‘Noem mij maar een straatvoetballer’ waren de woorden toen ik weer vertrok uit Asten. 
Maar waarom straatvoetballer? Eigenlijk heel simpel; de 25-jarige Brent Vulders neemt met zijn vrienden zo af en toe nog deel aan straatvoetbaltoernooitjes. Het is eigenlijk ook de plek waar het allemaal begon voor de speler van Geldrop. Lekker met zijn vrienden op straat een balletje trappen.
Daarna verlegde hij het spelletje naar het veld en ook naar de zaal. Voor Brent maakt het eigenlijk ook niet uit op welke ondergrond hij speelt of bij welke vereniging.
Door Peter Bussers
Hij voelt zich nergens te groot voor en dat blijkt ook wel uit het rijtje clubs waarvoor hij heeft gespeeld. Behalve speler te zijn geweest van o.a. Helmond Sport en Gemert, kwam hij ook uit voor een vierde- en vijfdeklasser. Nee….het maakt hem niet uit, het enige wat Brent wil is voetballen!
Is de Familie Vulders zo’n typische voetbalfamilie? Nee niet echt, alleen de hoofdrolspeler in dit voetbalverhaal Brent en vader Mark Vulders houden van het spelletje en dan druk ik mij nog zachtjes uit. Ze zijn gek van voetbal, zowel van het zelf beoefenen als het bekijken. Vader Mark, de grootste supporter van Brent, is wellicht ook het voorbeeld voor de 25-jarige middenvelder van Geldrop.
Mark Vulders
Vader Mark speelde namelijk ook voetbal, was een talentvolle speler en kwam eigenlijk altijd uit in het hoogste elftal van elke leeftijdscategorie. Mark speelde tijdens zijn actieve carrière voor Mierlo Hout, HVV Helmond en Stiphout Vooruit. Maar voetballen was niet het enige wat hij deed, later zou hij zich ook nog gaan toeleggen op hardlopen en trok hij de bokshandschoenen aan. Na zijn actieve carrière was de inmiddels 55-jarige sportliefhebber ook nog werkzaam voor de verenigingen NWC en Olympia Boys. Bij laatstgenoemde bekleedde hij o.a. de functie van assistent-trainer van het eerste elftal.
Brent zelf werd op jonge leeftijd besmet met het voetbalvirus en was, zoals hierboven beschreven, vaak terug te vinden op pleintjes waar hij vele uren door bracht. Gekscherend gezegd: voetballen van ’s morgensvroeg tot ’s avonds laat. Ook ging hij soms met zijn vader mee naar het voetballen, die toen actief was voor de veteranen van NWC.
Talent
Op vijfjarige leeftijd werd Brent vervolgens aangemeld bij de plaatselijke voetbalvereniging NWC, waar ook vader Mark dus actief was. Brent begon nog in de F7 maar werd in het daaropvolgende jaar doorgeschoven naar de F1. Laten we zo zeggen dat ze bij NWC al snel in de gaten hadden dat hij wel iets met de bal kon. Niet alleen bij NWC overigens, want vanaf dat moment werd hij al in de gaten gehouden door clubs zoals PSV, Helmond Sport en VVV.
Een jaar later, als eerstejaars E-speler, kwam Brent voor het eerst echt in contact met een betaald voetbal organisatie. Het was Helmond Sport dat, via de Astense voetbalvereniging, contact opnam met de ouders van Brent. De familie reageerde vol trots, het avontuur kon en mocht gaan beginnen. Brent zou een stage moeten gaan afwerken bij de Helmondse voetbalvereniging, maar na een paar trainingen waren ze ook in Helmond al overtuigt van zijn kwaliteiten. Brent: “Het ging inderdaad hard. Het was Paul van de Moosdijk (in het verleden o.a. trainer van RKSVO, SV Heythuysen, DESM en BES/De Valk) die inderdaad na twee of drie trainingen al aangaf het in mij te zien zitten. Waarvan ik uiteindelijk ook kreeg te horen dat hij er mij graag bij wilde hebben.”
Het avontuur bij Helmond Sport
Zo verruilde de toen tienjarige middenvelder NWC in voor Helmond Sport. Veranderde er op dat moment veel? Nee. Het leven ging gewoon verder. Leren kon hij toentertijd al goed en dat hij bij Helmond Sport ging spelen deed daar ook niets aan af. Qua trainingen etc veranderde er eigenlijk ook niet veel. Brent trainde twee keer in de week en werd dan met een busje van Helmond Sport opgehaald en thuisgebracht. Het was eigenlijk allemaal ideaal en het plaatje klopte.
