Kerstspecial: De succesjaren van (bijna hoofdklasser) Beerse Boys

Tussen 2009 en 2015 regen de roodwitten de successen aan elkaar en promoveerden ze bijna naar de hoofdklasse.

Door Willem-Jan Schampers

Vanaf het eerste moment vliegen de uitslagen, doelpuntenmakers (overigens opvallend vaak dezelfde, red.) en anekdotes over de tafel. Trainer Henri van den Braak, de spelers Ruud Willems, Niels van Heerbeek en Bob Smolders en de bestuursleden Peter van Gerven en Peter van Bijsterveldt halen herinneringen op uit het rijke verleden van Beerse Boys. Tussen 2009 en 2015 regen de roodwitten de successen aan elkaar en promoveerden ze bijna naar de hoofdklasse.

"We hadden een heel aardige selectie en ik denk dat alle puzzelstukjes precies op het juiste moment op hun plaats vielen”, zegt Van den Braak, die in 2009 Peer van Kemenade opvolgde als trainer van – toen nog – vierdeklasser Beerse Boys. “In de drie seizoenen daarvoor waren ze twee keer als tweede geëindigd en ze waren er dus op gebrand om het nu beter te doen. Ik trof dus een gemotiveerde groep aan, die heel erg graag kampioen wilde worden. En vanaf het begin is het gaan lopen; we waren duidelijk een maatje te groot voor dit niveau.”
 
Terug op sportpark De Klep voelt als thuiskomen, aldus Van den Braak, die zich de jaren in Beers nog heel goed kan herinneren. “We hadden niet alleen een talentvolle ploeg, maar als het er op aan kwam, hadden we ook wel eens het nodige geluk. ‘Dat dwing je af’, zeggen ze, maar dan hebben wij wel héél goed ons best gedaan. Haha! Wedstrijden die toch nog de goede kant uitvielen of uitslagen op andere velden, die voor ons gunstig waren. Al moet ik tegelijkertijd zeggen dat we het in de nacompetitie altijd op eigen kracht afmaakten.”

Collectief
Beerse Boys was geen ploeg van sterren, maar vooral van een sterk collectief. “Het waren allemaal vrienden van elkaar, die voor elkaar door het vuur gingen”, benadrukt Van Bijsterveldt, vader van de eerste elftalspelers Rob en John, hondstrouwe supporter en in die tijd wedstrijdsecretaris en veiligheidscoördinator (!). “Dat ging op een gegeven lopen als een trein. Niet alleen in de vierde klasse, maar daarna ook in de eerste, tweede en eerste klasse.”

Van Gerven: “En iedereen maar zeggen: ‘Hoe kan dat nu? Beerse Boys op dat niveau.’ Maar ook in de eerste klasse misstonden we niet. Terwijl we voor veel ‘kenners’ de gedoodverfde degradant waren! Maar toch wisten we na een goede reeks de nacompetitie te bereiken, wat bij de kenners voor nog meer ongeloof zorgden.”

Niks van dat al, want tijdens het eerste seizoen in de eerste klasse, won Beerse Boys op een gegeven moment maar liefst tien wedstrijden achter elkaar en daardoor pakte Van den Braak met zijn mannen de derde periodetitel. Centrale verdediger Willems : “Dat was natuurlijk ongekend, maar inmiddels waren we als groep mentaal zo sterk, dat we ons door niemand gek lieten maken. Bovendien kwam Niels net op tijd terug van een blessure en dit scheelde nogal wat doelpunten. We hadden eigenlijk niet echt in de gaten dat we iets heel bijzonders aan het neerzetten waren. Het ging gewoon lekker en we konden het elke tegenstander lastig maken.”

Middenvelder/spits Van Heerbeek hoort het allemaal glimlachend aan. Bescheiden als hij is, probeert hij zijn rol enigszins te minimaliseren, maar de anderen zijn duidelijk: naast de ijzersterke verdediging en het voetballend vermogen op het middenveld, waren het toch ook de vele doelpunten van Van Heerbeek, die Beerse Boys de nodige successen brachten. “Ik ben wel eens een paar keer benaderd door andere clubs. Ook in België. Maar ik had het hier heel goed naar mijn zin en voor mij hoefde het allemaal niet zo. Spijt van die beslissing heb ik nooit gehad.”

We gingen hier altijd voor drie punten; ongeacht het belang van de wedstrijd’

Mix
Plotseling speelde Beerse Boys tegen clubs als Halsteren, Erp, Moerse Boys en Goes. “Dat vond ik persoonlijk heel leuk”, zegt Van den Braak. “Een keer tegen andere tegenstanders en op andere sportparken. En voor de jongens was het op een hoger niveau spelen ook een mooie uitdaging. “Een speler als Bob Smolders was in de vierde klasse nog rechterspits, maar in de eerste klasse speelde hij rechtsback. Daar kwam hij – vond ik althans – het beste tot zijn recht.” Smolders: “De mix van kwaliteit, kameraadschap en de inbreng van Henri als trainer, zorgde ervoor dat het begon te lopen.”

