Erwin Isbouts: “Met Wijnaldum als tegenstander waan je jezelf in een draaimolen”

Another footballstory. Deze keer het voetbalverhaal van de 35-jarige Erwin Isbouts uit Valkenswaard. Een man die met trots mag terugkijken op een mooie voetbalcarrière.

Waarom terugkijken? Erwin, die o.a. voor PSV, FC Eindhoven en UNA heeft gespeeld, heeft namelijk het voornemen om na dit seizoen afscheid te nemen als speler om vervolgens het trainersvak in te duiken. Of het daar ook daadwerkelijk van gaat komen is vooralsnog een vraag.

Erwin wilde net als zoveel andere jongeren maar één ding en dat was voetballen. Alles moest daarvoor wijken. Tijd voor een andere hobby was er dan ook niet en dat wilde hij ook simpelweg niet. Het was dan ook niet verwonderlijk dat hij reeds op vijfjarige leeftijd werd aangemeld bij de Veldhovense vereniging SV Marvilde waarvan het eerste elftal toentertijd nog op vierde klasse niveau speelde.

Op naar de Herdgang
(Door Peter Bussers) Erwin zou slechts twee jaar voor Marvilde spelen alvorens hij verkaste naar DE grootste club van Eindhoven namelijk PSV. Een absolute droom natuurlijk voor elke jonge jongen dus ook voor Erwin zou je zeggen. Toch beleefde hij dat anders of misschien beter gezegd wist hij niet goed hoe hij dat destijds moest beleven. Erwin: “Als Veldhovense jongen is het natuurlijk mooi als PSV komt. Maar eerlijk gezegd ben je nog zo jong, eigenlijk te jong, om het echt te beseffen. Je moet je communie nog doen en dan ineens staat PSV al op de stoep.”

Beseffen of niet het was wel realiteit, mooi en indrukwekkend, ook als was het avontuur van korte duur. Erwin zou namelijk ‘slechts’ twee jaar actief zijn voor PSV. Maar die twee jaren zullen ze hem nooit meer afnemen. Nogmaals, velen zullen er alleen maar van dromen maar voor Erwin was het relalitijd. Vele dagen in de week mocht hij afreizen naar De Herdgang wat indrukwekkend was op dat moment. Succesvol was het jammer genoeg niet echt maar dat is iets wat Erwin anders ziet. “Het was echt een hele mooie tijd en spelen voor PSV word je natuurlijk absoluut beter van! ‘De Hertgang’, in de oude versie, is natuurlijk al machtig mooi om daar rond te mogen lopen. Oke, het duurde dan wel ‘maar’ twee jaar maar je kunt niet zeggen dat het niet succesvol was want als je op die leeftijd daar mag rondlopen dan ben je in mijn ogen altijd succesvol. Zo’n kans kun je als Eindhovenaar/Veldhovenaar overigens ook niet laten schieten en moet je altijd met beide handen aangrijpen! Als Amsterdammer trouwens ook, haha. Wil je succes dan moet in je Eindhoven zijn!”

Het bleef dus jammer genoeg bij twee jaar. Twee jaar waar hij o.a. ook mocht samen spelen met Ibrahim Affelay en dat was achteraf gezien niet echt gunstig. Erwin verloor logischerwijs de strijd met Affelay en mocht vertrekken.

Nieuw avontuur bij FC Eindhoven
PSV had overigens nog wel een goede tip voor de toen negenjarige middenvelder. Hij werd geadviseerd naar amateurclub UNA te gaan omdat men daar op een hoger niveau acteerde dan bij SV Marvilde. Zo zou hij zich beter en sneller kunnen ontwikkelen en dat bleek ook het geval. Erwin speelde opnieuw slechts twee jaar bij een vereniging en werd vervolgens opgepikt door FC Eindhoven. Daar doorliep hij alle elftallen en maakte hij veelvuldig vervroegd de overstap naar het team in de volgende leeftijdsklasse. Erwin was succesvol n maakte indruk. Zoveel indruk dat hij als eerstejaars-A vanaf de winterstop ook mee mocht gaan trainen met de selectie. Erwin: “Dat was toen al een ervaring om in de kleedkamer te zitten. FC Eindhoven werkte toen samen met PSV en je zat ineens in de kleedkamer met jongens als Otman Bakkel, Jelle te Rouwelaar, Sepp de Roover etc. Prachtig!

