Terugblik op: Het levensverhaal van Patrick Philippart. 'Van Nuenen naar Helmond van Amerika naar Qatar'

Met de rubriek ‘terugblik op’ willen we in de zomerstop terugkijken op de meest gelezen en aansprekende artikelen uit seizoen 2023-2024. 

Peter Bussers heeft het afgelopen seizoen weer een aantal diepgaande interviews afgenomen. Hieronder het indrukwekkende verhaal met Patrick Philippart van oktober 2023.

Patrick heeft een rijk voetbalverleden in binnen en buitenland en gaf destijds aan om bij RPC  afscheid te willen nemen met een kampioenschap. Dat is ‘helaas’ niet gelukt  maar Patrick heeft de club wel verlaten met promotie, door de finale van de nacompetitie winnend af te sluiten.
Patrick gaat komend seizoen spelen in een lager team bij VV Gemert.
[-Oktober23SXP0822HTS:55098-]  
"Afscheid nemen van mijn voetballoopbaan met een kampioenschap"

Het schrijven van artikelen en in dit geval voetbalverhalen kan zo ontzettend mooi en dankbaar zijn. Iemand beter leren kennen en ervaren hoe hij zijn voetballoopbaan heeft beleeft. De vreugde te zien maar ook het verdriet.

(Door Peter Bussers) Het verhaal van Patrick Philippart omvat eigenlijk alles wel zo’n beetje. Van kampioenschappen tot degradatie, van grote vreugde tot tragiek, spelen tegen grote teams en grote namen, spelen in een ander land, de wereld ontdekken maar ook de ontelbare (zware) blessures die hij jammer genoeg heeft moeten meemaken. Je kunt spreken van een soort rollercaster. Maar aan die rollercaster gaat na dit seizoen in ieder geval wel een einde komen voor de inmiddels 34-jarige Philippart. Patrick wil nog één seizoen vlammen en zijn voetbalcarrière afsluiten met een kampioenschap.

Patrick begon op 6-jarige leeftijd met voetbal bij de voetbalvereniging Unitas’59 in Eindhoven. Omdat hij te oud was voor de mini’s begon hij in de F8. Laten we het er op houden dat het talent nog niet direct werd ontdekt bij Patrick. Maar daar kwam al snel verandering in want vanaf de tweedejaars E speelde hij telkens in het hoogste elftal van elke leeftijdscategorie.

Volop interesse
Patrick ontwikkelde zich prima waardoor hij ook geregeld wedstrijden mocht spelen voor het KNVB districtsteam regio Den Bosch. In 2005 besloot hij, mede door zijn vrienden Rick Wijnen en Daniël Heintze, de Eindhovense vereniging te verlaten en in te ruilen voor Nuenen. Als onbekende moest hij zich opnieuw gaan bewijzen maar dat ging hem uitstekend af. Sterker nog, Patrick werd een gewilde speler en was hot. Zo kwam de aanvaller in de belangstelling te staan van zowel Willem II als Helmond Sport. Patrick: ”Je voelt je als jonge jongen natuurlijk enorm vereerd want zoals zo vele jongeren wilde ook ik niets anders dan profvoetballer worden. Het moment dat een brief op de mat viel en dat er telefonisch contact werd gelegd vergeet ik dan ook nooit meer.”

De aanvaller werkte tegelijkertijd trainingen af bij Willem II en Helmond Sport maar koos uiteindelijk voor Helmond Sport. Patrick: “Ik werd gescout door Cor Jansen, maar ik was niet de enige bij Nuenen. Ook mijn twee vrienden, mijn teammaatjes Coen Jansen en Mart van de Gevel, werden uitgenodigd voor een paar trainingen en toen was de keuze voor mij niet zo moeilijk. Daarbij kwam ook nog eens dat de toenmalige trainer van Nuenen, Jan Poortvliet, geen onbekende voor ons dus, trainer zou gaan worden bij Helmond Sport.”

