De week van de Kerstspecials, we blikken terug: Gebr. Van Veen in actie

Deelacties:

Amateurvoetbaleindhoven brengt ieder jaar een kerstspecial uit op kerstavond. In aanloop naar de editie voor 2020 blikken we terug op de  mooie verhalen van de afgelopen jaren. We gaan verder met de familie Van Veen van 25 december 2017, een openhartig verhaal van zes broers die veel hebben betekent voor het amateurvoetbal....
25december201714:15 NieuwsQphsrhits21.101Sqaulvb'17-25
'Mijmeren, discussiëren en lachen met de Van Veentjes.'
Het is even balen in de volle woonkamer van Toon van Veen en zijn vriendin. De broers van Toon, vijf in getal, zitten geërgerd naar de tv te kijken, waar PSV een 3-1 voorsprong uit handen geeft tegen FC Groningen. "Dit was ons vroeger niet overkomen", zegt Duits, in het verleden de keiharde vleugelverdediger van Tongelre en De Spechten. "Toen vraten we het gras op." Zijn broers Gerrit, Boele, Does, Akkie en Toon knikken bevestigend. De Van Veentjes waren inderdaad niet voor een kleintje vervaard. 

Een ontmoeting met deze Eindhovense voetbalfamilie (Does: "We hebben ook nog zes zussen, maar daar hebben we ooit tegen gevoetbald en met 5-4 verloren. Haha!") is een paar uur terugblikken, mijmeren, discussiëren en lachen. Veel lachen. "Hoe Duits aan zijn naam komt?", antwoordt Toon (49) op deze logische vraag. "Hij had de mentaliteit en de hardheid van een Duitser. Ongelooflijk. Buiten het veld een heel aardige jongen, maar daarbinnen onverbiddelijk. Je had als aanvaller een heel vervelende middag als je tegen hem moest spelen. Dit gold trouwens ook voor de tegenstanders van Boele en Does."

Does (54), middenvelder van Tongelre en DBS ("We promoveerden onder Noud van Buul naar de hoofdklasse en hadden toen een elftal dat nauwelijks was te kloppen") hoort het lachend aan. "Vroeger vlogen we er in. Tijdens wedstrijden, maar ook tijdens trainingen. We schopten elkaar over de omheining, maar naderhand in de kantine zaten we met z'n allen aan de bar. Bier drinken en sterke verhalen vertellen." Boele (62), die als rechtsbenige linksback en middenvelder speelde bij De Spechten en Tongelre: "De kantine was toen veel belangrijker dan nu. Iedereen bleef hangen Bij Woenselse Boys, waar ik tegenwoordig veel kom, hebben ze niet eens kaarten. Haha!"

Hekel aan trainen
Een gegeven dat nestor Gerrit (68) herkent. De middenvelder was actief voor Tongelre, De Spechten (meer dan vierhonderd wedstrijden, red.) en speelde betaald voetbal bij EVV Eindhoven. "Ik heb altijd een hekel gehad aan trainen, maar ik was er wel altijd. Tegenwoordig melden ze zich om het minste of geringste af en voelen ze al snel een pijntje. Wij wilden altijd voetballen." Does: "Wat ik nog steeds niet snap is dat spelers tijdens de competitie gewoon op vakantie gaan. Bij Noudje van Buul was dit nooit gebeurd. Dan stond je er de rest van het seizoen naast!"

Toon ("Als doelman was ik vele malen beter dan als voetballer") is als enige nog steeds actief. Hij staat onder de lat bij tweedeklasser FC Eindhoven/av, maar speelde in het verleden ook voor Tongelre, De Spechten, Geldrop, Dijkse Boys en Gestel. "Ik ben nu geblesseerd, maar op de training deel ik nog steeds wel eens een tikkie uit. Zeker die jonge gasten moeten af en toe op scherp worden gezet. In een gezin met twaalf kinderen moesten we ons vroeger ook altijd staande houden. We zijn opgegroeid op het woonwagenkamp Doolplein. Mijn ouders waren hartstikke zorgzaam, maar soms kregen we ook wel eens een 'corrigerende tik'. We zijn er niet slechter van geworden."

Ophalen
Akkie (53) is nog niet aan het woord geweest. Hij speelde op bescheiden niveau bij Tongelre, De Spechten en Heeze en was altijd een beetje het zorgenkindje van de familie Van Veen. "Als kind hebben ze me uit een brandende auto moeten halen en ben daarvoor jarenlang in behandeling geweest. Vandaar ook dat ik altijd een klein menneke ben gebleven. Als gevolg van een groeistoornis. Ik heb me echter nooit minder gevoeld dan mijn broers en zussen. Does: "Akkie is een gouwe. Als we weer eens goed op stap waren geweest in de Strijpse Ketel, kwam Akkie ons altijd halen." Toon: "Soms stond hij uren voor de deur, want wij wilden natuurlijk nooit naar huis. 'Nog eentje, nog eentje'. Eigenlijk best asociaal, maar toen dachten we daar niet bij na. Gelukkig is Akkie nooit lang echt boos..."
De Van Veentjes hebben met heel veel spelers gespeeld en onder heel trainers getraind. Maar zijn er mensen die hen écht zijn bijgebleven? Gerrit: "De mooiste club waar ik heb gespeeld, was De Spechten. Een prachtige tijd, met hele goede voetballers. Denk aan Henk Magendans, Jan Paaymans, Hanny van Tuijl, Peer de Jong en Ties de Bie. Op en buiten het veld waren we echt vrienden van elkaar." Does: "Als ik dan toch iemand moet noemen, is dat Raymond van de Berg, wat een geweldenaar was dat." En Toon: "Ik ga geen namen noemen, want dan vergeet ik er altijd een paar, maar ik heb bij bijvoorbeeld Geldrop met geweldige spelers gevoetbald."

Zaal
Ook in de zaal waren de Van Veentjes actief. Op topniveau bij de KNVB (Does), maar ook bij Oranje Zwart in de NZVB-competitie. "We hadden een geweldig team", kan Toon zich herinneren. "We zijn zelfs een keer Nederlands kampioen geworden. In Medeblik wonnen we de finale. Rob Visser maakte in de laatste minuut de 1-0. Wat een feest was dat!" En feesten en plezier hebben kunnen ze bij de familie Van Veen. "Vroeger aten we elke dag om 12.00 uur warm. Dat was altijd heel gezellig met alle broers en zussen", zegt Gerrit. "En ook nu nog komen we geregeld bij elkaar tijdens verjaardagsfeestjes en gaan we met z'n allen uit eten. Op het voetbalveld waren we misschien rotzakken, maar daarbuiten zijn we goed te hebben hoor! Haha!

© 2024 Amateurvoetbal Eindhoven, op dit artikel rust copyright.

Jouw reactie?