Buitenspel/Topper van Toen: Toon vd Loo ‘de fantoom van het zuiden’

Toppers in het amateurvoetbal zijn er voldoende, met name eind vorige eeuw en begin deze eeuw, toen het amateurvoetbal meer centraal stond dan in de huidige tijd. Met de nieuwe ontwikkelingen is er voor de huidige amateurvoetballer meer dan alleen voetbal.

Vaak hoor je van oud-amateurvoetballers niet zo veel meer. Sommigen zijn trainer geworden en sommigen vervullen een taak binnen een club. Maar het overgrote deel is niet of nauwelijks meer betrokken bij het amateurvoetbal. Er zijn al behoorlijk wat oud-spelers voorbij gekomen in deze rubriek op AVE. We gaan nu verder met Toon van der Loo ‘de fantoom’ op de voetbalvelden uit de jaren ’80 en ’90.

Als voetballer was Toon van der Loo een bekend figuur op de amateurvelden. De bonkige spits van weleer had altijd maar een ding voor ogen en dat was doelpunten maken. Dat ging hem goed af bij de clubs waar hij als eerste elftalspeler voor heeft gespeeld. Zijn kenmerk was, dat je hem voor een groot gedeelte van de wedstrijd niet zag en dan uit het niets wist te scoren. Aan een halve kans had Van der Loo genoeg om het netje van de tegenstander te vinden. Met zijn traptechniek wist Van der Loo vaak de doelman te verassen.

Rijke carrière
Toon van der Loo heeft een rijk en lang verleden als voetballer. Na zijn carrière als eerste elftalspeler bleef hij betrokken als speler en trainer in het amateurvoetbal. Tot afgelopen seizoen was Toon nog actief als speler in het veteranenteam van RKSV Nuenen. Toen het voetballen op niveau stopte begon Van der Loo als trainer. Na eerst de jeugd van RKSV Nuenen te hebben getraind werd hij later aangesteld als hooftrainer van RKGSV. Daarna volgde de clubs EMK, Nederwetten en Wilhelmina Boys om vervolgens weer terug te keren naar zijn clubliefde RKSV Nuenen waar Toon nu lid is van de technische commissie.  

We stellen Toon  een aantal vragen over het leven na het voetbal als 1e elftalspeler en zijn bevindingen als hoofdtrainer van een club.  

Ø  Stel je nog even nader voor aan de bezoekers van Amateurvoetbaleindhoven:
Toon van der Loo, 59 jaar, woonachtig te Nuenen en werk als logistiek medewerker bij Spaan Projekten te Geldrop, een stoffeerbedrijf dat hoofdzakelijk vloeren en ramen bekleed. Ben getrouwd met Marjan, 2 kinderen en 4 kleinkinderen.

Voetbal werd mij met de paplepel ingegeven. Mijn vader was een verdienstelijk amateurvoetballer en ik ging vanaf 4-jarige leeftijd al mee op zondag. Niet om naar hem te kijken, maar met de bal onder mijn arm om zelf met meestal oudere jongens een balletje te trappen. Vanaf jonge leeftijd al bijna elke dag bezig met het spelletje. In de jeugd gevoetbald bij Hoogeloon en Braakhuizen, maar door verhuizing(en) genoodzaakt om van vereniging te wisselen. Op 16-jarige leeftijd verhuisd naar Eindhoven (Tongelre) waar ik via een vriend mezelf bij “ De Spechten” heb aangemeld. Daar kwam ik in de A-1 terecht. We hadden een geweldige lichting en werden in dat seizoen ‘80/’81 glansrijk kampioen. In dat seizoen werd mij ook gevraagd om elke zondag als stand-in met het eerste mee te gaan. Dat bleef meestal bij de keeper inschieten en een enkele invalbeurt. Ik vond het geweldig. Wat heb ik toen veel geleerd.