Patrick begon in de A-jeugd. Het viel hem aanvankelijk zwaar maar het was wel wat hij wilde. Er werd vier tot vijf keer getraind in de week en het niveau en de handelingssnelheid lagen logischerwijs ook een stuk hoger. Maar het deed hem goed! Patrick: ”De eerste voorbereiding was zwaar maar als je lichaam hier eenmaal aan gewend is en je betere spelers om je heen hebt staan, dan pas je je ook makkelijk en sneller aan. Dat was eerder al zo toen ik in de jeugd van Unitas naar Nuenen ging en dat bleek nu weer het geval.”

Historisch kampioenschap
Jan Poortvliet vertrok na een jaar naar Southampton en Patrick belandde na de A-jeugd  in het tweede elftal. Teleurgesteld? Nee absoluut niet. Patrick merkte tijdens de voorbereiding zelf al op dat het nog te vroeg voor hem was. Het pakte uiteindelijk allemaal meer dan geweldig uit en de daaropvolgende twee seizoenen zullen voor altijd in zijn geheugen gegrift blijven staan.

Helmond Sport, met een zeer sterke Patrick Philippart binnen de gelederen, verbaasde vriend en vijand en pakte na 25 jaar, je kunt wel zeggen, een historische titel.  Maar dat was niet het enige. De aanvaller kroonde zich ook nog eens tot topscorer!! Patrick: “Het was echt een geweldig seizoen. We waren zeker geen titelkandidaat maar omdat we een soort van vrienden van elkaar waren geworden met een toptrainer (Frank van Kempen) was dit de ideale mix van een hecht team en wonnen we bijna alles met 1 doelpunt verschil. Wedstrijden die mij het meest bijgebleven zijn dat seizoen zijn Den Bosch uit en thuis en NAC thuis. NAC thuis omdat er veel ‘grote’ spelers meededen en we hier terecht van wonnen. Den Bosch uit, omdat we bij winst ‘winterkampioen’ zouden zijn en dat was al een hele prestatie op zich. Voorafgaand aan dat duel hadden wij al afgesproken dat iedereen zich kaal zou scheren als dat zou lukken en dat lukte dus. Een week later stonden we allemaal met kale kop op het veld. Den Bosch thuis was de kampioenswedstrijd en ook die wonnen we maar nipt. Voor een club als Helmond Sport was dit een unicum en daarom super om mee te mogen maken.”

Debuut in Eerste Divisie
Patrick speelde dus zijn wedstrijden voor het tweede elftal maar mocht dat zijn seizoen ook nog zijn debuut maken in het eerste elftal in de Eerste Divisie. Om precies te zijn op 10 april 2009 in Leeuwarden tegen de nummer drie Cambuur. Cambuur dat op moment RKC en de uiteindelijke kampioen VVV voor zich moest dulden, en in Helmond met 4-1 had verloren,  was voor een kleine tien duizend toeschouwers met 2-0 te sterk.
   
Het mocht de pret niet drukken voor Patrick want het werd uiteindelijk een heel speciale avond. Het was niet alleen dat hij zijn debuut mocht maken na ruim tien wedstrijden op de bank te hebben gezeten maar dat hij (na 75 minuten) ook nog in het veld mocht komen voor zijn maatje Mart van de Gevel. Het werd nog allemaal mooier toen een minuut voor tijd zijn goede vriend Coen Jansen ook zijn debuut mocht maken. Diezelfde Coen Jansen kreeg overigens een kleine maand later nog een invalbeurt in het uitduel met Excelsior. Coen mocht toen vijfentwintig minuten voor tijd invallen voor Mart van de Gevel.

