Oefenmeester haalt de Zeelster Kerst niet.png)
(door Thieu Vlemmix) Voor sommigen mag het vertrek van Gerben Demin als trainer van UNA misschien een beetje verrassend zijn. UNA staat bepaald niet bekend vanwege het vroegtijdig afhaken van trainers. Voor anderen is dat veel minder het geval. Nooit kreeg de oefenmeester zijn ploeg in de goeie richting. De resultaten waren niet goed en het spel was slecht. Vooral geen vechtlust, geen lef ook; dat kwam dikwijls alleen van de jongsten, Sten Senders, Joey Verhoeven, Louisben Jagt en Teun Willems. Verbetering leek niet in zicht. Een laagtepunt was wel de tweede helft van afgelopen zondag thuis tegen HSC ’21, met een volop schutterende achterhoede. Het moet de druppel geweest zijn. In een seizoen nota bene waarin het jubileum (90) enige luister bij had moet worden gezet.
Hoe men ook moge denken over het vroegtijdig afhaken van UNA trainer Gerben Demin: men ging naar mijn mening bij UNA dit keer ten onder aan een hardnekkig en historisch fenomeen: de oude Zilsterse zuinigheid. Namelijk ’voor een dubbeltje op de eerste rij te willen zitten’. Bij het maken van de trainerskeuze aan het einde van vorig seizoen ging men met Demin – die nog nooit op dit niveau had getraind - voor een zo goedkoop mogelijke oplossing. Een riskante beslissing. Een foute, zo is nu gebleken. Ook dit keer is goedkoop dus weer eens duurkoop. Gerben Demin valt daarom misschien niet eens zoveel te verwijten, het bestuur wel. En de spelers eveneens.
Natuurlijk zijn de meningen verder verdeeld binnen de club, dat is altijd zo. De naar buiten gebrachte reden voor het vroegtijdig afhaken ‘geen chemie binnen de technische staf’, zal de waarheid ook niet helemaal afdekken. Maar waar UNA in de jaren van opperste glorie met Eugene Marijnissen, Paul v.d. Palen, Bas Gosgens, Jürgen Dirkx en Mark Schenning voor trainers van niveau koos, bepaalden vooral budgettaire overwegingen ditmaal de keuze. En die viel op de toch ‘vrije’ oud UNA 1 speler Gerben Demin, die weliswaar in de regio op veel plaatsen aardige successen had geboekt, maar wel op een lager niveau. Het was van meet af aan geen succes. Geen chemie, zo blijkt nu. Slechts één helft (tegen toenmalig koploper OSS ’20) speelde UNA prima, maar verder haalde het vaandelteam nooit het beoogde en verwachte niveau. Mede bepalend daarbij, zou ook wel eens de uitspraak van Demin bij aanvang van het seizoen ‘de oudere geroutineerde spelers hoef ik niets meer te leren’, kunnen zijn. Als je nu bijvoorbeeld naar de interne rangschikking van het klassement ‘voetballer van het jaar’ van UNA kijkt, dan valt het op dat juist die zogenaamde oudere en geroutineerde spelers - Nick Tielemans, Brian Boogers, Thomas Horsten en Rob van Boekel (in feite UNA’s spelbepalers) - onderaan bungelen. Niek van Boekel – ondanks alle tegenwind een voorbeeld qua instelling en mentaliteit – Mart van de Gevel (altijd goeie inzet), en goalie Yannick Derix vormen de uitzonderingen. Jongeren als Sten Senders, Louisben Jagt en Joey Verhoeven (en indien beschikbaar Teun Willems) domineren verder wekelijks dat klassement. Het is veelzeggend. UNA doet er goed aan bij de keuze van de nieuwe trainer de aandacht voor die jeugd centraal te stellen.
Hoe nu verder? Dat was ook zo’n beetje de opmerking waarmee ik mijn laatste column – nog niets wetende van de aanstaande abdicatie - afsloot. Ja, hoe nu verder UNA…
© 2024 Amateurvoetbal Eindhoven, op dit artikel rust copyright.
Jouw reactie?