Maar er gebeurde veel meer leuke, mooie en indrukwekkende dingen. In mijn beleving draait voetbal ook om één ding en dat is prijzen pakken. Voetbal is ooit gemaakt dat er een winnaar en een verliezer komt en dat moet in stand blijven. Elke prijs die je wint heeft een betekenis en gelukkig pakte wij ook prijzen. Buitenlandse toernooien waren ook altijd fantastisch om mee te maken. Van Parijs tot Denemarken en Polen. Maar ook de binnenlandse toernooien bij AGOVV en FC Den Bosch waren mooie toernooien. Vaak waren hier alle eredivisie clubs bij aanwezig. Verder heb ik in de jeugd ook mogen spelen tegen o.a. Lasse Schöne en Siem de Jong!”

Debuteren in het betaalde voetbal
Op 18-jarige leeftijd mocht de toen Veldhovenaar, onder toeziend oog van Tesse de Mos (dochter van Aad de Mos en zaakwaarneemster) een contract tekenen voor twee jaar bij FC Eindhoven en werd hij definitief in de selectie opgenomen.

Wat volgde waren ruim twee prachtige jaren met vele gebeurtenissen en schitterende herinneringen. Het absoluut hoogtepunt vormde echter toch wel het debuut in het betaalde voetbal op 11 augustus 2006. FC Eindhoven nam het in de eerste speelronde in Venlo op tegen de plaatselijke VVV. Direct een loodzwaar duel gezien VVV in het voorgaande jaar tweede was geworden en tot de titelkandidaten behoorde.
Erwin, die jammer genoeg op de bank moest beginnen, zag de thuisploeg (voor bijna 3000 toeschouwers) reeds na vier minuten spelen op een 1-0 voorsprong komen.

FC Eindhoven herstelde zich echter prima tegen het favoriete VVV (met o.a. Edwin Linssen, Willem Janssen, Leon Kantelberg en Dirk-Jan Derksen) en wist uiteindelijk met een punt huiswaarts te keren. De 1-1 viel destijds in de 65e minuut, vijf minuten nadat Erwin zijn debuut mocht maken in het betaalde voetbal. “Het was een onvergetelijke dag. Na een halve schooldag moest ik mij melden op de club. Na een sportmaaltijd de bus in en op naar Venlo. Dat je hoort dat je bij de selectie zit en misschien wel in de basis start, is een moment waar je al die jaren voor hebt gewerkt. Helaas kreeg ik geen basisplaats omdat Aelbrecht toch fit genoeg bleek te zijn. Ik moest toen echter al vanaf de 18e minuut warmlopen. In de 60e minuut mocht ik vervolgens mijn debuut maken bij een 1-0 achterstand. Sasa Stojanovic maakte uit een vrije trap via de onderkant van de lat de 1-1. Komt de bal via de lat terug dan loop ik hem zo binnen, klein baal momentje, haha! Hoe dan ook het is een dag die me altijd bij zal blijven!”

Veelal wedstrijden in tweede elftal met nog één invalbeurt bij eerste elftal
De eerste speelminuten waren een feit en het smaakte absoluut naar meer. Maar van meer kwam er maar niet van. Erwin speelde vooral zijn wedstrijden in het tweede elftal. Hij moest vervolgens een jaar wachten voordat hij voor de tweede keer zijn opwachting mocht maken bij het eerste elftal. Dat was wederom in het eerste competitieduel (10 augustus 2007) en nu deze keer thuis voor 2000 toeschouwers tegen Stormvogels Telstar. Ook dit duel eindigde, zoals een jaar eerder, in een gelijkspel. Erwin zelf kwam tot zeventien minuten speeltijd.