Wijnaldum, Luuk de Jong, Virgil van Dijk, Eriksen, Makaay...
Patrick had er dus een topseizoen opzitten en was in zijn ogen klaar voor een definitieve stap naar het eerste elftal. De voorbereiding verliep ook prima bij de eerstedivisionist en de Eindhovenaar kreeg volop speelminuten toebedeeld waarin hij regelmatig het net wist te vinden. Maar ondanks dat kwam de aanvaller toch weer in het tweede elftal te spelen en moest hij genoegen nemen met een plek op de bank bij het eerste elftal. Patrick had namelijk de pech dat vlak voor aanvang van het seizoen nog enkele spelers werden gehuurd.
Of was het misschien toch een geluk bij een ongeluk? Misschien wel, want wat Patrick dat seizoen vervolgens meemaakte was meer dan geweldig. Patrick: “Natuurlijk was ik aanvankelijk teleurgesteld maar als ik kijk wat ik er voor terug heb gekregen. Wij kwamen dus met het tweede elftal uit in de Eredivisie en ik kan wel zeggen dat dat seizoen tot de mooiste behoort in mijn carrière. Het was prachtig! Met een goede spelersgroep, waarin iedereen het met elkaar kon vinden en door het vuur ging, speelden we tegen bekende namen van Jong PSV, Ajax en Feyenoord. Elke maandag was het weer spannend welke grote namen mee zouden doen.

Zo heb ik o.a. mogen spelen tegen Wijnaldum, Virgil van Dijk, Luuk de Jong, Eriksen, Sulejmani, Aissati, Reis, Makaay, Landzaat, Labyad, Kromkamp en Cillissen. Tegen laatstgenoemde heb ik ook nog een penalty gescoord. Het was werkelijk waar prachtig en het heeft indruk gemaakt. Neem nu bijvoorbeeld Wijnaldum die was echt zo goed. Maar zo kan ik nog wel meer spelers benoemen. Aissati bijvoorbeeld in het kort wegdraaien en snel in de eerste aanzet, Luuk de Jong als aanspeelpunt zo sterk en balvast, Kromkamp altijd goed in positie en sterk.”

Veendam en vertrek bij Helmond Sport
Tijdens dat prachtige seizoen mocht Patrick overigens ook nog één keer aantreden bij het eerste elftal. Bijna negen maanden na zijn debuut mocht hij in het thuisduel met Veendam negen minuten voor tijd invallen voor Joost Habraken. Helmond Sport won het belangrijke duel voor ruim tweeduizend toeschouwers met 4-1 waardoor het op een nacompetitieplek kwam te staan en deze ook wist te behouden. In die nacompetitie was het in de eerste ronde te sterk voor FC Den Bosch maar werd het in de tweede ronde door een doelpunt in de 90e minuut uitgeschakeld door Sparta.

Twee onvergetelijke seizoenen maar toch zat er Patrick iets dwars. Patrick: “Klopt. Ik had twee jaar in het tweede gespeeld en had me in dat tweede seizoen voorgenomen dat het toen moest gebeuren of er zou een trainerswissel moeten komen waardoor ik het nog een seizoen de kans zou willen geven. Dat gebeurde niet en dus besloot ik, net als het grootste deel van het tweede team, om weg te gaan.”

Kampioenschap bij Nuenen
Patrick besloot met zijn vrienden Mart van de Gevel, Coen en Ruud Jansen Helmond Sport de rug toe te keren en terug te gaan naar Nuenen dat al vier jaar op rij eerste klasse niveau speelde. Met de komst van het viertal kreeg de selectie een enorme boost en behoorde het direct tot de titelkandidaten. Nuenen maakte de favorietenrol waar en eindigde de competitie met vier punten voorsprong op de nummer twee Brabantia en zes punten voor op de nummer drie Vlissingen.