Dat zag je ook weer terug in de prestaties bij Helmond Sport. Als eerstejaars E kwam je als speler altijd terecht in de E2, in het tweede jaar kwam je dan in de E1 te spelen. Dit herhaalde zich bij elke leeftijdscategorie. Het besef dat hij bij Helmond Sport speelde kwam ook steeds meer. Brent: “Dat was zeker zo. Op het moment dat ik bij Helmond Sport begon wist je eigenlijk niet goed waar je aan begon en wat het daadwerkelijk voorstelde. Dat veranderde wel in de loop van de jaren. Ook op school ging het er vaker over terwijl ik er zelf altijd best nuchter onder was. Ik was geen jongen die er mee te koop liep dat ik bij Helmond Sport speelde.”
‘Het missen van een klik’
Terug naar de eerder vernoemde prestaties. Brent deed het prima bij Helmond Sport en was ook regelmatig aanvoerder, wat natuurlijk ook wel wat wil zeggen. Nee, de toekomst zag er prima uit totdat hij speler werd van de C. Brent: “Ik had inderdaad goede jaren gedraaid bij Helmond Sport en voelde mij ook uitstekend. Ik heb heerlijk mogen ‘werken’ met o.a. Paul van Moosdijk en Arno Meulendijks, maar wat daarna gebeurde heeft eigenlijk alles kapot gemaakt. De klik met de trainer toen was er totaal niet, eigenlijk vanaf het eerste moment. Ik kreeg ook in één van de eerste wedstrijden te horen: ‘Ik houd eigenlijk niet van de type spelers zoals jij bent……….’ Ik was toen ongeveer 14 jaar en had dit nog nooit meegemaakt. Ik wist toen ook meteen dat het wel eens een heel moeilijk jaar zou kunnen worden en dat werd het dus ook.”
Het ging van kwaad naar erger, de klik was er helemaal niet. Op een bepaald moment kon het niet meer. Vader Mark en moeder Annelie konden het niet meer aan zien hoe hun zoon min of meer aan het ‘lijden’ was en grepen in. Brent: “Mijn plezier in hetgeen wat ik het liefste deed was helemaal weg. Ik voelde me rot en uitte dat ook. Hoewel ik nog wel regelmatig speelde zocht ik het haast niet meer, ging ik ook met lood in mijn schoenen naar trainingen.”
Een avontuur om nooit te vergeten
In overleg besloot Brent toen afscheid te nemen van Helmond Sport. Een einde, maar een tijd om nooit te vergeten. Hoewel er niet in het stadion werd gespeeld maar op de velden bij Oranje Zwart en HVV Helmond speelde Brent met zijn team veelal tegen andere BVO’s zoals PSV, VVV, FC Den Bosch en NEC. Brent: “Ja, zo zie je die shirtjes alleen maar op TV en zo speel je er daadwerkelijk tegen. Het is en blijft natuurlijk een bijzonder iets zeker als je tegen PSV speelt en je komt dan Cody Gakpo of Jordan Teze tegen. Toen was het misschien vrij normaal, maar nu met terugwerkende kracht onwerkelijk.
Verder heb ik ook tegen een Evert Linthorst gespeeld die tegenwoordig op het middenveld staat bij Go Ahead Eagles. Ook de toernooien die wij in het buitenland (Duitsland, België) speelden zullen mij altijd bij blijven. Het is toch prachtig om tegen AC Milan te mogen spelen of tegen Schalke’04. Heerlijk een weekendje weg met de jongens en dan zo’n wedstrijdjes te mogen spelen. Wij deden het overigens ook altijd best goed op die toernooien en hadden een goede lichting. Ajax kwamen wij toen ook wel eens tegen, niet in de competitie zelf maar ook op toernooien en zover ik mij kan herinneren was Kluivert toen ook één van de spelers.”
Terug bij NWC
Mooie herinneringen maar een minder mooi einde. Brent vroeg een gesprek aan en ook dat gesprek verliep niet zo aangenaam net zoals het toen lopende seizoen. Het was typerend. Brent: “Het was verre van leuk. Gelukkig had ik destijds nog een goede band met mijn eerdere trainer bij Helmond Sport Arno Meulendijks die mij steunde en advies gaf. Hij had ook nog gekeken of hij mij ergens anders onder kon brengen. Ik heb toen min of meer aangegeven dat ik er klaar mee was en dat ik terug wilde naar de amateurs. Ik was er ook vrij nuchter in en het enige wat ik toen wilde was plezier terug te krijgen in het spelletje.”