Volgens Van Heerbeek was Van den Braak, wat ze populair noemen, een echte ‘peoplemanager’. “Hij kon bij bepaalde spelers de juiste snaar raken. Je merkte dat hij er alles voor over had om goed te presteren en dat kreeg hij ook terug van de groep. Ik denk dat dat zijn allergrootste kracht was. In de zes seizoen dat Henri hier trainer was, was dat het geheime recept. Hij slaagde er niet alleen in een eenheid te kweken, maar hij hield iedereen scherp.” Een gegeven dat Smolders onderstreept. “We wonnen bijvoorbeeld van Nuenen en Halsteren. Ploegen die individueel veel beter waren dan wij. Wij waren echter een team en vochten voor elke meter grond. Bovendien hadden we weinig last van blessures of schorsingen.”
 
“Je moet de goede dingen doen en de dingen die je minder goed kunt aan anderen overlaten’, was zo’n gevleugelde uitspraak van Van den Braak, zo weet Van Heerbeek. “Dat pas ik nu zelf ook toe als jeugdtrainer. Je kunt wel aan iemand vragen of hij iets wil doen, dat hij eigenlijk niet zo goed beheerst, maar dan haal je niet het optimale resultaat. Beter kun je op zoek gaan naar een ander, die het wel goed of beter kan. Henri zette iedereen op de juiste positie en gebruikte de kwaliteiten van de spelers waarin zij het beste in waren.”

Volgens Niels van Heerbeek was Henri van de Braak een echte ‘peoplemanager’

Promoties
Dan komen de diverse promoties aan bod. Te beginnen in de vierde klasse (seizoen 2009-2010). De laatste wedstrijd tegen DOSL werd met 4-2 gewonnen, waardoor Beerse Boys de naaste belagers Waalre en HMVV voor bleef en kampioen werd. Van de Braak: “In het seizoen daarna deden we heel aardig mee in de derde klasse, maar pas in het jaar daarop promoveerden we weer. Wij wonnen van Unitas’59 en omdat de andere uitslagen voor ons gunstig uitpakten, haalden we alsnog de nacompetitie. Daarin schakelden we eerst BMC uit en daarna wonnen we twee keer met 3-0 van Oisterwijk. Meer dan terecht dus, dat we promoveerden naar de tweede klasse.”

Een niveau waarop Beerse Boys nog nooit had gespeeld. Van Gerven: “Veel van mijn collega-voorzitters feliciteerden me, maar er waren er slechts weinig die dachten dat we lang in de tweede klasse zouden blijven.” Smolders: “Dat klopt eigenlijk ook wel, haha! Twee seizoenen en toen gingen we naar de eerste klasse!” Van den Braak: “En daarin deden we het ook weer uitstekend. In het tweede jaar promoveerden we via de nacompetitie naar de eerste klasse. Unitas Gorkum (3-2 en 1-2) en Best Vooruit (2-1 en 1-1) werden verslagen. In de laatste wedstrijd kwamen we door een rode kaart met tien man te staan en hebben we er écht voor moeten knokken.”

Hoofdklasse
En toen het laatste kunststukje in de eerste klasse (seizoen 2014-2015). Door het winnen van de derde periode bereikte Beerse Boys de nacompetitie. Daarin was eerst Schijndel en daarna DESO de tegenstander. “Nadat we thuis met 6-0 wonnen van Schijndel, verloren we uit met 3-1”, weet Willems zich nog te herinneren. “Dat was echter voldoende om de finale te bereiken. Tegen DESO. Thuis werd het 0-0 en kwamen we – eerlijk is eerlijk – een paar keer goed weg. Uit was het na 90 minuten 1-1 en kregen wij in de verlenging de beste kansen. Zij maakten echter de doelpunten en we verloren met 3-1.”

Natuurlijk was er teleurstelling, zeker ook bij de honderden supporters uit Beers. Iedereen – spelers en fans – realiseerde zich echter dat er (bijna) een unieke prestatie was geleverd. Van Heerbeek: “Bij terugkomst op ons eigen sportpark was het een drukte van belang. Het leek wel alsof heel Middelbeers was uitgelopen. We kregen een waar heldenonthaal! Compleet met vuurwerk. Het werd uiteindelijk een geweldig feest, ondanks het mislopen van de promotie. Ik zie het als een absoluut hoogtepunt in de historie van Beerse Boys en voor ons als spelers iets om nooit meer te vergeten.”

Momenteel spelen de roodwitten in de tweede klasse. Daarin heeft de ploeg van trainer Hans Staps het moeilijk. Van Bijsterveldt: “We staan op de laatste plaats. De zeven vette jaren zijn duidelijk voorbij en ook qua jeugd is het allemaal wat minder. Toch zie ik echt nog wel mogelijkheden om te stijgen op de ranglijst.” Willems (32), Van Heerbeek (33) en Smolders (34) spelen momenteel samen in het derde elftal, dat overigens nog wel meer spelers van de succesvolle selectie van toen herbergt. “We staan bovenaan”, lacht Willems. “Hopelijk kunnen we de competitie gewoon uitvoetballen, want we zijn wel weer in voor een feestje!”

© 2024 Amateurvoetbal Eindhoven, op dit artikel rust copyright.