En daar bleef het bij, teleurstellend zou je zeggen, maar daar denkt de 35-jarige en inmiddels in Valkenswaard wonende Isbouts anders over. Erwin: “Uiteindelijk wil je altijd meer spelen maar elk kind wil betaald voetbal spelen dus ik koester de wedstrijden die ik heb gespeeld. Teleurgesteld ben ik daar niet over. Ik heb veel op de bank gezeten maar heb wel veel stadions gezien en tevens de spanningen van de derby tegen Helmond sport. En verder kan ik ook zeggen dat ik de wedstrijden die ik in het betaalde voetbal heb gespeeld ongeslagen ben gebleven, haha. 1-1 tegen VVV Venlo en 0-0 tegen Stormvogels Telstar.” 

Wijnaldum, Cocu, Kluivert
Zoals eerder aangegeven speelde Erwin zijn wedstrijden dus vooral bij het tweede elftal voordat zijn contract in 2008 afliep. Maar ook bij het tweede elftal beleefde hij zijn hoogtepunten en maakte hij mooie dingen mee. “Het waren zeker mooie tijden ondanks de ‘slechts’ twee invalbeurten bij het eerste elftal. Maar ik kan terugkijken op leuke dingen die niet voor iedereen zijn weggelegd en daar ben ik toch wel trots op.

Tijdens mijn selectieperiode heb ik bijvoorbeeld tegen bekende spelers mogen spelen. Wat mij het meeste is bijgebleven is de wedstrijd met Jong FC Eindhoven tegen Jong Feyenoord. Feyenoord speelde op het middenveld met Jacob Lensky, Leroy Fer en Giovanni  Wijnaldum. Mijn directe tegenstander was Wijnaldum en ik heb me 25 minuten in een draaimolen bevonden en hij had er drie inliggen. We verloren uiteindelijk met 5-2 maar ik had nog wel een doelpuntje mee kunnen pikken tegen de doelman van Feyenoord, Erwin Mulder.

Mooi hoogtepunt was ook het starten in de basis tegen PSV. Spelen tegen o.a. Michael Reiziger, Philip Cocu, Mika Vayrinnen, Patrick Kluivert, Arouna Kone en John de Jong. Wat mij ook vooral is bijgebleven zijn het spelen van wedstrijden in de stadions en de humor in de kleedkamer. Als je samenspeelt met Hennie Noyen en Andrew Petersen, dan moest je altijd opletten wat er tussen de twee trainingen door gebeurt, voordat je het weet staan je voetbalschoenen met water in de diepvries. haha, heerlijk!”

Successen met UNA
Tijdens zijn laatste contractjaar trainde Erwin al vanaf de winterstop regelmatig mee met hoofdklasser UNA, de ploeg waar hij vanaf het seizoen 2008-2009 ook voor zou gaan uitkomen.

UNA was een ploeg die op het hoogste amateurniveau uitkwam en die het eigenlijk altijd goed deed. Het verschil tussen UNA en FC Eindhoven destijds was ook niet bijster groot. Toen niet en ruim vijf jaar later ook niet toen beide ploegen besloten regelmatig een oefenwedstrijd af te werken in de voorbereiding op het nieuwe seizoen. Erwin: “Over het algemeen lag het niveau inderdaad dicht bij elkaar. Bij VV UNA speelde destijds o.a  Dragan Thijssens, Martijn van der Rijt, Erik van Adelberg en Laudier Curiel. Spelers die allen ook van het betaalde voetbal afkwamen.”