Voor Brent kwam er vroegtijdig een einde aan het seizoen. Het laatste half jaar speelde hij niet meer maar mocht hij wel meetrainen bij zijn cluppie NWC. Brent, toen nog C-speler, trainde mee bij de B-jeugd en speelde daarna telkens in het hoogste team in elke leeftijdscategorie.
Toch was hij niet geheel happy bij de Astense voetbalvereniging. Hoewel Brent dus een echte Astenaar is voelde hij zich bij NWC een soort van buitenstaander. Brent: “Ik heb inmiddels best wel wat voor verenigingen gespeeld maar voelde mij uiteindelijk het minste thuis bij NWC. NWC is ‘ons kent ons’, natuurlijk super mooi. Veelal familie dat elkaar kent etc, of op de een of andere manier betrokken zijn met elkaar. Alleen ging dat niet op voor mij, ik had dat gevoel daar niet en voelde mij inderdaad dus een soort van buitenstaander.”
Plezier terug bij Olympia Boys
De vrienden van Brent kwamen juist allemaal uit Ommel en speelden bij Olympia Boys. Brent was ook meer te vinden in Ommel dan in Asten en zodoende besloot hij NWC dan ook te verlaten voor de veel kleinere vereniging Olympia Boys. Op zich toch best wel een opmerkelijke keuze van een speler die dus voor Helmond Sport speelde en bij NWC uiteindelijk op een hoger niveau zou kunnen spelen dan bij de toen vijfdeklasser Olympia Boys.
Als tweedejaars-B verkaste Brent dus naar buurman Olympia Boys. Hij was daar op zijn plaats, voelde zich meer dan happy bij de kleine vereniging en bij zijn vrienden. Brent zou één jaar in de B1 spelen en vervolgens twee jaar in de A1. Talent ten overvloede maar toch zou het even duren voordat hij zijn opwachting zou gaan maken in het eerste elftal en dat lag voornamelijk aan hem zelf. Brent: “Toen ik het eerste jaar in de B speelde bij Olympia Boys werd ik al gevraagd voor het eerste elftal. Olympia Boys was in dat voorgaande jaar gepromoveerd naar de 4e Klasse en de toenmalige trainer Rico van Mourik kwam toen vaak met de vraag of ik wilde aansluiten of mee wilde doen. Super mooi natuurlijk maar ik had daar toen niet zo’n behoefte aan. Ik wilde en bleef ook liever met mijn vrienden voetballen.”
Een opnieuw opmerkelijke keuze van een talentvolle voetballer. Een buitenstaander zou waarschijnlijk hebben gedacht; waarom doe je niet meer met je talent? Eerst zelf de keuze maken om Helmond Sport te verlaten, daarna zelf de keuze maken om NWC te verlaten en vervolgens niet ingaan om eerste elftalspeler te worden. Brent: “Ik kan het wel begrijpen dat mensen dat toen zouden denken. Nu achteraf gezien moet ik ook eerlijk toegeven dat ik tot aan mijn 19e jaar niet altijd de beste keuzes heb gemaakt.”
De keuzes waren dus achteraf misschien niet verstandig, het feit was echter wel dat Brent heerlijk in zijn vel zat. Bij de A-jeugd scoorde hij goal na goal, speelde hij met zijn vrienden en kon ook leuk zijn wedstrijdjes spelen in de zaal. Olympia Boys was onder Rico van Mourik inmiddels gedegradeerd vanuit de 4e Klasse, maar het daaropvolgende jaar weer direct (via de nacompetitie) gepromoveerd. Van Mourik verliet Olympia Boys en Dennis Wouterse kwam als nieuwe trainer.
Debuut vaandelteam en interesse FC Eindhoven
Ook Wouterse probeerde Brent over te halen en nu wel met succes. Brent: “Ja, ook heel apart eigenlijk. Ik kan zelf ook niet goed aangeven waarom ik toen wel ja heb gezegd en bij Rico van Mourik niet. Ik heb het daar later ook nog een keer met Rico over gehad, maar ik weet het nu nog steeds niet.”
