Danny Koevermans geniet nog elke week als scheidrechter in het amateurvoetbal

De begroeting is allerhartelijkst. Hoe kan het ook anders als twee voetballiefhebbers, met ook nog eens een voorliefde voor de amateurs, elkaar ontmoeten? Ik ken Danny Koevermans niet alleen als spits van onder meer Sparta, AZ en PSV, maar ook als libero van SV Brandevoort en jeugdtrainer van SBC. En tegenwoordig maakt hij furore als amateurscheidsrechter.

Door Willem Jan Schampers
Koevermans (45) is in meerdere opzichten een laatbloeier. “Ik was al 21 jaar toen ik in het betaald voetbal terecht kwam en pas een goed jaar ben ik nu KNVB-scheidsrechter. Afgelopen seizoen in de derde en vierde klasse in het zaterdagvoetbal en nu gepromoveerd naar de tweede klasse. Ook hoofdtrainer ben ik pas op latere leeftijd geworden. Ik heb twee seizoenen Merefedia in Nederweert getraind, maar heb nu bewust gekozen voor het fluiten… en mijn gezin. Als trainer maakte ik wel heel veel uren.”

De liefde voor het amateurvoetbal is bij Koevermans simpel te verklaren. “Ik ben letterlijk opgevoed bij Excelsior'20, mijn amateurclub in Schiedam. Pas op mijn 21ste ben ik naar Sparta gegaan. Eerst voornamelijk in het tweede en daarna onder Dolf Roks doorgeschoven naar het eerste elftal. Bij Sparta alles meegemaakt. Van degradatie (onder trainer Frank Rijkaard, red.) tot promotie en gedeeld topscorer van de eerste divisie. Het leverde me een transfer naar AZ op. Veel voetballiefhebbers kennen me van mijn tweede seizoen daar, toen we op de allerlaatste speeldag het kampioenschap verspeelde.”

‘Fluiten is mijn passie. Eh… na mijn vrouw en dochters!

Tranen
Er zijn niet veel data in de Nederlandse voetbalgeschiedenis die zó in het geheugen gegrift zitten als 29 april 2007. PSV werd toen namelijk met één doelpunt verschil landskampioen. Koploper AZ verloor met 3-2 van Excelsior, nummer 2 Ajax won slechts met 2-0 van Willem II en nummer 3 PSV versloeg thuis Vitesse met 5-1. Philip Cocu werd in Eindhoven de matchwinner en liet AZ én Koevermans achter in tranen. “Het jaar daarna kreeg ik mijn revanche en werd met PSV alsnog kampioen”, blikt de lange spits terug op die hectische periode.

Koevermans maakte in vier seizoenen PSV vijf verschillende trainers mee: Ronald Koeman, Sef Vergoossen, Huub Stevens, Dwight Lodeweges en Fred Rutten. “In mijn tweede seizoen kwam ik steeds minder aan het spelen toe. Ola Toivonen, Danko Lazović en Nordin Amrabat waren de eerste drie opties. Terwijl ik het jaar daarvoor nog clubtopscorer was. Uiteindelijk heb ik bij PSV toch hele mooie jaren gehad. Ondanks dat ik lang niet altijd speelde, heb ik toch nog 34 doelpunten gescoord.”

‘Koef’ vertrok vervolgens transfervrij naar Toronto FC, om uiteindelijk zijn carrière af te sluiten bij FC Utrecht. “Dat was op 10 maart 2014. Het was een zonnige dinsdagochtend en tijdens het joggen schoot het in mijn kuit. Toen was ik er klaar mee. Ik denk ook dat ik na het scheuren van mijn kruisband – dat was in Canada – nooit meer helemaal écht fit ben geweest. Ik ben daarna nog spitsentrainer geweest bij FC Utrecht en assistent-trainer bij Sparta en PSV. Interessant om te doen, maar mijn hart lag toch bij de amateurs. Lekker ballen bij SV Brandevoort en na de wedstrijd de kantine in.”

