In memoriam oud-trainer en speler Harrie van den Wilderberg

Afgelopen zaterdag is oud-voetballer en trainer Harrie van den Wildenberg op 68-jarige leeftijd overleden. Het verschrikkelijke nieuws is hard aangekomen binnen de voetbalwereld en bij onze redactie.

We hebben Harrie door de jaren heen leren kennen als een warm persoon. Een gedreven voetbaltrainer met veel elan, gepaard met de nodige humor

Interview
In 2019 hebben we met Harrie nog een interview afgenomen over zijn leven na het voetbal als trainer. Harrie van den Wildenberg, vader van oud-voetballer en de huidige trainer van RKVVO Dominique van den Wildenberg laat zijn vrouw, drie kinderen en zes kleinkinderen achter.

We wensen alle nabestaanden heel veel sterkte toe met dit grote verlies.

Hieronder het interview met Harrie van 15 februari 2019.

"Ik heb genoten en veel plezier gekend als trainer. Ik was een trainer die altijd duidelijk is geweest naar de spelersgroep"
We zijn begonnen met oud-trainer Twan van Tuyl en later met Frank van der Heijden, Hans Meeuwsen en Rob Lansbergen. Deze keer is het de beurt aan oud-voetballer en trainer Harrie van den Wildenberg, die in 2010 na een avontuur bij VV Terlo stopte als voetbaltrainer in het amateurvoetbal.

Harrie kende als voetballer en als trainer vele successen. De goedlachse Eindhovenaar heeft als veldvoetballer gespeeld bij FC Eindhoven, UNA, De Valk, Marvilde en DBS. Daarnaast is Harrie jarenlang actief geweest als speler in de top van het zaalvoetbal, waar hij o.a. uitkwam voor De Voetbal en Pejoco Boys. Als hoofdtrainer heeft hij voor de groep gestaan bij DBS, Valkenswaard, Bergeijk, Dommelen, RKVVO, Terlo en het vrouwenelftal van Braakhuizen, dat destijds uitkwam in de eredivisie.

We stellen de 64-jarige Van den Wildenberg een aantal vragen hoe het hem vergaat na een leven zonder amateurvoetbal.

Even opfrissen, wie is Harrie van den Wildenberg en wat doe je nu in het dagelijks leven:
Harrie van den Wildenberg woonachtig in Eindhoven. Ik ben al 42 jaar gelukkig getrouwd met Iris en heb drie kinderen, Denise, Maurice en Dominique.  Daarnaast ben ik trotse opa van zes kleinkinderen, Charmaine, Joey, Jo-Ann, Colin, Hansje en Guusje. In het dagelijkse leven ben ik werkzaam in de bouw, waar ik me voornamelijk bezig ben met het afwerken van gipswanden en gipsplafonds, stucwerk en schilderwerk. 

Omschrijf je voetballoopbaan is als amateurvoetballer:
Ik heb als veldvoetballer, zaalvoetballer en als trainer een geweldige en mooie tijd meegemaakt bij alle clubs waar ik heb gespeeld en getraind. Ik ben in het amateurvoetbal begonnen als keeper bij UNA. Ik heb daar alle selectie-elftallen doorlopen van de D1 t/m de Hoofdklasse. Ik had talent voor het keepersvak, maar toch kreeg ik er op een gegeven moment genoeg van en ben ik gaan voetballen. Na een seizoen in de jeugd als voetballer te hebben doorgemaakt, kwam ik de selectie terecht van UNA, dat destijds in de eerste klasse speelde. Toen ging er een wereld voor me open, want ik kwam in aanraking met spelers waar ik het jaar daarvoor nog tegenop keek. Ik mocht op jonge leeftijd al een aantal keren invallen en werd goed opgevangen door de gearriveerde jongens, onder wie Sjaak Sandkuyl, Peter van de Nieuwenhof, Jaak van Osch en Wim Senders. Het seizoen daarop veroverde ik een vaste basisplaats en begon het echte werk als voetballer. Het was een totaal nieuwe ervaring voor me, want je speelde op een hoog niveau waarin je ook nog eens ex-betaald voetballers tegenkwam.  Met uitwedstrijden tegen Middelburg en Vlissingen, waar wekelijks veel publiek langs de kant stond, was dit voor mij een ultieme ervaring.