Met UNA pakte Erwin tweemaal het kampioenschap in de Hoofdklasse. Na het eerste kampioenschap kwam het in de toen nieuw gevormde Topklasse terecht. Dat werd geen succes. Sterker nog, UNA degradeerde zelfs maar keerde na een tweede kampioenschap in de Hoofdklasse direct weer terug. Erwin was een speler die destijds regelmatig zijn doelpuntje meepikte en ook belangrijk kon zijn. Zo ook in het KNVB-bekerduel tegen Spakenburg. UNA won het duel met 2-0 door twee doelpunten van de middenvelder. In de volgende ronde vond het toen overigens haar Waterloo na een 1-3 nederlaag tegen eerstedivisionist FC Volendam.

Vertrek naar België
Het verliep dus allemaal prima bij UNA totdat trainer Bas Gösgens besloot te vertrekken en Mark Schenning de nieuwe hoofdtrainer werd. “Mark Schenning nam zelf een andere type speler mee voor mijn positie en ik merkte dat ik langzaam mijn plek verloor. Mark en ik waren ook niet echt een goede match.”

In de winterstop besloot de toen 26-jarige middenvelder UNA dan ook te verlaten. Via Nyron Wau kwam hij toen in België terecht bij vv Lutlommel dat destijds uitkwam in de Vierde Nationaal. “Na een keer te hebben meegetraind had ik mijn beslissing al genomen om met een aantal Nederlandse jongens bij Lutlommel aan de slag te gaan. Het voetbal in België was op dat moment veel fysieker dan in Nederland. We hadden ook een leuk team maar desondanks konden wij ons niet handhaven. Vierde Nationaal was destijds overigens vergelijkbaar met de Hoofdklasse toen.”

Historie schrijven met Marvilde
Na een half seizoen besloot Erwin terug te keren naar Nederland. UNA was echter geen optie meer en daardoor koos hij voor een andere vereniging uit Veldhoven. De vereniging ook waar het allemaal voor hem begon, Marvilde. Het was wel enkele niveaus lager maar dat deerde hem niet. Na veel trainen en reizen was het wel eens lekker om het wat rustiger aan te doen. Daarbij speelde zijn maatje Tayfun Yilmaz al bij Marvilde en juist dat gaf de doorslag. In het eerste seizoen werd er een vijfde plaats behaald en was Erwin met tien doelpunten de topscorer. Zijn maatje Yilmaz was destijds goed voor acht doelpunten. Het daaropvolgende seizoen werd er historie geschreven door Marvilde.  

Het team van trainer Bram Louwers pakte de titel in de tweede Klasse waardoor het voor het eerst in de historie zou promoveren naar de eerste Klasse. Marvilde bleef nummer twee Blerick vier punten voor en de nummer drie Wilhelmina’08 vijf. Erwin was goed voor twaalf doelpunten terwijl zijn maatje topscorer werd met dertien doelpunten. Het was een topseizoen waarin Erwin ook nog eens genomineerd werd voor Speler van het Jaar.

Nieuwe uitdaging bij SV Valkenswaard
Het waren dus twee geweldige jaren in elk opzicht met een nieuwe uitdaging in het vooruitzicht; namelijk met Marvilde een goed figuur slaan in de eerste Klasse. Toch liep het allemaal net wat anders. Erwin had samen met Tayfun Yilmaz namelijk een andere uitdaging gevonden in derdeklasser Valkenswaard. Voor de buitenstaanders misschien wel opvallende switch. “Samen met Tayfun ben ik inderdaad naar Valkenswaard gegaan waar het verhaal ons aansprak om de club snel van de derde naar de tweede Klasse te brengen. Ook Noël Renders speelde daar en ik heb toen de keuze gemaakt om onder Peer van Kemenade te willen gaan voetballen. Later sloten ook nog Tommie van de Gevel en Erik Schaeken aan en op dat moment wist ik zeker dat ik de juiste keuze had gemaakt. Tommie en Erik waren namelijk jongens waar ik buiten het voetbal om ook vaak mee optrok.”