Genieten
Want dat is wat het amateurvoetbal voor Koevermans zo bijzonder maakt. De derde helft, maar ook de onderlinge kameraadschap, het plezier in de kleedkamer en op de training en het bezoeken van onbekende sportparken in Brabant en Limburg. “Dit gold als speler bij SV Brandevoort, maar ook als trainer van Merefeldia en als scheidsrechter in het zaterdagvoetbal. Ik kom nu bij clubs waarvan ik voorheen nog nooit had gehoord en ontmoet heel veel leuke mensen. Voor mij is het elke week weer genieten. Van Terneuzen tot Heerlen.”

Je bent gestopt als trainer? Ja, omdat ik graag nog meer aandacht wilde geven aan mijn dochters en mijn vrouw. Vandaar dat ik een keuze moest maken: blijven fluiten of blijven trainen? Ik heb heel bewust gekozen om door te gaan als scheidsrechter. Dat is écht mijn passie en het kost ook minder tijd dan het trainerschap.” Met name zijn jongste dochter is helemaal verknocht aan voetbal kijken, benadrukt Koevermans. “Niet alleen op tv, maar ook geregeld in het stadion.”

PSV en Manchester City zijn de favoriete clubs van vader en dochters. “Tja, en als je dan amateurtrainer bent, dan gaat dit niet samen. En die paar jaar dat zij nog voetbal willen kijken met kun vader, moet ik koesteren. Toch? Nu ik alleen op zaterdag een wedstrijd hoef te fluiten, kunnen we op dinsdag, woensdag of donderdag mooi Europees voetbal kijken. Of naar het Philips Stadion gaan.”

Topjaren
Tegelijkertijd moet Koevermans toegeven dat hij het trainerschap wel mist. Merefeldia was volgens hem dan ook een ‘schot in de roos’. “Ik ben Ruud Wulms, die mij benaderd heeft, nog steeds dankbaar. Ik heb echt twee topjaren gehad in Nederweert. Het eerste seizoen behaalden we de finale van de nacompetitie, maar verloren we van Heeswijk en afgelopen seizoen zijn we glansrijk kampioen geworden en gepromoveerd naar de tweede klasse. Soms betrap ik me er wel op dat ik wil weten hoe het met de jongens gaat en ergens ben ik ook wel jaloers dat ze straks in een nieuwe competitie starten en ik er niet bij ben.”

De bezoekjes aan nieuwe, nog onbekende sportparken maakt echter veel goed, lacht Koevermans. “Ik ben met Merefeldia bij verenigingen geweest, die ik – letterlijk – moest opzoeken op Google. Maar ook als scheidsrechter heb ik prachtige derby’s gefloten, tussen clubs en in dorpen waarvan ik de naam niet eens kende. Dat vind ik heerlijk. Dan word ik wakker. Maak een ontbijtje en verheug me dan al op de wedstrijd. Zelfs met mijn achtergrond als profvoetballer, heb ik nog steeds een gezonde wedstrijdspanning.”

Ambitie
Het is de romantiek van het amateurvoetbal, die Koevermans zo aanspreekt. “Neem bijvoorbeeld HSSC’61 uit Hei- en Boeicop tegen Sportclub Everstein uit Everdingen. Een prachtige, sfeervolle derby met alles d’r op en d’r aan. Voorafgaande aan zo’n wedstrijd lees ik me helemaal in. Dan weet ik dat het buren zijn uit dezelfde gemeente en welke belangen er op het spel staan. Heerlijk om dan scheidsrechter te zijn. Lekker veel publiek en twee teams die absoluut niet willen verliezen. Dan kan mijn dag al niet meer stuk!”

Na zijn promotie gaat Koevermans nu wedstrijden in de tweede klasse fluiten. En hopelijk af en toe ook eens een potje in de eerste klasse. “Dat zou mooi zijn. Vanaf de eerste klasse is het echter een mix van zaterdag- en zondagclubs. En er zijn niet zoveel verenigingen in het zaterdagvoetbal die eerste klasse spelen. Kijk, mijn ambitie is in de vierde, derde en tweede divisie te fluiten, maar dan moet ik dus nog een paar stappen maken. Ik ben inmiddels te oud om als scheidsrechter het betaald voetbal te halen, maar dat zou een mooi niveau zijn.”

