hield. Zoals gezegd draaide RBC uitstekend en dat was ook zeker niet in het voordeel van de Beek en Donkse verdediger. Maurice moest lange tijd wachten alvorens hij weer een kans kreeg maar maakte daarna nog een geweldige periode mee. Een periode waarin RBC de competitie afsloot met een zesde plaats en daardoor de nacompetitie in mocht.
In de nacompetitie verbaasde RBC ‘vriend en vijand’ en sloot het in een poule met PEC Zwolle, Cambuur en Excelsior af met een eerste plaats. RBC, met Maurice binnen de gelederen, won haar laatste wedstrijd met 2-4 in Rotterdam. Een voor Maurice dramatisch verlopen seizoen eindigde dan toch nog in euforie. Maurice kon zijn geluk niet op en mocht de Eredivisie in!! Althans......Dat was de hoop. Die hoop werd al snel de grond in geboord door zijn toenmalige trainer die al had aangegeven dat hij mocht uitkijken naar een andere club. Maurice kreeg geen speelminuten en werd na een half jaar uitgeleend aan TOP OSS waar hij zeventien wedstrijden de kans kreeg zichzelf in de kijker te spelen.
A dream come true: met ADO Den Haag de Eredivisie in
Een nieuw avontuur was in de maak, eentje bij een grote club als ADO Den Haag. Maurice mocht op proef en wist een dusdanige indruk achter te laten bij de trainers Rinus Israel en Lex Schoenmakers dat hij werd ingelijfd. De mooiste en beste tijd zou volgen voor de toen 30-jarige verdediger. Maurice speelde bij ADO o.a. met een Raymond Atteveld, Jan Paul Saeijs, Santi Kolk, Romeo Castelen, Jeffrey van As en Peter Hofstede. In het eerste jaar was er een vierde plaats en in zijn tweede seizoen werd ADO Den Haag kampioen. Een groot feest volgde voor ADO en voor de immens populaire Maurice Verberne die in twee seizoenen tot 48 wedstrijden kwam. ”Het was echt een geweldige tijd, de mooiste tijd uit mijn voetballoopbaan. Door mijn manier van spelen was ik enorm geliefd onder de supporters. Ik werd daar ook als eerste Brabander gekozen als speler van het jaar. Ik heb mij daar zowel als mens en als speler goed kunnen ontwikkelen. Ik krijg er nog warme gevoelens van de club met een mooie historie en de fanatieke aanhang. Ongelofelijk mooi hoe het voetbal daar leefde!
Dan het debuut in de Eredivisie. Ik had een droom en deze kwam uit op 16 augustus 2003. Mijn eerste wedstrijd in de Eredivisie in Waalwijk tegen RKC. Voor mij heel bijzonder moment. Ik begon aan de wedstrijd met een gezonde dosis spanning maar vroeg me tegelijkertijd af wat het verschil zou zijn met de Eerste divisie en of ik het niveau zou aan kunnen. Het was een wedstrijd waarin ik maximaal moest gaan en waarin ik tactisch moest schakelen. We verloren het duel wel met 1-0.”
Carrière afsluiten bij MVV
Zijn droom was dus uitgekomen maar jammer genoeg duurde het Eredivisie avontuur niet lang. Maurice zou in totaal slechts vier wedstrijden spelen alvorens hij verkaste naar MVV Maastricht. Daar speelde hij vanaf oktober 2003 tot de zomer van 2005. Hij heeft hij in totaal 46 wedstrijden mogen spelen voor de Eerstedivisionist. ”Ik heb twee mooie jaren gehad maar moest helaas stoppen op mijn 35e omdat de club, om uiteenlopende redenen, niet door wilde met mij. Jammer, want ik was van mening dat ik nog fit genoeg was en van waarde had kunnen zijn en had ook graag mijn carrière anders willen afsluiten.
Prachtige herinneringen en opvallende gebeurtenissen
Het einde was dus misschien niet mooi maar desondanks kan Maurice terugkijken op een prachtige tijd. Een tijd vol avonturen en mooie herinneringen. ”Ja, dit is iets wat ze nooit meer van mij kunnen afpakken. Het zijn veel hoogtepunten die ik heb mogen meemaken. Het debuut in de Eerste Divisie met Helmond Sport en het debuut in de Eredivisie met ADO Den Haag. De titel/promotie met ADO en RBC. De kwartfinalewedstrijd voor de KNVB beker in de oude ‘De Meer’ tegen de Champions League winnaar Ajax. Geweldig om te mogen spelen tegen Litmanen, De Boertjes, Blind, Kluivert en Frank Rijkaard. Laatstgenoemde was mijn directe tegenstander toen. Jeetje wat was die goed. Rijkaard kon vijf stappen vooruit denken, speelde zo rustig en simpel en wist altijd de juiste keuzes te maken.