Olympia Boys, dat opnieuw tegen degradatie speelde, speelde toen een belangrijk duel en won deze uiteindelijk ook met een goed spelende Brent binnen de gelederen. Wat er toen vervolgens gebeurde was en is eigenlijk nog steeds vrij uniek. Na dat duel nam FC Eindhoven namelijk contact op met de toen 19-jarige middenvelder. Een betaald voetbalorganisatie die terecht kwam bij een tegen degradatie spelende vierdeklasser. Toch vrij bijzonder. Brent: “Inderdaad apart en onverwacht. Ik wist wel voor mezelf dat ik die kans moest pakken en er vol tegenaan moest gaan.”
Wat ook vrij apart was, dat er geen voorafgaand gesprek is geweest, maar dat Brent direct op een training werd verwacht. Na de training volgde er een gesprek. Brent deed vervolgens mee aan drie trainingen/wedstrijden van de onder 19 en dat verliep eigenlijk heel erg goed. Brent: “Ja, ik was zelf wel benieuwd of ik het aan kon en voor mijn gevoel was dat ook zo. Ik was strijdbaar en wist dat ik hier serieus mee om moest springen.”
Brent zou vervolgens één jaar spelen voor de onder 19 van FC Eindhoven. Waarom slechts één jaar? Er vielen op dat moment namelijk jeugdelftallen weg bij FC Eindhoven, de jeugdafdeling zou worden ingekort. Conclusie: er was geen team meer over om in te spelen. Brent: “Natuurlijk was dat balen, het ging ook zo goed. Leuke wedstrijden mogen spelen in het stadion van FC Eindhoven, maar ook in ‘De Koel’ van VVV Venlo etc. Toch was ik overal best nuchter onder, te meer ook omdat wij eerder al in het seizoen te horen kregen dat het avontuur zou stoppen bij FC Eindhoven. Ik wist dat er een einde aan zou komen. Daarnaast had ik het ook druk met de studie, die goed verliep.”
Voor Brent was het toen al allemaal duidelijk. Hij had zijn best gedaan, maar was toen eigenlijk ook al klaar met dat wereldje van het betaalde voetbal. Voor hem waren dingen duidelijk geworden. Hij wilde gewoon lekker voetballen en werken aan een maatschappelijke carrière.
Nieuwe uitdaging in Gemert en het zaalvoetbal
(Foto: VV Gemert)
De middenvelder keerde terug bij Olympia Boys, waar hij één jaar voor zou gaan spelen op vijfdeklasse niveau. Brent wist regelmatig het netje te vinden, maar desondanks eindigde Olympia Boys teleurstellend in het rechterrijtje. Brent deed dus gewoon zijn ding en bleef in de belangstelling staan van enkele clubs, zowel op het veld als in de zaal.
Zoals al aangegeven speelde Brent op vrijdagavond zijn wedstrijdjes in de zaal. Ook daar was de technisch vaardige speler vaak doeltreffend. Het bleef niet onopgemerkt, ook niet bij de Eredivisionist FC Eindhoven. Jan Vogels nam namens de Eindhovenaren contact op met Brent.
Brent: “Ik moet eerlijk zeggen dat ik toen eigenlijk niet eens wist wat Futsal FC Eindhoven was en welk niveau zij speelde. Ik kwam er achter dat zij dus Eredivisie speelde en in de Champions League. Verder bestond het team uit enkele internationals. Toen was de keuze voor mij niet meer moeilijk. Ik was echter wel benieuwd of ik dat niveau zou aan kunnen. Ik ben vervolgens een paar keer gaan meetrainen en heb enkele wedstrijden gespeeld. Jammer genoeg moest ik zelf concluderen dat ik op dat niveau toch nog wel tekort schoot.”
Op het veld kwam er deze keer interesse vanuit Gemert. Gemert zou op dat moment deelnemen met een team onder 23 aan een nieuwe, landelijke belofte-competitie. Een competitie dus op hoog niveau met tegenstanders zoals IJsselmeervogels, UNA, UDI’19, FC Lisse en DOVO. Brent: “Ik had mijn studie afgerond, had een rijbewijs en wilde mij daar verder als voetballer ontwikkelen. Kijk de stap van een vijfdeklasser naar een derde divisionist zou heel groot zijn, daar was ik mij terdege bewust. Dus ik was eigenlijk heel blij met deze ‘zeg maar’ tussenstap. Daarnaast zou ik ook samen gaan spelen met Sidi Kourouma, voor mij één van de beste voetballers uit de regio.”