Bitterballetje
Als amateurvoetballer speelde Koevermans na FC Utrecht nog een paar seizoenen bij SV Brandevoort. Hij was er ook jeugdtrainer en clubscheidsrechter. “Daar is het zaadje geplant”, klinkt het enthousiast. “Ik wilde mijn kennis overbrengen op die jonge gasten. Als trainer, maar ook als scheidrechter. Toen nog op een bescheiden niveau. Mijn lichaam kon het ook niet meer aan. Hoe dat komt? Ach, je pakt een biertje meer en eet wat vaker een bitterballetje. Ik was dan ook niet fit genoeg en mijn spieren gingen protesteren. Je kunt wel denken: ‘ik doe het wat rustiger aan’, maar je moet tijdens een wedstrijd toch die sprint trekken.”

Koevermans werd met zijn neus op de feiten gedrukt door een vriend, die hem een foto stuurde van een tv-optreden bij ESPN. “Toen dacht ik: ‘Wat heb jij een dikke kop gekregen! Ik snap dat jij continue geblesseerd bent’. Uit bij Liessel heb ik toen nog meegedaan. Ondanks dat ik niet fit was. En toen heb ik tegen de trainer gezegd dat ik pas weer meespeelde, als ik er helemaal klaar voor was. Ben ik een paar weken gaan diëten, ben gaan hardlopen en heb aan krachttraining gedaan. De laatste drie wedstrijden van het seizoen was ik er weer bij. Ik was nog nooit zo fit geweest!”

ESPN
Koevermans heeft een prachtig leven. Hij doet wat hij leuk vindt en geniet volop van zijn gezin en zijn passie. “Het voetbal heeft me veel gegeven. Ik heb Champions League gespeeld, ben kampioen geworden en heb vier keer in het Nederlands elftal gestaan. Toch mooi voor een jongen die op zijn 21ste nog bij de amateurs van Excelsior’20 uitkwam. Ik heb van mijn hobby mijn beroep kunnen maken en dit seizoen mag ik ook geregeld bij ESPN over voetbal praten. Onder meer als analist bij wedstrijden. Mooi hoor!”

Nog slechter…
Als oud-prof kan scheidsrechter Danny Koevermans het goed hebben als spelers in het veld tegen hem lopen te mopperen. “Ik geef alleen kaarten als het echt niet anders kan. Ik probeer het meestal verbaal op te lossen. Ik kan me nog een wedstrijd herinneren, waarbij ik aan een speler van de thuisclub een rode kaart had gegeven. Vanwege een kopstoot. Het was 3-1, en ondanks een man meer, lukte het de bezoekers maar niet te scoren. Tot frustratie van één speler.”

“Ik denk dat het nog een minuut of tien te spelen was en die bewuste speler begon steeds meer te praten: ‘Hé scheids, je bent echt slecht vandaag’. Ik heb mijn schouders opgehaald, maar hij bleef het herhalen. Ook tijdens een blessurebehandeling. ‘Maar scheids, ik meen het. Je bent echt zo slecht’. Ik antwoordde: ‘Prima, dank je wel. Mij maakt het niets uit wat jij vindt’. Toen hij het echter nog een paar keer zei, was ik er wel klaar mee.”

“Ik liep naar hem toe en zei toen hard genoeg dat iedereen het kon horen: ‘Het feit dat jij mij slecht vindt, interesseert me geen reet. Ik hoef hier ook niet ten overstaan van iedereen te zeggen dat jij echt een verschrikkelijk dramatisch speler bent. Zit niemand op te wachten. Maar als je het wilt weten: jij bent misschien nog wel slechter dan dat ik ben. Dus kunnen we nu door?’. Kreeg ik later de complimenten van een ploeggenoot. Haha!”

© 2024 Amateurvoetbal Eindhoven, op dit artikel rust copyright.