Ernie Brandts en Jan Poortvliet:  ‘De beleving bij de amateurs is niet veel anders dan bij de profs’

Voorafgaand aan dit seizoen namen we een uitgebreid interview af met twee oud-betaaldvoetbalspelers: Ernie Brandts en Jan Poortvliet, die beiden momenteel trainer zijn bij RPC. Brandts is verantwoordelijk voor het tweede elftal en het O23-team, terwijl Jan Poortvliet bezig is aan zijn vierde seizoen als hoofdtrainer.

Twee echte voetbaldieren die het nodige hebben meegemaakt in het betaald voetbal. Beide kwamen uit voor PSV en stonden in de WK-finale van 1978 in Argentinië. Een mooi verhaal over twee liefhebbers die het amateurvoetbal een warm hart toedragen.

‘De beleving bij de amateurs is niet veel anders dan bij de profs'

Allebei zijn ze nog steeds gek van het spelletje en volgen ze het nationale en internationale voetbal nauwgezet. Niet alleen op televisie, maar ook geregeld in het Philips Stadion of op een van de amateurvelden in de regio. Samen wonnen ze de UEFA Cup met PSV en met het Nederlands elftal werden ze bijna wereldkampioen in Argentinië. Ernie Brandts (69) en Jan Poortvliet (69) zijn nu weer verenigd bij de Eindhovense tweedeklasser RPC.

Door Willem Jan Schampers

Poortvliet benadrukt dat aantrekken van Brandts puur is bedoeld als aanvulling op de huidige technische staf. “Samen met Evert Papadakis ben ik verantwoordelijk voor het eerste elftal en dit gaat hartstikke goed. Onze opdracht is om te bouwen aan een herkenbaar RPC, in samenwerking met de jeugdopleiding. Vandaar de komst van Ernie. Hij gaat de Onder-23 trainen en waar nodig assisteert hij Evert en mij. Hij is dus mede verantwoordelijk voor de ontwikkeling van talentvolle jonge spelers, zodat zij de overstap kunnen maken naar RPC 1.”

Zijn oud-ploeggenoot hoort het goedkeurend aan. “Jan belde me elke dag voor advies, dus dacht ik op een gegeven moment: ‘Ik kan beter zelf gaan trainen!’. Haha! Nee, gekkigheid. Een moeder van een van de spelers bij RPC is een collega van me bij ASML en zij heeft blijkbaar tegen Jan gezegd dat ik wel interesse had om te gaan trainen bij RPC. Zo is het balletje gaan rollen en hebben we contact gehad. Er hebben al best wat mensen gereageerd, want twee oud-internationals die werkzaam zijn bij een tweedeklasser is blijkbaar bijzonder. Tegelijkertijd spreekt er ook ambitie uit..”


Gelijkheid
Brandts en Poortvliet hebben best wel wat overeenkomsten – als speler en als trainer. Ze hebben immers allebei bij PSV gespeeld (Brandts van 1977 tot 1986, Poortvliet van 1974 tot en 1983), waren international (Brandts 28x, Poortvliet 19x) en speelden beide in 1978 met Nederland de WK-fi nale tegen Argentinië. Daarnaast waren ze allebei een periode trainer van FC Eindhoven en RKSV Nuenen. Brands: “Ik ben een paar keer assistent geweest, onder meer bij PSV, maar ik ben toch het liefst hoofdcoach.” Voor Poortvliet maakt het niet meer zo veel uit. “Ik doe er nog diverse dingen naast, zoals trainen bij FC Eindhoven en een voetbalschool, dus ik vind de rolverdeling bij RPC prima.”

Poortvliet deelt hier het hoofdtrainerschap samen met Evert Papadakis. “Dit doen we helemaal op basis van gelijkheid. En dat is heel prettig werken. Evert was ook meteen enthousiast toen hij hoorde dat Ernie er bij kwam. We gaan eens even rustig kijken wat we voor elkaar kunnen betekenen. Vooralsnog is het de bedoeling dat Ernie de Onder-23 gaat doen, maar ik kan me best voorstellen dat we met z’n drieën samenwerken aan twee teams. De talentvolle jongens uit Onder-23 moeten – op korte of iets langere termijn – immers de basis vormen van het nieuwe eerste elftal.”