Ook het jaar daarna als nieuwkomer in de Hoofdklasse presteerde Nuenen, dat onder leiding stond van Pierre van den Eeden uitstekend, getuige een derde plaats. Patrick: “Sowieso hadden we een leuke, goede vriendengroep met Pierre van den Eeden als geweldige trainer. Naast degenen waarmee we terug naar Nuenen kwamen speelden hier ook nog Werts en Wijnen wat nu nog steeds me vrienden zijn. Het eerste seizoen begon voor mij niet al te best omdat ik in het begin direct m’n hamstring scheurde en daardoor wat wedstrijden heb gemist. Uiteindelijk is dat goed gekomen en zijn we kampioen geworden. Het seizoen daarna kwamen er met Len Koeman, Tomas Hendriks en Noël Jansen nog drie spelers bij met wie ik bij Helmond had samengespeeld dus dat kwam alleen maar ten goede. Het waren mooie en leuke jaren.”

Al Rayyan
Nuenen presteerde dus uitstekend en datzelfde was het geval met Patrick. Sterker nog, er bestond wederom interesse voor Patrick deze keer vanuit een ploeg uit Qatar namelijk Al-Rayyan. Het Qatarees voetbalelftal, dat destijds voor het laatst kampioen was geworden in 1995, en bekende spelers wist te contracteren zoals o.a de gebroeders De Boer, de Spanjaard Hierro, de Duitser Basler, de Belg Mpenza en de Braziliaan Alves, had haar trainingskamp opgeslagen in Mierlo.

Patrick mocht in aanloop naar het seizoen 2012-2013, twee weken mee trainen met het team uit Qatar. Tevens speelde hij met de nummer drie van Qatar een oefenwedstrijd in het Mandenmakers Stadion tegen RKC Waalwijk dat met 1-0 werd verloren. Patrick: “Dat was natuurlijk een hele mooie ervaring, zeker ook omdat op dat moment de Brazilianen Nilmar (toen 23-voudig international) en Tabata eveneens speler waren van Al Rayyan. Uiteindelijk haalden zij nog een Koreaanse verdediger binnen waardoor ze aan het maximum aantal spelers van buiten Qatar zaten en liep het avontuur op niets uit.”

Nieuwe uitdaging Gemert
Het seizoen 2012-2013 begon dus heel mooi voor Patrick maar eindigde eigenlijk in mineur. Nuenen behaalde na twee topjaren een teleurstellende tiende plaats in de Hoofdklasse. Het geloof leek weg te zijn bij zowel Nuenen als bij Patrick zelf. Patrick: “Ik had het idee dat er bij Nuenen weinig rek meer in zat en dat de club het niet zoveel uitmaakte of we nou bijvoorbeeld Hoofdklasse of eerste Klasse zouden spelen. Daarnaast wilde ik zelf kijken hoe hoog ik zou kunnen komen. We hadden super seizoenen gehad maar het was nu tijd voor iets nieuws. Met Gemert had ik eerder al gesproken en nu moest het er maar van komen.”

Gemert was in de voorgaande jaren tweemaal kampioen geworden in de Hoofdklasse en tweemaal gedegradeerd uit de Topklasse.  Gemert behoorde opnieuw tot de favorieten maar kon deze keer de titel niet pakken. Deze ging naar OJC Rosmalen. De tweede plek was voor Blauw Geel’38 en de derde voor Gemert. Patrick zelf beleefde een goed seizoen ondanks een slecht begin. Hij kwam namelijk met een blessure binnen en miste daardoor de gehele voorbereiding met daarbij de bekerwedstrijden. Ondanks de achterstand kreeg Patrick toch het vertrouwen van de trainer en betaalde hem deze ook uit. Patrick scoorde in totaal elf keer en werd daarmee clubtopscorer en eindigde op een vierde plaats, o.a. samen met Mart van de Gevel van Nuenen op de topscorerslijst van de Hoofdklasse.