Jammer genoeg was ook het avontuur bij Gemert snel voorbij. Vanwege de corona kon er in het seizoen 2020-2021 nauwelijks worden gespeeld. Maar dat was het niet alleen. Brent: “Ik merkte dat ik Olympia Boys, waar mijn vader ook assistent-trainer was, toch wel miste. Ik speelde toen op zaterdag mijn wedstrijden met Gemert-O23 en ging op zondag niet naar Gemert 1 kijken maar naar het eerste van Olympia Boys. Maar er was meer. Ik kreeg telefoontjes van eerste- en tweedeklassers en verder kreeg ik ook de kans om bij ZVV Beringe (Topklasse) in de zaal aan de slag te gaan. Daar heb ik toen ook over nagedacht en heeft mij doen besluiten terug te keren naar Ommel en mij aan te sluiten bij Topklasser ZVV Beringe. Dit ondanks dat Gemert gewoon een prachtige vereniging is met een mooie accommodatie en ondanks de interesse van andere verenigingen.”
Succes in de zaal
Brent keerde mede door Marty Heijmans, met wie hij een goede klik had, terug bij vijfdeklasser Olympia Boys en ging ook de uitdaging dus aan in de zaal met ZVV Beringe. Die uitdaging werd ook een regelrecht succes. Onder de bezielende leiding van coach Richard van de Kerkhof werd promotie afgedwongen naar Eerste Divisie.
Brent: “Ik wilde voor mezelf kijken welk niveau ik kon aantikken in de zaal en ik ben ook nu achteraf nog steeds blij dat ik toen die beslissing heb genomen om op lager niveau te gaan voetballen zodat ik ook in de zaal terecht kon. Het werd ook een heerlijk jaar met een coach als Richard van de Kerkhof. Richard is gewoon een heel goede coach die eveneens voor sfeer en gezelligheid zorgde. Maar ook het jaar daarna, met een andere coach, was het genieten in de zaal. We deden het ook boven verwachting goed in die Eerste Divisie. Maar het allerbelangrijkste was misschien wel dat het veldvoetbal en zaalvoetbal goed te combineren viel.”
Op het veld viel er jammer genoeg minder te genieten. Olympia Boys kwam voor het derde opeenvolgende jaar uit in de 5e Klasse en eindigde met de nieuwe trainer Marty Heijmans in de middenmoot. Een misschien toch wel teleurstellende prestatie. Brent zelf was wel behoorlijk op dreef dat jaar en was goed voor 23 doelpunten. De prestatie was dus teleurstellend maar het daaropvolgende jaar werd het nog allemaal erger. De klassering was niet het ergste, nee er zat Brent wat anders dwars. Brent: “Ja het werd een jaar om snel te vergeten. Het was een jaar, overigens onder een nieuwe trainer, waarin dingen gebeurde die niets met voetbal te maken hadden. Het raakte mij dusdanig dat ik zoiets had; dit gaat hem echt niet worden, zo hoeft het voor mij niet. Ik kan en wil er ook verder niet veel over kwijt maar het is natuurlijk doodzonde want ik heb het daar zo enorm naar mijn zin gehad.”
Vierdeklasser SPV Vlierden
Na NWC, Helmond Sport, Olympia Boys, Gemert en FC Eindhoven belandde Brent in de zomer van 2022 bij vierdeklasser SPV uit Vlierden. Via via kreeg men te horen van de situatie bij Olympia Boys waarna hij lekker werd gemaakt voor een overstap naar Vlierden. Opnieuw was de beslissing niet moeilijk voor Brent. Wat ik al eerder in de inleiding aangaf; het gaat Brent vooral om het plezier, niet zo zeer om het niveau. Voetballen, dat is het enige wat hij wil.
Hij kon zodoende ook het veldvoetbal blijven combineren met het zaalvoetbal. Bij beide ploegen deed hij het ook prima en werden er ook prima resultaten behaald. Met SPV, dat in het verleden vooral op 5e en 6e klasse niveau uitkwam, behaalde hij tweemaal een achtste plaats. SPV was ook een ploeg die het iedereen lastig kon maken. Zo werd er in het seizoen 2022-2023 gewonnen van HVV Helmond, RKGSV en ELI en wist het afgelopen seizoen kampioen Lierop, de nummers drie en vier ASV’33 en SV Brandevoort op een gelijkspel te houden. Voor de beker wist Brent met zijn nieuwe club SPV zijn toenmalige club Olympia Boys twee jaar op rij te verslaan.
Ook in de zaal presteerde Brent met zijn team ZVV Beringe uitstekend. Het eerste jaar werd het knap vijfde in de Eerste Divisie en vorig jaar wist het zich te handhaven.