Doelpunten en promotie
Valkenswaard had dus de ambitie om zo snel mogelijk naar de tweede Klasse te promoveren. Een klasse waar het overigens vier jaar eerder ook al in uitkwam. Toen ging het echter mis en degradeerde Valkenswaard niet alleen uit de tweede klasse maar een jaar later ook vanuit de derde klasse. Maar met de komst van bovengenoemde spelers zou het weer allemaal goed moeten komen.

Gemakkelijk ging het echter niet. Terwijl Marvilde overigens degradeerde uit de eerste Klasse, was er voor Valkenswaard slechts een achtste plaats weggelegd in die derde Klasse. Elk jaar ging het wel een beetje beter. Zo was het het jaar daarna terug te vinden op een zesde plaats en werd het in het seizoen 2018-2019 tweede achter kampioen Sparta’25.

Valkenswaard mocht daardoor de nacompetitie in en met succes. “Dat jaar vormde een absoluut hoogtepunt. Voor mij persoonlijk was het ook een enorm goed jaar waarin ik voor de tweede keer werd genomineerd voor Speler van het Jaar en ik de Gouden Schoen won als topscorer van alle derde klassen in de regio, sorry Mike Hovestadt... haha. De nacompetitie leverde ook prachtige wedstrijden op en een nog mooiere ontknoping. In de eerste ronde wonnen we met 4-3 van FC Engelen waar Anthony Lurling overigens mijn directe tegenstander was. In de volgende ronde wonnen we met 5-4 van RPC waar een aantal spelers speelde waar ik bij Marvilde had samengespeeld, waarna we de finale ten kostte van PSV/AV op het terrein van VV UNA met 3-1 wonnen en zodoende promoveerde. Het was ook super leuk om de finale tegen vrienden als Stephan Wijlaars en Mike Hovestadt te spelen en dan ook nog weten te winnen.”

Erwin wist in die finale tegen PSV/AV overigens ook twee keer te scoren. Zo was hij verantwoordelijk voor de 1-0 en de uiteindelijke genadeklap (3-1). Erwin was sowieso enorm doeltreffend in zijn drie jaar bij Valkenswaard. In totaal kwam hij tot 54 competitiedoelpunten en was hij in de nacompetitie vijfmaal doeltreffend.

Opvallende overstap naar vijfdeklasser Terlo
Valkenswaard had zijn doelstelling bereikt maar wilde doorpakken en zo ook Erwin. Toch kwam er een kink in de kabel en begon de inmiddels 35-jarige minder plezier in het spelletje te krijgen. De resultaten waren aanvankelijk ook niet om naar huis te schrijven. In de eerste twee seizoenen in de tweede Klasse, waarin de competitie vroegtijdig werd afgebroken door de coronacrisis, werd het tiende en achtste. Het eerste volledige seizoen na de corona leverde eveneens een tiende plaats op.

Erwin zag het, na zes jaar Valkenswaard, niet meer zitten en zat er zelfs over na te denken om definitief te stoppen met voetbal. “Over waarom ik Valkenswaard wilde verlaten wil ik nu niet teveel over zeggen. Ik heb dit al eens gedaan in een interview. Laten we het erop houden dat ik zeg wat ik denk, en daar konden niet alle mensen mee omgaan.

Hoe dan ook, na Valkenswaard wilde ik helemaal stoppen met de voetbalwereld. Ik was klaar met de huidige mentaliteit na de coronacrisis. Maar toen kreeg ik telefoontje van Fer Smolders, voorzitter van Terlo. Via Erik Schaeken hadden ze mijn telefoonnummer. Omdat Fer alleen al de moeite nam een poging te wagen, ben ik het gesprek aangegaan. Na het gesprek, waar ze mij als assistent trainer/speler wilde hebben, ben ik daar over na gaan denken. Uiteindelijk heb ik de keuze gemaakt om er op in te gaan. Later sloot overigens ook nog mijn oud teamgenoot en vriend Fitim Maloku aan.”

