( Foto van L-R: Bertus Pruijmboom, Peer van Kemenade, René van Kemenade, Mike Strik)
Een interview met Peer van Kemenade, René van Kemenade, Bertus Pruijmboom en Mike Strik is een garantie voor prachtige anekdotes, met een gemene deler: VVAE en VV Acht. De vier oudgedienden steggelen over jaartallen, kampioenschappen, doelpuntenmakers en uitslagen, maar zijn het over één ding roerend eens: “Het was een schitterende tijd, met veel gezelligheid en ook nog de nodige successen.”
Het begint al meteen met een verhaal, dat haast ongeloofwaardig klinkt, maar volgens Peer écht is gebeurd. “We speelden in 1993 met VVAE onze laatste wedstrijd op het oude sportpark Kappelergat. Vriendschappelijk tegen ESV. In de krant was geschreven dat we gingen verhuizen vanuit de ‘paardenstallen’. We hebben vervolgens de deur van de gastenkleedkamer in tweeën gezaagd en bij een bevriende boer een paard geleend. Dat hebben we vervolgens in de kleedkamer gezet, met het hoofd naar buiten. Onze terreinknecht Frans van Gent werd uiteraard in het complot betrokken en die was meteen te porren voor deze grap.”
De anderen luisteren aandachtig, al weten Bertus en René al wat er gaat komen. Peer vervolgt lachend zijn verhaal: “Terwijl wij in de kantine met z’n allen voor de ramen stonden, liep Frans op de spelers van ESV af. Die vroegen waar ze zich konden omkleden. Frans zei toen met een stalen gezicht: ‘Even wachten, ik moet eerst even het paard er uit halen!’ Je had die jongens van ESV moeten zien kijken, toen hij het onderste deel van de deur opendeed en – alsof het de gewoonste zaak van de wereld was – het paard naar buiten leidde! ‘Zo, jullie kunnen er in’, zei Frans. Wij kwamen in de kantine niet meer bij van het lachen!”
Plezier
De toon is gezet. Peer (59): “Tja, ik ben wat foto’s aan het zoeken in mijn archief, maar ik kom alleen maar kampioensfoto’s tegen! Haha!” Een grap met een serieuze ondertoon, want ‘Lange Peer’ werd in zijn actieve carrière als speler en trainer diverse malen kampioen. Onder meer bij DOSL, PSV/av, Bergeijk, Acht en SV Valkenswaard. “Bij VVAE (voorloper van VV Acht, red.) en Acht heb ik in totaal zo’n zestien jaar gespeeld. Daarnaast ben ik er twee periodes trainer geweest.” Een van de spelers die onder hem hebben gespeeld, is Mike Strik (47), die – naast Acht – ook uitkwam voor De Spechten, SBC, BSV Bergen en ESV. “Maar eerlijk is eerlijk, het meeste plezier heb ik gehad bij Acht.”
‘Een geweldige sfeer’, het komt telkens weer terug. “Natuurlijk hadden we ook een heel aardig elftal, maar iedereen kon ook goed met elkaar opschieten”, vertelt Mike. Zeker als hij terugblikt op het memorabele seizoen 1997-1998. “Met nog vier wedstrijden te spelen, stonden we negen punten achter op koploper Dommelen en niemand verwachtte nog dat wij kampioen zouden kunnen worden. Bij Dommelen kwam er echter de klad in en zij verloren vier keer achter elkaar. Onder meer tegen ons. Op de slotdag wonnen wij met 2-1 van ZSC en hielp EFC ons een handje door in Dommelen met 0-1 te winnen. We waren alsnog kampioen! Wat een feest!”
Successen
Er komen allerlei namen voorbij, maar Peer weet nog een aardig verhaal over Mike en Toine Asveld, de aanvoerder van VV Acht. “Nadat we kampioen waren geworden, gingen zij in de zomervakantie samen naar Kreta. En natuurlijk belanden ze daar in een of andere nachtclub. Toine had net een fles champagne – of zoiets – besteld, toen ze twee spelers van Dommelen tegen het lijf liepen. Die vroegen wat zij daar deden. Toine zei met een brede glimlach: ‘We zijn het nog steeds aan het vieren!’ Die jongens zijn toen maar doorgelopen. En Toine en Mike lagen uiteraard weer in een deuk!”
Ook Bertus (47) stond in het kampioenselftal van VV Acht en scoorde ook geregeld. “We speelden toen weliswaar ‘slechts'in de vijfde klasse, maar het niveau was nog heel behoorlijk, met teams als Unitas’59, Dommelen, Hoogeloon en EFC. De gezelligheid stond echter centraal. Tijdens de training was het anderhalf uur gas geven, maar daarna was het feesten in de kantine. Op dinsdag, donderdag én zaterdag!” Mike: “En bij Peer kon je gewoonweg niet afzeggen voor een training. Dan belde ik op dat ik het waarschijnlijk niet ging halen in verband met mijn werk, en dat hoorde ik Peer zeggen: ‘Sorry Mike, de lijn wordt slecht. Ik versta je niet’. Dan was ik er maar gewoon!”