Geldrop
Zolang de inmiddels 25-jarige middenvelder al voetbalt, zolang is er eigenlijk ook al interesse geweest voor hem. Iedereen kent zijn kwaliteiten inmiddels wel, men weet waar hij toe in staat is. En ook afgelopen seizoen was er wederom interesse; deze keer vanuit Geldrop.
Brent: “Toen ik hoorde van de interesse vanuit Geldrop, hoefde ik niet lang na te denken. Geldrop speelt dan weliswaar derde klasse maar is en blijft natuurlijk een grote naam in het amateurvoetbal. Ik ben dan weliswaar pas 25 jaar maar wil nu meer ‘rust’ creëren in mijn leven. Ik wil me richten op Geldrop en heb aangegeven op de reservelijst te willen komen staan bij ZVV Beringe. Om incidenteel nog mee te kunnen doen. Maar eerst die rust en mij ook meer gaan focussen op andere dingen. Heel belangrijke dingen zoals mijn werk. Naast mijn eigen werk als accountmanager heb ik namelijk ook een eigen webshop en sta ik met mijn vader zaterdags op de markt. Ik werk dus zes dagen in de week. Dat is voor nu voldoende. Natuurlijk probeer ik vrijdags nog wel ooit te gaan kijken naar het zaalvoetbal, maar zoals eerder aangegeven; nu telt mijn werk en Geldrop.”
Geldrop blijft dus een grote naam en zal het ook zo blijven. De prestaties van de laatste jaren zijn echter zorgwekkend. Geldrop dat drie keer landskampioen werd bij de amateurs, zes keer kampioen in de Hoofdklasse en maar liefst 25 jaar onafgebroken op het hoogste niveau heeft gespeeld degradeerde begin jaren 2000 naar de 1e Klasse. Even keerde het weer terug in die Hoofdklasse maar vanaf het seizoen 2008-2009 kwam het telkens uit in de 1e Klasse.
Op zich nog steeds niets mis mee, daar het ook veelal in het linker rijtje eindigde. Twee seizoen geleden ging het echter mis. Geldrop behaalde een elfde plaats in de competitie waardoor het de nacompetitie in moest. Geldrop won nog van Gilze maar verloor van Antibarbari waardoor het na 48 jaar terugkeerde in de 2e Klasse.
Doelstelling
De start in die 2e Klasse was goed te noemen met zeven punten uit drie wedstrijden maar daarna ging het langzaam bergafwaarts en kwam het niet meer weg uit de gevarenzone. Drie overwinningen in de laatste vier wedstrijden konden niet voorkomen dat Geldrop opnieuw de nacompetitie in moest. En opnieuw ging het verkeerd. Geldrop ontsnapte nog tegen Beerse Boys (winst na strafschoppen) maar ging in de volgende ronde onderuit tegen GSBW. Opnieuw een degradatie met het gevolg dat het dit jaar moest beginnen in de 3e Klasse.
Voor velen is Geldrop tezamen met HVV Helmond de gedoodverfde favoriet voor het kampioenschap. Sterker nog; velen zullen zeggen dat Geldrop faalt wanneer het dit seizoen niet weet te promoveren. Maar is dat ook zo? Brent: “Ik ben er niet zo mee bezig wat andere mensen wel of niet denken. Ik ben blij dat ik voor Geldrop mag uitkomen en wil gewoon plezier hebben in het voetballen. Natuurlijk willen we presteren, maar we laten ons geen druk opleggen door anderen. Kijk onze doelstelling aan het begin van het seizoen was de top vier halen en een periode te pakken. Deze hebben we inmiddels ook behaald.
Ik weet wat de buitenwacht denkt en vindt maar ik zelf vind dit ook een reële doelstelling. Het is wel opvallend; zodra je inderdaad een periode pakt dat je dan meteen te goed voor de competitie, is het gewoon ook normaal en wordt het afgedaan als iets wat niet veel voorstelt. Maar vergeet niet; we hebben een best jonge en nieuwe groep die gewoon allemaal keihard werkt. Dan is zo’n prijs geweldig.
Ik vind soms ook dat er minderwaardig wordt gedaan over de competitie. Natuurlijk zitten er zwakke ploegen bij, maar zeker ook stugge en goede ploegen om tegen te spelen. Maar los daarvan, ik zie de toekomst zonnig tegemoet omdat ik vind dat we een leuke, met nadruk jonge groep hebben, die alleen nog maar kan groeien.”
© 2024 Amateurvoetbal Eindhoven, op dit artikel rust copyright.