Meemaken om te snappen wat voor club het is
Tja…zo speel je voor PSV, FC Eindhoven en op het hoogste amateurniveau bij UNA om vervolgens na Marvilde en Valkenswaard te belanden in de kelder van het amateurvoetbal. Wie had dat kunnen denken? “In alle eerlijkheid wist ik niets van Terlo en van de selectie. Ik had ze ook nooit zien spelen en ok heb ook nooit het idee gehad om daar een keer te gaan kijken. Dat deed ik pas nadat ik mijn ja-woord had gegeven. Maar als je daar eenmaal bent geweest, dan heb je ook meteen het Terlo-virus te pakken.

Het is een fantastische club met echte clubmensen waar alles op en top geregeld is, en ook niet onbelangrijk… een super gezellige kantine! Terlo moet je meemaken om te snappen wat voor club het is!”

Kampioenschap en doelstellingen

De overstap naar Terlo bleek dan ook een goede te zijn zowel voor Terlo als Erwin zelf. Terlo, dat sinds de jaren tachtig een vijfde of zesdeklasser was, pakte voor het eerst na vijftig jaar weer eens een kampioenschap! Een meer dan terecht kampioenschap ook. Terlo bleef concurrent Netersel namelijk vijf punten voor en zag de nummer drie De Bocht’80 op maar liefst veertien punten eindigen. Terlo wist zeventien van de tweeëntwintig wedstrijden te winnen en scoorde maar liefst negenenzestig keer. Erwin zelf was verantwoordelijk voor tien doelpunten.

Sinds dit seizoen mag Terlo dus uitkomen in de 4e Klasse en wat we tot nu toe kunnen zien is dat het team uit 't Loo het uitstekend doet als nieuwkomer. Afgelopen zondag was er wel een onverwacht verlies bij laagvlieger Pusphaira maar desondanks is Terlo nu terug te vinden op een mooie zesde plaats.

Terlo speelde zelfs een belangrijke rol in de eerste periode want doordat het team van coach Peter Geurts wist te winnen bij de toenmalige koploper Unitas’59 pakte Bergeijk de eerste periode. “Het is natuurlijk prachtig om belangrijk te mogen zijn in de strijd om een periodetitel. Maar los van die overwinning denk ik dat wij sowieso terug kunnen kijken op een goede start. Wij zijn in sommige wedstrijden alleen iets te laat begonnen met voetballen wat ons punten heeft gekost. Toch denk ik dat er nog wel iets in het vat zit voor ons. Ik vind het lastig de absolute favoriet voor het kampioenschap aan te wijzen. Op voorhand had ik Unitas'59 verwacht maar ik denk dat Bergeijk ook een goede kans maakt. Daarnaast zie ik RKGSV en ons als kapers op de kust. Ik vind sowieso dat we een periode moeten pakken met de kwaliteiten die we hebben.”

Wat brengt de toekomst?
Maar wat de uitkomst ook zal zijn; voor Erwin zelf zal het zijn laatste seizoen zijn als speler. Of... “Ik heb inderdaad aangegeven aan het einde van dit seizoen te stoppen. De club heeft verlengt met Peter Geurts en ik wil ook graag in dezelfde rol verder gaan. Dus met andere woorden: 'dat ik terug kom op mijn beslissing om er als speler toch nog een jaar aan vast te plakken?'. Hier gaan we goed over nadenken!"

"Maar los van die doelstelling weet ik in ieder geval wel dat ik na mijn actieve voetbalcarrière in de voetballerij wil blijven. Ik wil namelijk het trainersvak in.  Inmiddels heb ik mijn UEFA C diploma en daar wil ik dan ook gebruik van gaan maken. Hoe dat pad er verder uit zal gaan zien, weet ik nog niet, maar laten we eerst maar eens de eerste stappen gaan zetten.”