Maar na de A-jeugd ging ik naar de selectie en speelde hoofdzakelijk mijn wedstrijden in het 2de elftal. Daar was ik niet tevreden over en besloot na 2 jaar om over te stappen naar Brabantia. De eerste 2 seizoenen bij D’n Brab kon ik alleen maar voor het 2de uitkomen, daar ik vanwege de dienstplicht in Duitsland werd gestationeerd. In seizoen 3 kwam de ommekeer. Ik trainde hard, viel 10 kilo af en werd al snel een vaste waarde in het eerste. Brabantia was/is een geweldige vereniging, waar ik heel veel plezier heb beleefd en waar kameraadschap hoog in het vaandel stond. Toptijd. Daar heb ik zes seizoenen gespeeld. Om praktische redenen, ik woonde al vanaf mijn 20ste in Nuenen, ben ik op mijn 26ste voor Nuenen gaan voetballen. Daar heb ik nooit spijt van gehad. De reizen naar Thailand/Singapore (94) en Cuba (96) zal ik nooit meer vergeten, evenals de vele “ trainingskampen “ in het begin van het seizoen. Ik heb het in de selectie tot mijn 43ste volgehouden. Eerlijkheidshalve moet ik wel vermelden dat ik er 1 seizoen tussenuit ben geweest omdat de toenmalige trainer mij op mijn 38ste als te oud bestempelde. Toen heb ik in Nuenen 3 gespeeld met een mix van jonge talenten en wat routiniers en werden we kampioen.

Op mijn 43ste nog de overstap naar de RKGSV gemaakt en daar zijn we in dat seizoen ook kampioen geworden. Heb daarnaast ook altijd gezaalvoetbald, maar op een bescheiden niveau.

Ø  Hoe is het leven vergaan -tot nu toe- zonder actief te zijn als 1e elftal speler, buiten je trainerschap:
Ben na mijn periode als trainer van de Wilhelmina Boys teruggekeerd bij mijn grote liefde Nuenen. Ik speelde daar al bij de veteranen en werd gevraagd om assistent trainer bij de O23-1 te worden. Dat heb ik 1 seizoen gedaan. Ik trainde en speelde ondertussen ook nog bij Nuenen 3. In de jaren daarna ben ik in verschillende functies terecht gekomen. Ben op dit moment: clubscheidsrechter, lid van de seniorencommissie, ondersteun bij incasso contributie en lid van de TC. Dit jaar definitief gestopt met actief voetbal i.v.m. knieproblemen (artrose).

Ø  Je bent een aantal jaren hoofdtrainer geweest bij verschillende clubs. Waarom heb na je laatste club Wilhelmina Boys besloten om te stoppen als trainer:
Laat ik eerst naar mezelf kijken. Ik kwam bij de Boys voor een vrij jonge groep te staan en die groep vroeg om meer als een enthousiaste trainer die het klappen van de zweep kent. Ik vond dat dat ik hierin te kort schoot. Ik had ook al jaren moeite met de manier waarop sommige selectiespelers met hun sport omgingen. Vriendenweekenden, skitripjes, vakanties en andere uitstapjes moesten toch kunnen gedurende het seizoen. Terwijl ik zelf altijd vanaf dag 1, als voetballer, nooit een training of wedstrijd miste. Deze combinatie heeft mij doen besluiten om te stoppen.

Ø  Volg je het amateurvoetbal nog op de voet. Zo ja, wat vind je van het huidige niveau:
Ik zie veel wedstrijden van Nuenen 1. Zij spelen 4e divisie. Het voetbal is sneller geworden en de meeste voetballers zijn technisch veel beter. Maar ik vind dat het mentale gedeelte een stuk minder is geworden. En daar bedoel ik mee dat men niet meer zo goed met tegenslagen kan omgaan dat bij een aantal de echte wil om te winnen ontbreekt.

Verleden

Ø  Hoogtepunten als speler: 
Vele kampioenschappen.
Heb ooit 2 x gescoord tegen het grote PSV.
Meer dan 250 wedstrijden mogen spelen en meer dan 200 doelpunten gemaakt voor Nuenen 1.

Ø  Dieptepunten als speler:
Degradaties.
Zware blessures.