Ik heb het geluk gehad om met spelers te mogen spelen die het Oranje shirt hebben gedragen, zoals Berry van Aerle, Ruud van Nistelrooy en Romeo Castelen. Maar naast dat zijn er nog meer mooie en opvallende herinneringen. In de periode van ADO Den Haag heb ik regelmatig mijn ogen uitgekeken. Als voorbeeld een thuiswedstrijd tegen Volendam. Door het slecht leiden van de scheidsrechter is die wedstrijd helemaal ontspoort. Op het veld maar ook op de tribunes. Daardoor werd de wedstrijd gestaakt en moesten wij een paar dagen later op een geheime locatie de wedstrijd overspelen. We kregen pas op de wedstrijddag zelf te horen waar de wedstrijd werd gespeeld om er voor te zorgen dat er geen supporters aanwezig zouden zijn.
Maar ook het kampioenschap met ADO was een belevenis die ik niet snel zal vergeten. Na het laatste fluitsignaal werd het veld bestormt en volgde er een groot feest en de huldiging. De blijdschap en tranen van supporters dat we weer terug waren in de Eredivisie na zoveel jaar. Ik word er nog steeds aan herinnert als ik in Den Haag ben of als ik mensen uit Den Haag tegenkom. Het geeft aan wat het betekende voor de club in dat jaar en het zegt iets over de grootte van de club.”
Afbouwen bij de amateurs en het trainersvak in
Na MVV besloot Maurice een jaartje afscheid te nemen van het profvoetbal en keerde hij terug in het amateurvoetbal. Maurice ging allereerst spelen voor het Limburgse RIOS’31 en was daarna ook nog speler van het Helmondse Dijkse Boys, waarmee hij in 2010 promoveerde naar de Topklasse.
Na een jaar kwam Maurice in contact met de toenmalige hoofdtrainer van MVV en oud-trainer van RBC Robert Maaskant met de vraag of hij niet iets zou kunnen betekenen voor hem en MVV. De Eerstedivisionist zelf stond er ook voor open maar Maurice zou dan wel zijn trainerspapieren moeten halen. Toch was er nog enige twijfel bij hem zeker nadat hij door RIOS’31 werd gevraagd , nadat diens trainer uit zijn functie was ontheven, om aan de slag te gaan als speler/trainer. Maurice kreeg die twijfels doordat hij direct in zijn eerste wedstrijd tegen EHC klop kreeg en zich dan ook afvroeg of dit wel iets voor hem zou zijn. De wedstrijden daarna werden echter gewonnen en RIOS plaatste zich ook nog voor de nacompetitie. Dat was het moment dat Maurice besloot om verder te gaan in het trainersvak.
Assistent-trainer in Eerste Divisie
Maurice startte zijn loopbaan als trainer bij MVV waar hij assistent- en jeugdtrainer werd. Na twee jaar vertrok hij naar FC Eindhoven waar hij maar liefst vijf jaar assistent-trainer zou zijn. In 2019 ging hij aan de slag bij NAC maar dit was van korte duur. Hoofdcoach Mitchel van der Gaag werd namelijk ontslagen en dat betekende ook dat Maurice het veld moest ruimen. Lang zonder job zou hij echter niet zitten. In de zomer van 2019 werd hij gevraagd om bij Roda JC als assistent-trainer te worden naast hoofdtrainer Jean Paul de Jong. Na ruim een half jaar werd laatstgenoemde ontslagen waardoor Maurice vijf wedstrijden lang de hooftrainer was. Na dat seizoen moest Maurice vertrekken omdat nieuwbakken hoofdtrainer Jurgen Streppel zijn eigen assistent meenam. Maurice ging vervolgens aan de slag bij Helmond Sport.
Hoofdtrainer bij Brabantia en Nuenen
Maurice voelde zich goed op de plek als assistent-trainer maar daar kwam na verloop van tijd toch verandering in. ”Ik voelde mij daar zeker goed in maar dat had er toen ook mee te maken dat ik nog in het begin van mijn carrière stond en ik nog veel moest leren. Maar na wat jaren begon het toch meer te kriebelen. Ik werkte o.a. met Jean Paul de Jong en Mitchel van der Gaag en zij gaven mij ook de ruimte en verantwoordelijkheden om verder te groeien. Maar los daarvan, dwong ik het ook af. Ze zagen dat ik ook een meerwaarde had in de ontwikkeling van het teamproces op het gebied van tactiek en speelwijze. Toen ik op een gegeven moment bij FC Eindhoven, na verandering van coach, even de taken samen met Pascal Maas moest overnemen wist ik het zeker; ik wilde hoofdtrainer worden. Die wens werd ook alleen maar groter nadat enkele bepalende spelers aangaven dat ze mij wel als hoofdtrainer zien zitten.”
