Kenneth van de Wiel: ”Ik vind het jammer dat ik niet gewoon lekker kan voetballen”

Het blijft heerlijk om over voetbal te schrijven. Maar weet je voetbal is zo breed. Je kunt het over de trainer hebben, de scheidsrechter, de materiaalman, die ene vrijwilliger die al zoveel voor de vereniging heeft betekent, een bestuurslid....je kunt het zo gek niet bedenken. De realiteit is echter dat het vooral over spelers gaat.  Spelers  die op de een of andere manier positief in het nieuws zijn gekomen, zij het door het veelvuldig maken van doelpunten of door een hele mooie carrière.

(Door Peter Bussers) Vandaag komt er ook een speler aan bod. Een speler die ook al veel heeft mogen mee maken. Maar deze keer ook een speler waarbij het niet allemaal hosanna was. Sterker nog; het heeft allemaal iets vervelends. Deze keer gaat het namelijk over een speler die zo talentvol was maar die geremd werd door blessures. Die waarschijnlijk ver had kunnen komen maar tot grote frustratie keer op keer met tegenslagen te maken kreeg. We hebben het over de 28-jarige, tegenwoordig in Helmond wonende, Kenneth van de Wiel.

Zoals de meesten begon Kenneth op zeer jonge leeftijd met voetbal. Kenneth werd, zodra het mocht, aangemeld bij de voetbalvereniging Helvoirt. Een vereniging waar hij overigens maar zeer kort zou spelen. Kenneth kon wel wat met de bal en dat werd al vroeg opgemerkt. Terwijl hij speler was van de F1 mocht hij al op stage bij FC Den Bosch en ook daar wist hij direct indruk te maken.

Kenneth:” Ik zou in principe 6 trainingen met heel veel andere gescoute spelers moeten afwerken, echter na ongeveer 2 trainingen moest ik door naar de volgende ‘selectiegroep’ en was ik vrij snel daarna aangenomen. Dat was als kind natuurlijk super leuk omdat op die leeftijd iedere voetballer de droom heeft om profvoetballer te gaan worden.”

Een droom werd al meteen werkelijkheid
Kenneth zou uiteindelijk vier jaar spelen voor de profclub. De eerste stap was direct een grote stap, het talentje sloeg namelijk de E-jeugd over en ging van de F-jes direct naar de D-jeugd (O11). Dat betekende onder andere dat hij meteen op een groot veld moest spelen. ”Omdat ik eigenlijk nog te jong voor dit team was heb ik 2 jaar in de O11 gespeeld en vervolgens nog in de D-jeugd O12 en O13. Het waren prachtige jaren die veel indruk op mij hebben gemaakt. Zo mocht ik o.a. tegen PSV, Ajax en Feyenoord spelen en mocht ik ook op grote toernooien spelen met clubs uit andere landen. Wat mij ook altijd bij zal blijven was…toen FC Den Bosch Eredivisie speelde ik ook bijna altijd mee het veld op mocht lopen en vaak ook in de rust mee mocht doen aan wedstrijdjes of shootouts.”

Een droom natuurlijk voor elke jongen die gek is van voetballen en hoopt het te schoppen tot profspeler. Maar aan die droom kwam dus na vier jaar wel een einde. Jammer genoeg zou je kunnen zeggen. Was het een grote teleurstelling? Je zou kunnen zeggen van ja maar het was Kenneth zelf die besloot te stoppen ”Ik vond het zelf niet meer leuk genoeg om er alles voor te laten op jonge leeftijd. Je traint bijna dagelijks en ik moest eerder op school stoppen om met de trein naar de training te gaan als mijn ouders niet konden rijden. Vervolgens kwam je laat thuis en kon je je huiswerk nog gaan maken. Ik vond het toen belangrijker om meer vrije tijd te hebben, en was ik me iets meer van bewust over het feit dat je uiteindelijk toch bijna nooit echt profvoetballer zou worden. Aangezien ik destijds in Best woonde was het voor mij een logische stap om voor Best Vooruit te gaan voetballen.”