Wereldreis
Je zou zeggen hoopvol beginnen aan het tweede seizoen maar dat was niet het geval. Patrick had andere plannen, hele mooie ‘andere’ plannen. Een wereldreis maken stond namelijk al lange tijd op zijn verlanglijstje en juist dat ging hij doen ondanks dat Gemert niet echt blij was een basisspeler te zien vertrekken. Patrick: “Na me eerste seizoen ben ik met Rick Wijnen naar het WK in Brazilië gegaan en zijn we naar de wedstrijden Nederland-Spanje en Nederland-Chili geweest. Top om mee te maken. Daarna ben ik met een goede vriend, Niels de Leijer, 5 maanden gaan reizen door Azië, Australië en Nieuw-Zeeland. We waren allebei klaar met school en voordat we aan het werkleven zouden beginnen was dit de kans om nog eens langere tijd weg te gaan. Super mooie dingen gezien en gedaan en uiteindelijk hebben een aantal vrienden ons nog opgezocht en zijn we in Thailand met 9 man geëindigd om het jaar af te sluiten. Het was jammer om na een eerste succesvol seizoen tijdelijk weg te gaan bij Gemert maar anders was die reis er niet van gekomen. Wel had ik afgesproken in de winterstop terug te komen en dat heb ik ook gedaan.”

De wereldreis was dus een geweldig iets maar zorgde er tevens voor dat zijn tijd nadien bij Gemert niet top was, dat er een kink in de kabel kwam. Terwijl Patrick wederom met fysieke ongemakken kreeg te maken, verre van fit was, draaide Gemert een goed seizoen en deden de vervangers van Patrick het ook prima. Het resultaat was dat Patrick minder aan spelen toekwam en bovendien als linksback zou worden opgesteld. Patrick: “Dat zag ik niet zitten en daarom besloot ik Gemert ook te verlaten. Ik wil overigens wel gezegd hebben dat Gemert in mijn ogen de mooiste club uit de omgeving is. Alles was daar perfect georganiseerd en er hing daar altijd een goede sfeer. Kantine altijd druk en gezellig en we hadden een mooi team. Het was gewoon een mooie tijd waarbij voor mezelf de hattrick tegen Deurne een hoogtepunt vormde evenals het feit dat ik in m’n eerste seizoen topscorer werd.”

Kortstondig avontuur in Uden
Patrick besloot naar hoofdklasser UDI’19 te vertrekken. Voor Patrick zelf een logische keuze temeer omdat trainer Bas Gösgens hem graag wilde hebben en hij daar zou gaan samen spelen met oud-teamgenoot en vriend Ritchie-Sam Anpong. Later volgde ook nog Eindhovenaar Mark Werts.

Het werd echter geen succes. Sterker nog, kun je wel spreken van een flop. Na weinig te hebben gespeeld bij Gemert miste Patrick eveneens de eerste zes wedstrijden van de competitie met UDI’19. Opnieuw was een blessure daar de oorzaak van. De aanvaller kwam zodoende ook niet tot het gewenste aantal doelpunten en assists. In de winterstop werden er al plannen gemaakt voor het volgende seizoen en daaruit bleek dat er geen plek meer zou zijn voor de drie Eindhovenaren vanwege langdurige blessures.

UDI’19 eindigde uiteindelijk op een vierde plaats en pakte een periode waardoor het de nacompetitie in mocht. Tevens bereikte het de bekerfinale. In beide competities ging het onderuit.

Voetballen in Amerika
Patrick hunkerde weer naar het voetbal, wilde zijn voeten weer laten spreken en eindelijk weer blessurevrij te zijn en blijven. Hij koos voor een nieuw avontuur bij Geldrop maar voordat hij daar begon kreeg hij een uitgelezen mogelijkheid om te gaan voetballen in Amerika en wel bij de Dayton Dutch Lions.

De Dayton Dutch Lions is een club dat is opgericht in 2009 en uitkomt in de USL Premier Development League. Sonny Silooy was daar eens hoofdcoach en o.a Hans van de Haar, Ivar van Dinteren, Geert den Ouden en Oscar Moens waren eens speler van het team uit de regio Dayton in Ohio waarvan ook Patrick dus speler zou gaan worden. Het werd opnieuw een herinnering voor het leven. Patrick: “Het was natuurlijk als een droom om in Amerika te gaan voetballen. Samen met teamgenoot Mees Linders en Anwar Tuithof zijn we vertrokken en sliepen we met zo’n 6 tot 8 man in een huis. We trainden elke dag, speelden FIFA en gingen eropuit. Het voetbal leeft daar steeds meer en dat merkte je ook wel.

