Hoe is het met Henk van Erp, de flamboyante amateurvoetballiefhebber

Door Erwin Raaijmakers en Willem-Jan Schampers
Wie aan Henk van Erp denkt, ziet het beeld van een man met een wijd opstaande blouse, met daar overheen een lange zwarte jas met dikke bontkraag. In de succesvolle periode van VV Gestel was Van Erp het kopstuk van de verenging. Zijn roots lagen bij Gestelse Boys, maar hierna bemoeide de nu 64-jarige Eindhovenaar zich ook nadrukkelijk met VV Gestel. In 2003 fuseerde het toenmalige Gestelse Boys en Veloc tot de huidige derdeklasser.

Een aantal jaren na de oprichting, werden Van Erp en André Nijssen gebombardeerd tot het technisch hart van de club. De doelstelling was duidelijk voor beide heren: ‘op naar de top in het amateurvoetbal’. Het initiatief werd door Van Erp en Nijssen direct groots aangepakt. Een jaarlijks voetbalgala moest de club de financiële impuls geven om de dromen van beide voetballiefhebbers te laten uitkomen.

Van Erp hield het eerste gala nog op het sportpark van VV Gestel, maar later, toen Nijssen zich aansloot bij de club, groeide het gala ieder jaar naar een steeds hoger niveau. Met artiesten als Gerard Joling, Waylon, Nick en Simon, Frans Bauer en met Humberto Tan als presentator. De laatste edities vonden plaats in sporthal De Heiberg in Veldhoven. De zaal werd omgetoverd tot een sprookjesachtig theater, met kroonluchters en chique aangeklede tafels, waar de gasten konden genieten van live muziek. Tijdens de avond werden de gasten voorzien van eten en drinken.

Prestaties
De twee matadoren binnen VV Gestel wilde geleidelijk de sprong naar de top van het amateurvoetbal maken. Na promotie naar de tweede klasse werd uit het niets Lennart Gerrits voorgesteld als nieuwe sponsor van de club. Na beraad tussen beide heren werd besloten om in zee te gaan met Gerrits Recycling, om de stap naar de top te versnellen.  Tonny van de Wetering werd aangesteld als hoofdtrainer en er werden in dat jaar al direct enkele grote spelersnamen aan de club verbonden.

‘Wat ik allemaal heb meegemaakt, neemt niemand me meer af!’

Uiteindelijk wist de club, na een aantal promoties, in 2014 de stap te maken naar de hoofdklasse. De doelstelling was bereikt, maar daarna begon de ellende. Zo hard als de club de top bereikte, zo hard daalde het weer af. Nijssen had de club al eerderverlaten, nadat Gerrits zijn sponsorschap opzegde. Van Erp stond er alleen voor en zag na de breuk met Gerrits al zijn sterspelers vertrekken. Van Erp bleef strijdbaar, maar kon niet voorkomen dat de club binnen drie jaar weer terug bij af was.

Gezondheid
Van Erp is en blijft een VV Gestel-icoon. Zijn manier van communiceren met de karakteristieke zware stem, brengt menigeen aan het lachen. Er zijn mensen die zijn aanwezigheid niet altijd konden waarderen. Zijn flamboyante uitspraken en zijn excentrieke uitstraling deden bij veel mensen de wenkbrauwen fronzen. Maar wie Van Erp écht goed kent, weet dat hij een man is met een goed hart en een uitgesproken mening. In de gloriejaren was er altijd wel iets te doen rondom de Godfather van de club. Zijn uitspraken, zijn passie en leven voor de club brachten altijd roering binnen het amateurvoetbal.

Maar zoals de glorie snel verdween binnen VV Gestel, zo ging het ook met Van Erp minder. Zijn gezondheid heeft hem de laatste jaren behoorlijk in de steek gelaten, maar ondanks dat blijft Van Erp zich inzetten voor de club. Voordat het coronavirus ons land bereikte was Van Erp wekelijks een aantal dagen achter de bar van de kantine te vinden. Puur om de club te ondersteunen. Van Erp is en blijft de vaderfiguur van VV Gestel!