FC Eindhoven
Het seizoen daarna ben ik naar FC Eindhoven gegaan. De club was net gepromoveerd naar de eredivisie en ik kwam in het C-team van FC Eindhoven terecht. Ik heb daar een mooie tijd gehad, met Douke Hulshuysen als trainer. We trainden met een selectie van 15 spelers en de trainingen waren intensief, gebaseerd op techniek en snelheid.

De Valk
Na FC Eindhoven werd ik benaderd door  De Valk, toentertijd een toonaangevende club uit de regio. Ik kwam daar te spelen met Jack Arendse, Ad Verdonk en Tiny Maas, de ervaren spelers van De Valk waar ik een goede band mee had. Ik heb deze club een aantal jaren mogen dienen en ik ben een keer verkozen tot voetballer van het jaar. Mooie tijd gehad met fijne mensen aan het roer, onder wie Hein van Lieshout, Leo-Waldo, Jo Lavrijsen, Lau Neynens en Tiny Wijnen.

Marvilde
Na De Valk kwam Marvilde op mijn pad. Een ongedwongen gezellige club. Ik heb daar een seizoen gespeeld met spelers, zoals Peter van de Nieuwenhof, Ad Keeris, Harry van Santvoort, Cees Jongh, Gerty Verheyden en Jan Poos. Met een markante trainer als Janus Peters. Die man kon zo gepassioneerd over voetbal praten, ongelofelijk.

DBS
Na een seizoen Marvilde kwam het tijdperk DBS. In mijn eerste seizoen werden we meteen kampioen. We hadden destijds een goed elftal, met Nico van Elderen als trainer, die begreep het spelletje goed en liet ons voetballen naar de kwaliteiten die we bezaten. Met Piet van Breugel, Herman Westerterp en Harrie van Elderen (goed voor 30 doelpunten per seizoen) in de voorhoede, die geen van drieën mee terug verdedigde. Dit trio wist maar al te goed dat er een geijkt middenveld achter hen stond met Toon van Veen, Frank de Otter en mijn persoontje. Verdedigend stond het ook als een huis. De laatste linie, met Toon Bommer, Tiny en Arno van Elderen, Theo Mommers en Toon van Helmond, wist als geen ander de tegenstander uit te schakelen.

Omschrijf je trainersloopbaan is als hoofdtrainer van een club:
Ik begon mijn carrière in de jeugd als trainer van A1 bij DBS. Na drie jaar deze groep te hebben getraind, werd ik benaderd om hoofdtrainer te worden. In mijn eerste seizoen werden we direct kampioen in de derde klasse. Het was een droomstart voor mij als trainer met een elftal van een gemiddelde leeftijd van 22 jaar. Ondanks de jonge leeftijd was het een volwassen groep met veel talent en veel voetballend vermogen. De besprekingen voorafgaand aan de wedstrijden hield ik altijd heel kort. In 5 à 6 minuten namen we ‘heel doelgericht’ de details door hoe we de wedstrijd in zouden gaan. We hadden een aanvallend ingestelde ploeg met veel creativiteit. Ik gaf de jongens daarom ook alle vrijheid gezien hun kwaliteiten. Het was een geweldig elftal met jongens zoals Toon van Helmond, John van den Dungen, Does van Veen, Jeroen van den Berk, Jean Paul van den Berk en Jeroen Schoenmakers. Ze gingen iedere zondag voor elkaar door het vuur. Daarnaast hadden we ook een mooie staf met Theo Baak als elftalleider, Ties Walravens als grensrechter en Fons van de Spijker als Masseur.

Het seizoen er op begonnen we als promovendus slecht aan het nieuwe seizoen. Uit de eerste zes wedstrijden behaalde we slechts een puntje. Maar toch wisten we het roer om te draaien, we hielden ons vast aan onze strijdwijze en we wisten dat het wel goed zou komen. Het vertrouwen in de ploeg was zo groot dat we vanaf de zevende wedstrijd bijna alle wedstrijden wonnen, waardoor we nog de nacompetitie haalde. Daar troffen we Deurne en Someren. In deze nacompetitie won Deurne de eerste wedstrijd van Someren met 2-1. Vervolgens speelde wij met DBS gelijk tegen Someren, waardoor we de laatste wedstrijd tegen Deurne moesten winnen om te promoveren. Het werd een geweldige wedstrijd met veel publiek. We wonnen uiteindelijk met 3-2, waardoor we voor het tweede jaar op rij promoveerde. Naar de eerste klasse. We hebben gefeest tot in de late uurtjes. Een tijd die je nooit meer vergeet.