Het ging er serieus aan toe en we hadden een Nederlandse trainer. De spelers waren fysiek ijzersterk, maar op technisch gebied liggen we in Nederland voor. De accommodaties waren vaak te vergelijken met een amateurclub, maar het was verder wel goed geregeld. Uiteindelijk heb ik 5 wedstrijden gespeeld en natuurlijk is het speciaal als je op het veld staat en na de opkomst het Amerikaanse volkslied wordt gespeeld. Het was een geweldige en onvergetelijke ervaring.

Het is alleen jammer dat het vervelend is afgelopen omdat Mees en ik na 5 wedstrijden weg zijn gegaan na onenigheid met de club. Kort gezegd zijn wij in onze vrije tijd een wedstrijd in de Copa America gaan bezoeken. We kregen naderhand autopech dus konden niet terug zijn waardoor we de zesde wedstrijd  misten. De club was hierover furieus en schorste ons zomaar voor twee weken waarna wij onze conclusies trokken en zijn vertrokken.”

Geen successen bij Geldrop en Nuenen
Bij Geldrop werd Patrick weer herenigd met trainer Pierre van den Eeden en sloten ook Mark Werts, Coen Jansen en Sidney Gakpo aan. Ondanks de nodige hamstringblessures kon de aanvaller uit Eindhoven terugkijken op een leuke en gezellige periode bij de groenwitten.  Sportief gezien kon Geldrop niet echt hoge ogen gooien. In het eerste seizoen was er een zesde plaats gevolgd door een vijfde plaats in het daaropvolgende seizoen. Geldrop mocht destijds door periodewinst nog wel de nacompetitie in maar werd daar in de tweede ronde uitgeschakeld door Alcides.

Hoewel Patrick nog wel speler was van eersteklasser Geldrop kwam hij in het seizoen 2018-2019 niet aan spelen toe. Opnieuw ging de Eindhovenaar genieten en een reis maken. Patrick: “Het derde seizoen bij Geldrop heb ik inderdaad niet mee gedaan omdat ik dat jaar op reis was met m’n vriendin, naar Zuid-Amerika en Azië. Ook dit was net als de vorige reis nu of nooit. Bij terugkomst wilde ik toch nog een keer hoofdklasse spelen en dat kon bij Nuenen met als fijne bijkomstigheid dat Jan Poortvliet trainer was en ik hier nog een aantal jongens kende vanuit de eerdere periodes. Hoewel ik alles speelde viel dit seizoen wel tegen. We verloren veel, stonden onderaan, er was weinig gezelligheid naast het voetbal en na de winterstop brak Corona uit.”

Het laatste kunstje flikken bij RPC
Patrick wilde zijn laatste jaar bij Nuenen zo snel mogelijk vergeten en ging op zoek naar plezier in het voetbal. Hij maakte een opmerkelijke stap, want voor het eerst in zijn carrière koos hij voor een club die lager speelde dan de Eerste Klasse. Patrick was wel klaar met de tijd die hij kwijt was aan spelen op hoog niveau. Verder wilde hij het plezier in het spelletje terugkrijgen en weer spelen met zijn vrienden. Dat Rick Wijnen en Sidney Gapko al bij RPC speelden maakte de keuze dan ook makkelijk voor Patrick.