Debuteren in de 1e Klasse en de eerste blessures
Bij Best Vooruit speelde Kenneth vanaf de C-jeugd telkens in het hoogste elftal van elke leeftijdscategorie. Kenneth was een talent, dat was wel duidelijk. Hij had alles in zich om het eerste te halen en dat gebeurde dan ook al vrij snel. Toen Kenneth nog B1-speler was mocht hij al mee als wisselspeler bij het eerste elftal dat uitkwam in de 1e Klasse. Tot zijn grote verbazing kreeg hij toen ook al zijn eerste speelminuten in Vlissingen. Kenneth mocht een twintig minuten voor tijd invallen in een 2-1 verloren wedstrijd.

Tijdens zijn jaren bij de A1 kreeg de inmiddels 28-jarige ook al regelmatig speelminuten. Vanaf het seizoen 2012-2013 ging de aanvaller definitief deel uit maken van de selectie van Best Vooruit. Best Vooruit draaide een uitstekend seizoen en mocht zelfs als de nummer drie van de ranglijst de nacompetitie in. Daarin werd in de eerste ronde TOP over twee wedstrijden verslagen (6-1 en 1-1). In de tweede ronde kwam het toen vervolgens net te kort tegen GOES waarna het in een extra ‘finale’ het onderspit moest delven tegen Deurne.

Hoe geweldig het eerste seizoen was hoe dramatisch het tweede seizoen werd. Zowel voor Best Vooruit als Kenneth zelf. Best Vooruit was geen schim van de ploeg van het voorgaande jaar en eindigde op een teleurstellende elfde plaats waardoor het opnieuw de nacompetitie in moest maar nu voor lijfsbehoud. Best Vooruit redde het niet. In de eerste ronde werd Sarto over twee wedstrijden nog wel verslagen (0-0 en 0-1) maar vervolgens was Beerse Boys (1-1 en 1-2) net iets te sterk waardoor degradatie na acht jaar eerste Klasse een feit was. En hoe zat het dan met Kenneth? Kenneth kreeg dat seizoen te vaak met blessures te maken, lag er geregeld uit en kon daardoor ook niet echt overtuigen. Hij kwam dat seizoen alleen in het bekertoernooi tot scoren.

Eredivisie zaalvoetbal en het Nederlands team
Na het dramatisch verlopen seizoen besloot Kenneth op 20-jarige leeftijd te stoppen met veldvoetbal. Dat had twee oorzaken; enerzijds de blessuregevoeligheid, anderzijds zijn andere passie het zaalvoetbal.

Kenneth was namelijk niet alleen een talent op het veld maar misschien nog wel een groter talent in de zaal. De behendige aanvaller was destijds speler van FC Eindhoven en het Nederlands team! In het eerste jaar bij FC Eindhoven was hij nog een speler van de beloftes en was het veld- en zaalvoetbal nog redelijk goed te combineren. Maar dat veranderde toen hij werd toegevoegd aan de eerste selectie. ”Toen ik bij de beloften speelde trainde ik ook al vast mee met het eerste elftal en mocht ik zelfs ook al debuteren. Toen ik vast bij het eerste ging voetballen van FC Eindhoven was dit niet meer te combineren. Ik zou dan elke dag aan het voetballen zijn met uitzondering van de zaterdag. Op zondagochtend trainden we ook nog eens met FC Eindhoven en op dinsdagen had ik vaak een activiteit met het Nederlands Team, plus dan nog af en toe de trainingsstages met Oranje die op zondag/maandag waren.”

Landskampioen, bekerwinnaar en echte interlands
Een druk programma dus voor Kenneth! Maar ja, wie zou deze kans nu niet aangrijpen. Van de andere kant moet je je echter wel afvragen of dit nu wel zo verstandig is geweest voor een speler die zo blessuregevoelig is/was. Hoe dan ook; het is wel een avontuur of beter gezegd het ‘was’ een avontuur. Een prachtige tijd met voornamelijk hoogtepunten. Een leuke en leerzame periode waarin hij bij FC Eindhoven samen speelde met een Karim Bali en Najib El Allouchi, Internationales waar Kenneth veel van kon en mocht leren, spelers van de buitencategorie in de zaal.

Met FC Eindhoven pakte Kenneth de landstitel en de beker wat logischerwijs tot zijn hoogtepunten behoorden. Dieptepunten kende Kenneth niet of toch? ”Ik heb inderdaad niet echt dieptepunten bij FC Eindhoven gehad. Het enige jammere was dat ik tijdens de finale geblesseerd was en niet heb mee kunnen spelen. Omdat we kampioen waren speelden we het jaar erop Champions League. Dat ik toen had besloten een stapje terug te doen vanwege de hoge belasting in combinatie met de blessures die ik op had gelopen, is achteraf iets waar ik wel wat spijt van heb. Dit had ik graag willen meemaken.”