Bertus kwam er trouwens ook achter dat trainers soms heel rechtlijnig kunnen zijn. “Ik kan me nog de beslissingswedstrijd tegen ESV herinneren. In 2002. Op het veld van Best Vooruit. Als we wonnen, promoveerden we naar de derde klasse. Raaij (Erwin Raaijmakers, red.) speelde dat seizoen ook bij ons. Ik had vrijwel het hele seizoen gespeeld, maar in die wedstrijd zette trainer Eric van der Palen me er naast. Waarom weet ik eigenlijk niet. Raaij was niet fit en wilde dat ik speelde, maar dat vond ik niet nodig. We wonnen met 4-1, onder meer door een strafschop, die door Raaij was versierd (‘Een regelrechte Schwalbe’, aldus de hoofdrolspeler). En ik viel in en scoorde ook nog. Volgens mij zelfs de 1-0.”
Verenigingsman
Mike en Bertus vormden overigens geruime tijd een sterk spitsenduo, dat voor heel wat doelpunten zorgde. “Ik ben begonnen in de jeugd bij Acht, daarna drie seizoenen in de hoofdklasse van Tongelre. Vervolgens terug naar Acht, waar ik zo’n veertien jaar in het eerste heb gespeeld. Door een achillespeesblessure ben ik in 2006 moeten stoppen.” Iemand die heel veel wedstrijden van VV Acht én met Mike en Bertus heeft gezien, is René van Kemenade (55). De neef van Peer maakte zelf nooit deel uit van de selectie, maar was wel een hele trouwe supporter en een verenigingsman pur sang. Van hem komt de legendarische uitspraak: ‘Scheidsrechter, het is al lang tijd, mijn kleren raken uit de mode!’
“Ik heb me inderdaad gedurende vele jaren ingezet voor de club, onder meer als jeugdleider, in het jeugdbestuur en in diverse commissies. In die periode had onze club zelfs een heuse supportersclub met mij als voorzitter. Ik kende bovendien die groep erg goed, omdat de meeste jongens ook in het zaalvoetbal actief waren bij Hof van Brabant. En daar liep ik ook rond, zeg maar. Toine en Dennis Asveld belden mij, voorafgaand aan dit interview, nog op om te zeggen dat wij ze niet moesten vergeten te noemen. Haha! Geheel ten overvloede uiteraard, want zij waren in die tijd immers de coryfeeën van Acht en dat mag niet onvermeld blijven in dit artikel. In een hechte gemeenschap als Acht zijn veel mensen op de een en of andere manier wel verbonden met VV Acht. En de gezelligheid is daar een belangrijke reden voor. Vroeger kwam het geregeld voor dat tegenstanders met de bus naar hier kwamen. Konden ze na de wedstrijd blijven hangen. Nu doet alleen Vessem dit nog.”
Trots
Peer, Bertus, Mike en René zijn nog geregeld te vinden op sportpark 'De Leeuwenkuil'. Peer als verantwoordelijke voor de jeugdopleiding (‘Er ligt weer een fundament voor een betere toekomst voor de jeugd’), Mike is trainer van het tweede elftal en was in het verleden ook vlagger en assistent-trainer en Bertus is er vooral voor zijn zoon Jordy, die in het eerste elftal speelt. “We denken nog vaak terug aan die ‘die goeie ouwe tijd”, zegt Peer. “Toen we voor het tv-programma ‘Make my day’ mochten voetballen tegen de acteurs van de film All Stars. In het Olympisch Stadion. Heen met de bus en terug met een City Hopper.”
En René? “Ik ben nog steeds een enthousiaste supporter, maar laat het regelen over aan anderen en doe alleen nog een beetje voor de activiteitencommissie van de club. VV Acht is een gezonde club, die zijn huishouden goed op orde heeft. Niet in de laatste plaats door de inspanningen van mensen als Henk Hazenberg. Een clubicoon, die er mede voor gezorgd heeft dat VV Acht kerngezond is. Met een mooie accommodatie, geheel in eigen beheer. Weet je wat het is? Praten over vroeger is mooi, maar ook de toekomst is belangrijk. Wat dit betreft kunnen we écht trots zijn op ons clubke. We zijn niet de grootste vereniging in Eindhoven, maar toch wel zeker een van de gezelligste.”
© 2024 Amateurvoetbal Eindhoven, op dit artikel rust copyright.
Jouw reactie?