De doelstellingen waren ook al snel duidelijk bij RPC en bij Patrick zelf. Patrick: “Kampioen worden was de doelstelling en mijn doelstelling die ik samen met assistent Marca (Marcel) had afgesproken was dat ik bij 30 goals direct betrokken zou zijn.” Zover kwam het niet, want vanwege de corona konden er maar twee wedstrijden worden gespeeld en werd de competitie dus vroegtijdig stilgelegd. RPC won haar eerste twee wedstrijden overigens wel. Hoogeloon werd met 0-2 verslagen terwijl in eigen huis Dommelen met 3-1 werd geklopt. In beide wedstrijden was Patrick verantwoordelijk voor de openingstreffer.

Kampioenschap en blessureleed
In het eerste volledige seizoen na de corona wist het team uit Eindhoven wel direct het kampioenschap te pakken. RPC behaalde dat kampioenschap op de voorlaatste speeldag in een thuisduel tegen Nijnsel (3-0). Groot feest dus in Eindhoven maar niet echt bij Patrick die van de ene blessure in de andere viel. Patrick: “Wat altijd bij zal blijven heugen zijn de zware blessures die ik bij RPC heb gehad. Eerst scheurde ik de binnenband in m’n knie en verrekte ik m’n kruisband. Toen ik daarvan hersteld was en na de winterstop in het kampioensjaar weer instroomde, scheurde ik na zo’n 5 wedstrijden m’n achillespees. Wedstrijd die me het meest is bijgebleven in het kampioensjaar was die van m’n rentree waarin ik meteen de winnende scoorde tegen PSV/av. Een paar wedstrijden later was ik dus weer geblesseerd en heb ik het kampioenschap in het gips en op krukken gevierd.”

Onnodige degradatie
Ook in het daaropvolgende seizoen, vorig jaar, was het kommer en kwel maar deze keer niet alleen voor Patrick. RPC had zich verheugd op de tweede klasse en wilde laten zien waar het toe in staat was. RPC eindigde echter teleurstellend op een negende plaats waardoor het de nacompetitie in moest. In die nacompetitie werd het vervolgens direct uitgeschakeld door het Zeeuwse HVV’24 (0-2). Een onnodige degradatie volgens Patrick die zelf vanwege blessureleed (achillespees) slechts vier wedstrijden in actie kwam. Patrick: “ De degradatie had zeker voorkomen kunnen worden. We misten gedurende het seizoen constant te veel basisspelers en op een gegeven moment breekt je dat op. Veel jeugdspelers kregen hierdoor de kans maar het was voortaan meer regel dan uitzondering dat we met maar vijf eerste elftalspelers op het veld stonden, ook tijdens trainingen. Je kunt het missen van spelers wel even opvangen maar niet voor een heel jaar lang.”

Carrière afsluiten met een kampioenschap
Terug in de 3e Klasse en op naar het kampioenschap zou je zeggen! Of het zo makkelijk zal gaan valt te bezien, getuige de nederlaag in de eerste wedstrijd bij Gestel, maar de doelstelling is duidelijk; RPC wil kampioen worden. En dat is ook wat Patrick Philippart, die drie keer wist te scoren in de tweede wedstrijd tegen Braakhuizen, graag wil. Patrick: “Doelstelling voor dit jaar is inderdaad weer kampioen worden. We hebben een goed team met een aantal nieuwe aanwinsten erbij. De start van de competitie was natuurlijk teleurstellend. Zelf was ik er niet bij maar van wat ik begrepen heb is Gestel een topploeg en kampioenskandidaat. Voor ons is het nieuwe spelsysteem wat de trainers erin willen krijgen nog wat onwennig maar verliezen van een tegenstander als Gestel is zeker geen schande.

Door o.a. de corona jaren en blessures van de afgelopen jaren heb ik maar weinig gevoetbald. Daarom hoop ik eindelijk eens een seizoen fit te blijven en weer veel te spelen, te scoren en assists te geven. Dit zal m’n laatste seizoen zijn en hierin wil ik graag afscheid nemen met een kampioenschap.”

© 2024 Amateurvoetbal Eindhoven, op dit artikel rust copyright.