Ø  Hoogtepunten als trainer:
Kampioenschappen met RKGSV 1 en 2 en EMK 1.
Met EMK de laatste 15 wedstrijden op rij (in het kampioensjaar) gewonnen.

Ø  Dieptepunten als trainer:
Degradaties.
Inktzwarte bladzijde uit mijn leven: het bierfietsongeluk met EMK waarbij Ruud van Bijsterveld (Bakkertje) om het leven kwam. Pffffffffffffffff.

Ø  Meest bijgebleven spelers uit je spelersloopbaan:
Mijn jeugdvrienden: Pietje Basten, Camiel Rooijakkers, Peter Regli, Rene van Galen, Guus vd Schoor, Erwin Raaijmakers en Gerard van Happen.
De Spechten: Jan Paaijmans en Gerrit van Veen.
Brabantia: Pieter Scheepens, Noud Luijben, Twan van de Maurik en Henry van Adrichem.
Nuenen: Rene vd Berg, Mark Damen, Hans Waterschoot, Joost Heijnen, Gerton van Leenders, Ruud Sanders, Maikel Canters, Sander vd Wijdeven en Tommie van Elst.
RKGSV: Bram vd Sande, Rainer van Bergen, Bart Gevers en Dennis van Bladel.

Ik heb in die 25 jaar selectievoetbal honderden mensen gezien en zal er best wel een paar (heel veel) vergeten zijn. Sorry.

Ø  Meest bijgebleven trainers uit je spelersloopbaan:
Peter van de Mortel (Brabantia). Stimulator pur sang, die iedereen voor hem door het vuur liet gaan. Nam het stokje in de winterstop over. We stonden onderaan. Hebben 3 maanden alleen maar gelopen en bleven via een beslissingswedstrijd in de 3de klasse.
Rene Luining (3 jaar Brabantia en 3 jaar Nuenen)
Hans Bres (Nuenen), deze trainer begon zijn opstelling altijd met Rene vd Berg en mij en vulde dan de overige 9 namen in.
Jan Poortvliet (Nuenen)
Ernie Brandts (Nuenen)

Kort

Ø  RKGSV:
De club waar ik ben gaan afbouwen. Hier ben ik als trainer begonnen. Heb 2 jaar het 2de en 4 jaar de gehele selectie getraind. Mooie club met een trouwe aanhang. Kom er nog regelmatig. Altijd gezellig.

Ø  EMK:
Vervolg van mijn trainerscarrière. In het kampioensjaar de beste selectie die ik ooit getraind heb. Mooie tijd gehad. Op die verschrikkelijke maandag 20 april 2015 na. Dit is niet in woorden uit te drukken. Drie jaar de selectie getraind en toen aan een nieuwe uitdaging begonnen. Ook hier kom ik nog regelmatig en is het altijd goed toeven.

Ø  Nederwetten:
Fijne club, hondstrouwe supporters. Maar 1 jaar trainer geweest. Door verschil in inzicht mijn contract ingeleverd.
Ook hier kom ik nog regelmatig voor het voetbal en een drankje.

Ø  Wilhelmina Boys:
Grote club, die qua organisatie voortreffelijk in elkaar zit. Van de training tot de wedstrijd was het altijd goed geregeld. Leuke mensen ontmoet. Maar na 1 jaar hier mijn contract ingeleverd om eerder genoemde redenen. Ik wil hier wel John Vervloet in benoemen, die werkelijk alles voor zijn club en de selectie doet. Supergast. Vanwege de afstand ben ik er niet meer zoveel geweest.

Tot slot: Mijn speciale dank aan Rutger Maters, die 6 seizoenen mijn collega trainer is geweest. Bij RKGSV (2jaar), EMK (3 jaar) en Nederwetten. Mijn vriend, maatje, klankbord, maar vooral het verbindingsstuk tussen mij en de spelers.

Wie zou je graag willen zien in deze rubriek:
Henry van Adrichem.

© 2024 Amateurvoetbal Eindhoven, op dit artikel rust copyright.