Een smetje zullen we maar zeggen maar voor de rest was het een prachtige ervaring, net zo prachtig als zijn tijd bij het Nederlands team. Een jongensdroom! “Klopt inderdaad, ik heb vanaf mijn 16e in totaal 6 jaar voor het Nederlands team gespeeld. Van Oranje onder 18 tot aan Jong Oranje. Dit was toen wel een droom die uitkwam, ik weet nog dat ik altijd zenuwachtig was als de selectie weer bekend werd gemaakt. Gelukkig zat ik er eigenlijk altijd wel bij en deed ik vaak ook met een oudere lichting mee waardoor ik dubbele trainingsstages had. In totaal heb ik best veel wedstrijden voor het Nederlands Team gespeeld en ook verschillende goals gemaakt.

In die tijd werd er helaas nog wel weinig geld vrijgemaakt voor de Nederlandse teams waardoor de wedstrijden, met uitzondering van het laatste jaar, veelal tegen Eredivisieteams uit de Nederlandse en Belgische competitie waren. Het hoogtepunt hiervan was wel de dubbele wedstrijd in en tegen Jong Polen, deze wonnen we twee keer.”

Promotie met BE’79 en topscorer bij Best Vooruit
Kenneth sloot zich na een jaar afwezigheid weer aan bij Best Vooruit dat het zwaar had in de 2e Klasse. Tevens verliet hij FC Eindhoven voor Topklasser BE’79 uit Berkel-Enschot. Keuzes die makkelijk te verklaren waren. BE’79 was en is tenslotte een erg ambitieuze club, een club waar Kenneth op dat moment enkele bekende tegen kwam met een FC Eindhoven-verleden. Daarnaast hoefde hij ook niet te trainen wat hem heel goed uitkwam,  gezien zijn achtergrond met blessures.

BE’79 presteerde geweldig dat seizoen en pakte direct de dubbel. Kenneth was in de laatste competitiewedstrijd, negentien seconden voor tijd, verantwoordelijk de winnende treffer en dus het kampioenschap. Ook op het veld was Kenneth dat jaar belangrijk. Onder de toenmalige coach Jurgen van Wanrooij, begon hij op de nummer tien positie maar later verkaste hij naar de linksbuiten positie, werd topscorer met zeven doelpunten in een overigens wederom zwaar seizoen voor Best Vooruit dat werd afgesloten met een tiende plaats en dus nipte handhaving.

Het jaar daarop verliep overigens een stuk succesvoller voor Best Vooruit en Kenneth. Best Vooruit eindigde in een spannende competitie op een tweede plaats en wist in de nacompetitie via SC Kruisland en Moerse Boys promotie naar de 1e Klasse af te dwingen. In die 1e Klasse speelde Kenneth nog twee jaar alvorens hij opnieuw besloot te stoppen met veldvoetbal.

Promotie naar de Eredivisie maar toch teleurstelling
Met BE’79 bleef Kenneth uitstekend presteren, scoorde hij regelmatig en werd hij zelfs een seizoen topscorer. BE’79, toen uitkomend in de Eerste Divisie, deed elk jaar mee voor promotie naar de Eredivisie en speelde keer op keer nacompetitie. In het seizoen 2019-2020 leek het team dan eindelijk toch het kampioenschap te pakken. Maar de corona gooide roet in het eten. ”Als ik de sportieve dieptepunten zou moeten benoemen dan hoort dat seizoen er toch wel bij. Wij stonden stevig bovenaan in de competitie en hadden nog één overwinning nodig voor de titel. Tevens stonden wij als Eerste Divisie club ook in de bekerfinale. Het leek een droomjaar te worden maar toen corona om de hoek kijken. Er werden geen wedstrijden meer gespeeld. Uiteindelijk mochten wij wel promoveren naar de Eredivisie maar wij hadden ons er toch wel iets anders van voorgesteld.”