Intensiteit
Het verschil tussen een amateurvoetballer en een profspeler is volgens Brandts en Poortvliet minder groot dan iedereen denkt. “Ze hebben dezelfde beleving en willen graag winnen. Het enige verschil is dat ze bij een profclub elke dag trainen. Tegen amateurs twee of drie keer in de week. De afgelopen jaren heb ik spelers bij amateurverenigingen gezien die – als ze elke dag hadden kunnen trainen en zich dus constant hadden kunnen verbeteren – misschien ook wel het betaald voetbal hadden gehaald. Vroeger was het wellicht gemakkelijk, maar ik speelde in de vierde klasse bij De Sprinkhanen, toen ik werd gescout door De Graafschap. En heb me daarna ontwikkeld. Omdat ik elke dag trainde. En ook nog eens met betere spelers.”

RPC, een club met zo’n dertienhonderd leden, is in potentie een eersteklasser, maar de laatste jaren speelde het eerste elftal voornamelijk in de derde en tweede klasse. “Er zit best wel wat talent, maar het is altijd afwachten of jongens ook daadwerkelijk doorstoten naar RPC 1 of kiezen voor een club op een hoger niveau”, oordeelt Poortvliet. “Of voortijdig afhaken, omdat ze andere prioriteiten stellen. Ook dit komt jammer genoeg voor. Dit seizoen moeten we het bijvoorbeeld doen zonder Sidney Gakpo. Hij heeft diverse jaren voor ons gespeeld, maar geeft nu voorrang aan zijn maatschappelijke carrière.”

Niveau
Als Poortvliet wordt gevraagd naar het niveau van het huidige amateurvoetbal, is hij zeer resoluut: “Dat is minder hoog dan vroeger. Bovendien moet je je ook realiseren in welke klasse bij nu spelen. Je hebt tweede divisie, derde divisie, vierde divisie en eerste klasse. Daaronder komen wij pas. De betere spelers hebben dus veel meer mogelijkheden om ‘hoger’ te spelen. Ik speelde vroeger bij Arnemuiden in de eerste klasse zaterdag. Dat was toen het hoogste amateurniveau. We speelden tegen clubs als IJsselmeervogels, Spakenburg, Noordwijk. Geregeld voor een paar duizend toeschouwers.”

Ondanks hun gevorderde leeftijd hebben Brandts en Poortvliet niet het idee dat de kloof tussen de spelers van nu en de trainer te groot is geworden. “Ze vinden het juist interessant dat wij allebei een WK-fi nale hebben gespeeld. Ook al was dit ver voordat ze werden geboren”, grinnikt Brandts. “Er is zeker respect. Tijdens de eerste training heb ik ze fl ink aan hun vet gezeten, maar toch kwamen ze me bedanken ‘voor de fi jne training’. Haha! Ik vind het fijn om weer op het veld te staan. Dat is uiteindelijk toch het mooiste dat er is.” Poortvliet lachend: “Ze zullen ons wel hebben gegoogled!”

Amusementswaarde
Als ze kijken naar het (Europese) topvoetbal, kunnen ze genieten van ploegen als Liverpool en Paris Saint Germain. Tegelijkertijd zijn ze kritisch. Poortvliet: “Ik zit soms ook naar wedstrijden te kijken, waarvan de amusementswaarde niet echt hoog is. En dit heeft veelal te maken met balsnelheid, loopvermogen en positie kiezen. Ik train – ook bij RPC – zoals ik vroeger zelf ook graag speelde: ‘volle bak er overheen, terug en weer gaan, vastzetten en weer gaan’. Ik houd van hoog tempo.” Brandts: “Ik ben het eens met Jan. Ik ben ook aanvallend ingesteld, maar bij de amateurs moet je soms ook wel gas terugnemen.”

