'Met UNA gunde ons moeder mij een tweede liefde'.png)
Met bange voorgevoelens worden op zaterdag de (weer)berichten gevolgd. De vraag is relevant, hoe reageert de KNVB op de voorspellingen van ‘storm‘ en ‘zeer zware windstoten’ op de zondagmiddag. Vroeg in de avond luidt het verdict: alle voetbal eruit, de aanstaande storm en de winstoten hebben het pleit gewonnen.
Ons moeder komt de eer toe, mij de liefde voor het lezen van boeken bijgebracht te hebben. Zelf was ze er ook aan verslingerd; voor een boerin in die vroegere tijd nogal ongebruikelijk! Het zal met mijn achtste verjaardag geweest zijn, dat ik mijn eerste Arendsoog boek kreeg. Daarna deed ze mij met grote regelmaat – Sinterklaas en verjaardagen - de spannende verhalen in Western verpakking van schrijver van P. Nowee cadeau. Tijdens lange winteravonden in onze eenzame boerderij achteraan op de Djept, kwam dat goed van pas. Mijn fascinatie voor boeken was geboren en deze zou nooit eindigen. Met dank aan ‘ons’ moeder, Bertha heette ze (zie foto).
Een naam overigens, die niet bij haar paste. Ze had beter Magdalena, Maria, Sophia, Theresa of Johanna geheten. Allemaal goed, maar Bertha… Ons vader trok zich er niks van aan, want hij noemde zijn favoriete koeien gewoonweg Bertha. Eén, twee en drie. Mooi dat ze er nog net bij was, ons moeder, toen mijn eerste eigen boek het levenslicht zag.
Tweede liefde
In de tweede klas van de Middelbare school overviel mij in december een zware longontsteking. Deze zou maandenlang duren. Op de jaarlijkse Ouderavond kregen vader en moeder van Hoofdonderwijzer Hermans te horen, dat een overgang naar de derde klas, aan het einde van het leerjaar, er niet meer in zat: zoon Thieu had immers midden in het schooljaar ruim twee maanden aan lessen gemist. Mocht ik er toch in slagen om ‘over te gaan’ dan zouden ze mijn onuitstaanbare gezeur om lid van de fameuze Zeelster voetbalclub UNA te mogen worden, belonen. Zo luidde de boodschap bij hun thuiskomst. Dat bleek niet tegen dovemans oren gezegd. Ik deed wat fanatieker mijn huiswerk (met het hoofd in de radio onder het aanhoren van het programma ‘Tijd voor Teenagers’). z
Lette ook wat beter op tijdens de lessen. En zie, een wonder geschiedde, ik ging royaal over. Daarmee was meteen mijn tweede liefde geboren: UNA dus. Het UNA dat ik me maar al te goed herinnerde (titel 1953) van onder andere de charismatische trainer Franske van Lieshout, de fysiek sterke en zwoegende middenvelder Antoon Verbaandert, de keepende durfal Wim Radstaak en springveer, plus geweldige mandekker Heintje Verbaandert.
UNA 1948 in aanloop naar successen: bovenin midden Antoon Verbaandert, rechts Franske van Lieshout, onder links ‘springveer’ Heintje Verbaandert en erlangs Wim Radstaak.
Ook die liefde is nooit verdwenen. Er is nimmer een andere voor in de plaats gekomen. Misschien dat u nu een klein beetje begrijpt, waarom een mens de verre uitreis naar het Twentse Haaksbergen, om een wedstrijdje UNA bij te wonen, onderneemt. Een heel klein beetje misschien… Zo althans luidden de overpeinzingen vlak voor de zondag, die rustig begint en razend zal eindigen. Vanwege de storm aan zee en zeer zware windstoten verder het land in konden alle voornemens en overpeinzingen dus de vuilnisbak in.
Moorkoppen en schnitzels
Nou, dan op de zondagmiddag maar lekker een moorkop (oh sorry dat mag niet meer, het is een ‘chocoladebol’) bij de (zwarte?) koffie. Of negerzoenen – door de Belgen ook wel negerinnentet genoemd- maar ook dat mag niet. Later op de dag dan misschien een zigeunerschnitzel? Dat mag nog wel maar niet lang meer, vrees ik. Dus nog maar een paar vlug van kant maken (schnitzels), een verbod vanwege discriminatie hangt immers in de lucht. Mijn gekleurde schoolvriend Rosario van destijds, zou niet bij komen van het lachen. Straks nog een alcoholische drankje op deze voetballoze dag, zo lang dat nog mag…
© 2024 Amateurvoetbal Eindhoven, op dit artikel rust copyright.