BE’79 promoveerde dus naar de Eredivisie en dat was dus ook de reden waarom Kenneth besloot te stoppen met veldvoetbal. Kenneth:” Toen we met BE’79 weer Eredivisie gingen spelen moesten we ook zo nu en dan ook op zondag voetballen, dat is natuurlijk wat lastiger te combineren met het veldvoetbal. Ik wilde daar goed presteren en gezien het feit dat ik regelmatig spierblessures opliep, koos ik ervoor om me volledig te focussen op BE’79. Wonderbaarlijk genoeg een jaar tussen waar ik slechts 1 wedstrijd gemist heb” Kenneth zou uiteindelijk nog twee jaar met BE’79 in de Eredivisie spelen alvorens hij afgelopen zomer besloot een nieuwe uitdaging aan te gaan.

De nieuwe uitdagingen en teleurstellingen
Sinds de zomer van 2022 is Kenneth speler van tweedeklasser Mierlo Hout en het zaalvoetbalteam ZVS. Kenneth: ”Ik woon nu sinds twee jaar samen met mijn vriendin Annabel in Helmond. BE’79 zit zelf in Berkel-Enschot en uitwedstrijden zijn door het hele land (zelfs in Texel). Daarnaast werk ik natuurlijk fulltime en gaf ik ook nog training aan de jeugd van FC Eindhoven. Dit alles kostte veel tijd en werk/privé vond ik belangrijker. Het leek me fijn om lekker om de hoek te voetballen bij een gezellige club waar ik op de fiets naartoe kan, vandaar de keuze voor Mierlo Hout.

In principe zou ik helemaal stoppen met het zaalvoetbal, maar het spelletje vind ik te leuk. Toen Johan den Otter van ZVS me benaderde om daar aan te sluiten zonder verdere verplichtingen, besloot ik dat te doen. Tsja… het bloed kruipt waar het niet kan gaan.”

Bij Mierlo Hout, inmiddels vijf jaar tweedeklasser en een team dat maar al te graag de stap wil zetten naar de 1e Klasse, is Kenneth overigens wel een bekende. Althans, bij clubman en de huidige assistent trainer Niek Klaassen. ”Haha, ja dat klopt. Volgens mij in het seizoen dat ik topscorer werd bij Best Vooruit wist ik twee keer te scoren tegen Mierlo Hout. Niek Klaassen was toen nog speler van het eerste elftal en het schijnt dat hij er nog steeds nachtmerries van heeft en het maar niet kan loslaten. Geweldig.”

Hoopvol begon Kenneth aan het huidige seizoen maar het ging al snel mis. De voorbereiding op het nieuwe seizoen verliep aanvankelijk nog goed maar tijdens een van de bekerwedstrijden, vlak voor aanvang van het nieuwe seizoen, kreeg de 28-jarige aanvaller een enorme tik op zijn enkel. Resultaat: lange tijd out, nog steeds niet helemaal fit en pijnvrij.

Frustrerend
Elke keer maar weer die blessures. Je zou haast zeggen, ‘om gek van te worden’. Pas 28 jaar, talentvol maar zo vaak moeten toezien dat het weer verkeerd gaat. ” De grootste boosdoener in het verleden waren vaak de hamstringblessures. Dit heeft veel frustratie, fysio en revalidatie opgeleverd. Nu heb ik dit seizoen vooral botte pech gehad met de sliding op mijn enkel, maar dan merk ik ook direct dat ik -als ik niet helemaal fit ben- snel weer last krijg van mijn hamstrings. Ik ben nu 28, maar ik voel me wel wat ouder tijdens het voetballen. Ik vind het vooral jammer dat ik niet gewoon lekker op het veld kan staan om me wedstrijdjes te spelen. Zeker in de tijd bij FC Eindhoven had ik graag willen laten zien waar ik stond als ik niet met blessures te maken had gekregen.”

Voor Kenneth is het te hopen dat hij weer snel pijnvrij kan en mag zijn en dat hij wellicht nog iets kan betekenen voor zijn team dat nog volop in de strijd is voor promotie. Mierlo Hout staat momenteel weliswaar vijfde op de ranglijst maar de verschillen zijn klein. Zondag volgt echter wel een belangrijk duel voor het team van coach Raymond Koenraadt. Dan gaat het op bezoek bij concurrent De Valk dat momenteel derde staat met twee punten meer dan de blauwwitten. Over twee weken wacht vervolgens een thuisduel tegen de huidige koploper SHH. Belangrijke weken voor de Houtenaren dus!