De eerste job als hoofdcoach was bij Brabantia waar hij in november 2018 de taken overnam van Guillaume van Wilgen. Met Brabantia werd Maurice uiteindelijk elfde in de 1e Klasse. Vorig seizoen beleefde Maurice zijn eerste volledige seizoen als hoofdcoach. Maurice ging aan de slag bij Hoofdklasser Nuenen en dat leek vooraf gezien geen gemakkelijke taak te worden. Nuenen had het in de voorafgaande jaren zwaar in die Hoofdklasse en werd eigenlijk ‘gered’ door de coronaperiode waardoor de competitie niet kon worden afgemaakt. In het seizoen 2019-2020 stond het met nog tien wedstrijden te spelen troosteloos onderaan met slechts tien punten uit twintig gespeelde wedstrijden en was het verschil met de nummer voorlaatst al zes punten. Het daaropvolgende jaar behaalde Nuenen slechts één punt uit vijf gespeelde wedstrijden, toen de competitie weer werd stilgelegd door Corona. Maurice:” Ik kijk terug op een leerzame periode met als doel; mijn visie en speelwijze implementeren ,het team managen en ontwikkelen. Ik had een jonge ploeg met veelal jongens uit Nuenen en omstreken ter beschikking, een ploeg ook met potentie. Ik moest ze echter wel overtuigen dat wij alleen met een duidelijk speelwijze en discipline ( afspraken nakomen binnen en buiten het veld ) iets zouden kunnen bereiken. We zouden een hecht team moet vormen en dat deden we ook met als resultaat een keurige zevende plaats.
Wat ik al eerder zei was het voor mij een heel leerzame periode, een periode waarin ik een voor mij een belangrijke bevestiging kreeg; namelijk dat ik een team kan leiden, dat ik spelers beter kan maken. Ik moet ook zeggen dat ik zeer prettig heb mogen samenwerken met de spelers , staf en technisch platvorm en andere geledingen binnen deze mooie club. Een club ook die ik een warm hart toedraag. Deze ervaring als hoofdtrainer, al is het op amateur niveau, heb ik ook meegenomen naar mijn nieuwe job als hoofdtrainer bij MVV.
Topprestatie bij MVV
Sinds dit seizoen is Maurice de grote man bij MVV, een team dat in de laatste negen jaar slechts eenmaal zevende werd maar verder vooral in het rechterrijtje was te vinden. Opnieuw moeilijke taak zou je ook vooraf zeggen. Maar MVV doet het onder Maurice Verberne goed. Vooral de start was geweldig en iedereen was het er ook over eens dat MVV de verrassing van het jaar was. MVV speelde voor de winterstop zeventien wedstrijden , wist maar liefst tien keer te winnen, speelde driemaal gelijk en verloor slechts viermaal. MVV verraste titelkandidaat FC Zwolle in eigen huis (0-1) en wist ook bij de andere titelkandidaat Heracles Almelo een punt te pakken. Resultaat: MVV behoorde lange tijd tot de top vijf .Het leverde Maurice zelf ook een prijs op. Hij werd namelijk door alle trainers en aanvoerders uitgeroepen tot beste trainer van de tweede periode! Chapeau!
Jammer genoeg verloopt het na de winterstop allemaal wat minder en is de ploeg inmiddels afgezakt naar een zevende plaats. Desondanks kan men in Maastricht eigenlijk alleen maar tevreden zijn en doet de club nog steeds mee voor een plek in de nacompetitie.”Laat ik eerst zeggen dat ik enorm trots ben en mij zeer vereerd voel dat ik hoofdtrainer ben bij MVV. Het is namelijk niet voor iedereen weg gelegd trainer te worden van een BVO . Van de 38 beschikbare posities ben ik een van die hoofdtrainers. Dan heb ik het nog niet zo slecht gedaan voor een jongen uit een kerkdorp Beek en Donk, 15 jaar profvoetballer en nu hoofdtrainer. Maar anderzijds blijf ik met beide benen op de grond want ik mezelf blijven ontwikkelen om mijn doelen te realiseren e te verwezenlijken. Ik kijk, tot nu toe, met een goed gevoel terug op het huidige seizoen . We hebben als team een goede ontwikkeling doorgemaakt in de speelwijze. Ons spel is ondanks de mindere resultaten de laatste weken ook nog steeds aardig. Ik begrijp ook wel dat het verwachtingspatroon na de eerste seizoenshelft hoog is, maar we moeten wel beseffen dat we de laagste begroting hebben van de KKD competitie. De doelstelling die ik van de club heb meegekregen is attractief en dominant voetbal spelen en zorgen voor een hogere klassering. Iets dat bij de club als MVV hoort en waardoor de club ook meer binding zou krijgen met de supporters en sponsoren.
Aan alle doelstellingen hebben we voldaan. Wij hebben meer punten dan vorig seizoen en men is weer trots op de club MVV. Daarnaast zijn de toeschouwersaantallen verdubbeld t.o.v. de voorgaande jaren. Onze doelstelling hebben wij als spelers en staf overigens wel aangepast en wij willen dan ook gaan voor een plek in de playoffs.”
© 2024 Amateurvoetbal Eindhoven, op dit artikel rust copyright.
Jouw reactie?
Hugo Gruijters
Donkers
Koen Van Gend