Valkenswaard/Terlo
Daarnaast ben ik nog trainer geweest bij VV Terlo en SV Valkenswaard. Met de laatste club ben ik ook nog kampioen geworden in de vierde klasse. Ook heb ik nog de dames van Braakhuizen getraind, dat destijds eredivisie speelde. Ook dit was een mooie tijd. 

Kortom: Ik heb genoten en veel plezier gekend als trainer. Ik was een trainer die altijd duidelijk is geweest naar de spelersgroep, die de spelers veel vrijheid gaf maar ook de verantwoordelijkheid. Ik probeerde te zorgen dat ze zich happy voelden binnen een groep. Ik was tijdens de trainingen nadrukkelijk aanwezig met herkenbare oefenstof en alles met de bal.

Je hoogtepunten  als veldvoetballer:

Mijn debuut als eerste elftalspeler bij UNA en het kampioenschap met DBS.

Je hoogtepunten als zaalvoetballer:
In het zaalvoetbal heb ik ook mooie tijden meegemaakt.  Ik heb gespeeld bij Pejoco Boys, OS/Alwako, Bora Bora/Piet Bosmans, DBS, De Gouden Appel en Tongelreep en heb diverse kampioenschappen meegemaakt op het hoogste niveau. Het absolute hoogtepunt was het winnen van de landelijke KNVB-beker met Pejoco Boys,  tegen het ‘beruchte’ Datarex uit Moordrecht. In een bomvolle sporthal in Moordrecht wonnen we de wedstrijd uiteindelijk met 8-6, waarin ik vier keer scoorde.

Je hoogtepunten als trainer:
In de jeugd bij de A1 van DBS waar ik drie kampioen mee ben geworden. De promoties met het eerste elftal van DBS en Valkenswaard. Met name de wedstrijd van DBS tegen Deurne in de nacompetitie is er een om in te lijsten.

Keuze

Vanwaar de keuze om na het avontuur VV Terlo te stoppen als trainer:
Ik was bezig aan mijn tweede seizoen bij Terlo. Het eerste jaar ging alles naar behoren, de trainingsopkomst was goed en er zat verbetering in het spel van het elftal. Het tweede seizoen liep alles anders dan we verwacht hadden. De opkomst bij trainingen liep met de week achteruit en op een gegeven moment stond ik op een donderdag slechts met vijf-zes spelers te trainen. Toen heb ik besloten om na twee maanden te stoppen als trainer van Terlo. Daarna is er geen interessante club meer voor me voorbij gekomen.

Ik heb nog wel ruim twee jaar ‘de Mini’s’ van UNA getraind. Een geweldige ervaring om met die kleine gastjes te trainen. Ik ben daar op een gegeven moment ‘met pijn in mijn hart’ mee gestopt omdat ik me niet kon vinden in de selectieprocedure. De spelertjes maakte de overgang naar de F-pupillen. De keuze waar een bepaald spelertje terecht kwam, werd zonder overleg gedaan. Je gaat toch overleggen met de trainer die de spelers goed kent en wat voor kwaliteit ze bezitten. Dat werd toen door de jeugdopleiding niet gecommuniceerd en ik moest op de website lezen welke speler in welk team was ingedeeld. Toen brak er iets bij me en ben ik direct gestopt. Jammer dat bepaalde mensen (ik zal geen namen noemen) binnen de club denken dat ze belangrijker zijn dan de spelers zelf.   
 
Gaan we Harrie van den Wildenberg nog eens terug zien op de voetbalvelden als trainer:
Het is mooi geweest. Ik heb een geweldige mooie tijd gehad met mooie herinneringen. Ik ben blij en dankbaar dat ik deze tijd heb mogen meemaken.     

Open

Hoe heb je het zogeheten ‘zwarte gat’ ervaren of is dat niet aan de orde geweest:
Het ‘zwarte gat’ heb ik niet gekend. Ik heb een bewuste keuze gemaakt om te stoppen als trainer. In het weekend vermaak ik me met kleinkinderen, ga ergens een wedstrijdje kijken of ik ga fitnessen. Daarnaast heb ik een passie voor koken en geniet ik van een heerlijk wijntje.

Volg je amateurvoetbal nog op de voet:
Ik kijk iedere maandagmorgen naar alle uitslagen en lees graag de columns op AVE.

Wie zou je graag zien als oud-voetbaltrainer in deze rubriek
Nico van Breemen

© 2024 Amateurvoetbal Eindhoven, op dit artikel rust copyright.