Waar Brandts vrijwel elk thuisduel van PSV in het Philips Stadion is te vinden (samen met Willy van de Kerkhof verzorgt hij een wedstrijdanalyse voor de sponsoren, red.), is Poortvliet niet zo vaak bij zijn oude club. “Ik had het lange tijd te druk met allerlei andere activiteiten, zoals het trainen en begeleiden van de O21 van FC Eindhoven. Hiermee ben ik nu gestopt, omdat ik natuurlijk ook graag naar mijn zoon ga kijken bij Willem II. Junior zit nu bij de selectie en ik verwacht dat hij dit seizoen zijn debuut gaat maken in de KKD-competitie. Ze spelen meestal op vrijdagavond, dus in dat geval denk ik dat ik binnenkort toch maar weer eens een bezoekje ga brengen aan het PSV-stadion.”

Keuzes
Brandts en Poortvliet waren profvoetballer in een tijd dat je na je carrière nog gewoon moest werken om rond te komen. “Het is zoals het is”, zegt Poortvliet. “Ik heb wel geleefd en genoten van alles wat ik heb bereikt in het voetbal en van de mensen met wie ik heb mogen spelen. Dat pakken ze me nooit meer af. Ben van Gelder, de toenmalige manager van PSV, heeft me nooit willen laten gaan. Ik kon naar Nottingham Forrest, maar mocht niet. Daar ben ik trouwens later pas achter gekomen. Dat zou nu ondenkbaar zijn!”

Brandts kon op een gegeven moment naar Manchester United en HSV, net op een moment dat zijn vader ziek werd. “Allebei zijn benen werden afgezet en toen heb ik gezegd: ‘Ik blijf hier’. Want mijn pa was heel duidelijk: ‘Als jij gaat, red ik het niet’. Heel jammer, maar op dat moment had ik geen keuze. Later heb ik nog wel eens gedacht van ‘Wat als ik…?’. Misschien was ik dan wel miljonair geweest. Maar dat is allemaal achteraf. Ik kijk met heel veel plezier terug op mijn tijd als speler en ook als trainer heb ik mooie dingen meegemaakt. En wie weet wat RPC me nog brengt.”

Palmares

Ernie Brandts
(Didam, 3 februari 1956) speelde van 1974 tot en met 1992 voor achtereenvolgens De Graafschap, PSV, Roda JC, MVV, Germinal Ekeren en De Graafschap. Hij won met PSV in het seizoen 1977-1978 de UEFA Cup en werd in de seizoenen 1977-1978 en 1985-1986 landskampioen met die club. Brandts trainde bij: PSV (jeugd en assistent), RKSV Nuenen, FC Volendam, NAC Breda, Rah Ahan FC (Iran), APR FC (Rwanda), Young Africans (Tanzania), RKVV DIA, FC Dordrecht, NEC (assistent), FC Eindhoven (assistent en hoofdtrainer) en Brabantia. Hij is sinds kort trainer van de O23 van RPC.

Jan Poortvliet
(Arnemuiden, 21 september 1955) werd als speler met PSV drie keer landskampioen, twee keer won hij de KNVB-beker en in 1978 de UEFA Cup. Na PSV speelde hij voor: Roda JC, Nîmes Olympique, Antwerp FC, AS Cannes, Eendracht Aalst en VC Vlissingen/VCV Zeeland. Poortvliet was trainer van Brabantia, Helmond Sport (assistent), TOP Oss (assistent), De Valk, RBC Roosendaal, Overpelt-Fabriek (België), FC Den Bosch, ), Stormvogels Telstar, RKSV Nuenen, VV Arnemuiden, Helmond Sport, Southampton (Engeland), FC Eindhoven, Telstar, FC Den Bosch, OJC Rosmalen, VV Goes, Qingdao Red Lions (China) en RKSV Nuenen. Hij is nu hoofdtrainer van RPC.