“Ik ben mijn herseninfarct redelijk te boven gekomen. Soms vergeet ik wel iets. Dan zet ik koffie, maar drink ik ‘m niet op. Of ik ga naar de Albert Heijn voor koffie en kom met tomaten terug. Dat soort zaken. Natuurlijk heb ik wel ingeleverd, maar ik ben blij dat ik er nog ben. Dan fiets ik nog wel een keer op en neer naar de winkel. En omdat ik het nogal koud vind, heb ik ook maar weer een auto gekocht. Een automaat van mensen die ‘m altijd goed hebben bijgehouden. Fijn, met een hoge instap. Geen spectaculaire auto, maar voor mij – in de huidige situatie – precies goed.”

Revaliderer
Van Erp kan zich het nog exact herinneren, dat hij zich niet lekker voelde. “Ik stond achter de bar bij Gestel. Het was hartstikke druk. Ik begin te tappen en ik laat heel de trits glazen uit mijn handen vallen. Wat was me dat?! Ik heb 21 jaar een café gehad en had nog nooit een glas kapot laten vallen. Ik ben toen naar buiten gegaan, om even een frisse neus te halen, maar ik knapte er nauwelijks van op. Vervolgens ben ik naar huis gegaan en meteen in bed gekropen. Maar ook de dag erna was het niet beter. Ik heb toen maar de huisarts gebeld en een half uur later lag ik in het Máxima! Daar heb uiteindelijk veertien dagen gelegen. En toen moest ik nog revalideren op Blixembosch.”

Hij zat daar nog geen week, toen het ziekenhuis belde. Of hij meteen terug wilde komen. “Ik moest worden geopereerd. Mijn halsslagaders waren dichtgeslibd. Van het roken. Dat hakte er wel in bij me. Ik was nog nooit ziek geweest. Plus ik deed toen zeven dagen in de week de kantine. Dat kon écht niet meer. Maar ja, helemaal loslaten kon ik het natuurlijk ook niet! Dus terug naar een dag of drie, vier. Maar ja, toen kwam die ellende met die corona. En nu zit ik alle dagen thuis. Met mijn papagaai Joepke en mijn kat Ajax.”

‘Daar liep ik door de Bennekel te roepen: ‘Ajax! Ajax! Ajax!’

Met name dat laatste huisdier heeft voor wel wat commotie gezorgd in de gezellige volkswijk waar Van Erp woont. “Hij was laatst kwijt. Liep ik hier door de Bennekel: ‘Ajax! Ajax! Ajax!’ Haha! En iedereen meezoeken. Ik had het op Facebook gezet; het was 780 keer gedeeld en ik had meer dan 1.400 likes. Zo leefden de mensen met me mee. Het leek wel de minister-president die zoek was! Zo blijf ik dus redelijk onder de mensen en ik heb fijn gezelschap van deze twee beestjes. Die hebben het hier hartstikke goed en komen niks te kort!”

Geld
VV Gestel zal altijd zijn club blijven. Dat is inmiddels wel duidelijk. “Het heeft me alleen maar geld gekost. Ik denk dat ik er twee nieuwe Mercedessen voor had kunnen kopen. Kijk, op hoog niveau spelen, kunnen wij niet meer. Dat is niet te betalen. Met al die spelers die wij toen hadden, kostte dat zo’n vijftienduizend euro in de maand. Dan moet je wel een heel erg voetbalgekke sponsor hebben! Jongen, dat heeft me zoveel stress opgeleverd. Ik was wel het aanspreekpunt als er iets niet klopte. Of er moest iets worden geregeld. Ontelbaar veel uren heb ik er, samen met enkele andere fanatiekelingen, ingestoken. Het bereiken van de hoofdklasse was onze beloning. Jammer genoeg hebben we er maar kort van kunnen genieten.”

De huidige situatie gaat Van Erp dan ook nauw aan het hart. “Dat de kantine momenteel dicht is, kost ons ontzettend veel geld. Als de gemeente Eindhoven niet bijdraait, door bijvoorbeeld de huur – voor een groot deel – kwijt te schelden, dan kan het slot er op! Dan gaan wij het financieel niet redden, en daarin zijn wij lang niet de enige amateurvereniging. De opbrengst van de kantine vormde een heel belangrijk bestanddeel van onze financiële huishouding. En het einde van de corona-ellende lijkt nog niet in zicht. Ik hoop dat we kunnen blijven bestaan. Gestel is toch mijn kindje. Alhoewel, als er straks wat overblijft, als ik dood ben, dan is het voor mijn zoon in Thailand.” En dan grinnikend: “Voor Gestel heb ik genoeg gedaan…!”