Toppers in het amateurvoetbal zijn er voldoende, met name eind vorige eeuw en begin deze eeuw, toen het amateurvoetbal meer centraal stond dan in de huidige tijd. Met de nieuwe ontwikkelingen is er voor de huidige amateurvoetballer meer dan alleen voetbal.
Vaak hoor je van oud-amateurvoetballers niet zo veel meer. Sommigen zijn trainer geworden en sommigen vervullen een taak binnen een club. Maar het overgrote deel is niet of nauwelijks meer betrokken bij het amateurvoetbal. Er zijn al behoorlijk wat oud-spelers voorbij gekomen in deze rubriek op AVE.
We gaan nu verder met Theo Hageman, de lichtvoetige spits die bij elke club waar hij voor gespeeld heeft veel doelpunten bezorgde. Hij kwam o.a. uit voor RKSV Nuenen, Veloc, UNA, Veerle Sport(België) Excelsior Voorst (België), UDI’19 en Schijndel. Op 35-jarige leeftijd beëindigde Theo zijn carrière als amateurvoetballer.
'Ze noemden mij toen Theo Knakenman i.p.v. Hageman. Ik had, volgens de kenners, geen clubbinding en ging voetballen waar ze het meest betaalde.
Naam
Als we over een bekende naam spreken in het amateurvoetbal in de periode van beginjaren 80 tot eindjaren negentig, dan komen we uit op Theo Hageman. De veel scorende spits stond ieder seizoen volop in de belangstelling van veel clubs in Nederland maar ook uit België.
Theo Hageman was een eigengereid persoon die zijn voetbalkunsten op eigen wijze etaleerde. Zijn manier van spelen en gedachtegang binnen het veld leverde de spits veel doelpunten op. Met zijn technische vaardigheden, gecombineerd met zijn snelheid en doelgerichte inzet was hij voor veel verdedigers niet te stoppen.
Onnavolgbaar
Theo was ook een persoon die een uitgesproken mening had zowel als speler maar ook als trainer. Theo nam geen blad voor de mond en gaf doelgericht zijn mening. Dat heeft hem wel eens opgebroken, want het talent Hageman had eigenlijk betaald voetbal moeten spelen.
Als trainer kende Hageman ook de nodige successen. Theo heeft als hoofdtrainer o.a. Neerkandia, Reusel Sport, Veloc, Heeze, Marvilde, Unitas'59, DOSL, Nijnsel en FC De Rakt onder zijn hoede gehad. Na een verschil van mening bij de laatstgenoemde club beëindigde Theo in 2017 zijn trainerscarrière.
Robbie HagemanHet karakter van Theo heeft hij overgedragen aan zijn zoon Robbie. Ook Robbie ging de voetbalsport in, maar zijn talent bleef ver achter dat van zijn vader waarop Robbie besloot een andere sport te gaan doen.
Hij koos uiteindelijk op jonge leeftijd voor Kickboksen en dat niet zonder succes. Op 16-jarige leeftijd wordt Robbie geselecteerd voor het talententoernooi K1 Young in Japen. Onder toeziend oog van 40.000 toeschouwers vocht hij een wedstrijd tegen Kawabe Hiroya.
Daarna werd hij twee keer wereldkampioen in zijn gewichtsklasse.
Ommekeer
Maar na alle successen kwam er een keerzijde. Na een knock-out in 2019 moest hij van organisator ‘Glorie’ verplicht een hersenscan ondergaan. Daar werd door de artsen een hersentumor ontdekt. Hij ging onder het mes, maar de tumor kwam sneller terug dan werd gehoopt. In 2022 werd hij nog een keer aan de tumor geopereerd. Robbie is ondertussen uitbehandeld maar houdt goede hoop. Hij is een vechter en grijpt elke kans aan om zo lang mogelijk te leven. Elke dag zit hij in een ijsbad en gaat hij sporten. Een en al bewondering voor de 33-jarige sportman.
Orde van de dag
Na het treurige nieuws van zijn zoon Robbie gaan we toch verder met de orde van de dag: Het levensverhaal van Theo Hageman als voetballer en trainer. Hoe kijkt hij terug op deze tijd en volgt hij het amateurvoetbal nog op de voet sinds hij in 2017 stopte als trainer.
We stellen Theo een aantal vragen.
Stel je nog even nader voor aan de bezoekers van Amateurvoetbaleindhoven:
Haha… de meesten noemden mij knakenman. Ik had, volgens de kenners, geen clubbinding en ging voetballen waar ze het meest betaalden. Dit klopt en ik heb er ook nooit spijt van gehad. Heeft me maatschappelijk ook veel opgeleverd. Ben intussen 60 jaar en al 37 jaar getrouwd met Anita. We hebben samen twee zoons Ricky en Robbie en vijf kleinkinderen.
Hoe kijk je terug op je voetbalcarrière: Ik heb een hele mooie carrière gehad en bij veel clubs gevoetbald. Door het voetbal heb ik ook maatschappelijk altijd een mooie baan gehad en heb heel veel contacten opgedaan in het voetbal waar ik en mijn gezin nog steeds veel profijt van hebben.
De mooiste herinneringen zijn de onderlinge duels tussen RKSV Nuenen en Nieuw Woensel met Jan Paaijmans als trainer van de geelzwarten zal ik nooit vergeten. Wat een niveau en wat een strijd. Geweldig.
Je bent na je actieve carrière als voetballer trainer geworden. In 2017 kwam daar abrupt een einde aan. Vanwaar de keuze om te stoppen:
Ik kon moeilijk met de mentaliteitsverandering van sommige spelers omgaan. Ik ben nog van de oude stempel. In mijn tijd stond voetbal op nummer 1. Nu lijkt het bij velen dat alles belangrijker is behalve voetbal. Trainer: “ik kom niet trainen ik heb 3 maanden verkering en ga uit eten”. Om maar een voorbeeld te noemen, om gek van te worden.
Bij RKSV Heeze had ik een hele goede voetballer in mijn team die te laat kwam op de training: Hij moest nog even een spelletje playstation afmaken. Die stond zondag dus reserve. Deze speler noemt nog altijd mijn naam als slechtste trainer. Haha. Ik kon met deze mentaliteit niet omgaan en besloot dat het beter was om te stoppen. Wat ze me nooit kunnen verwijten is dat ik niet rechtvaardig ben geweest. Bij mij was afspraak is afspraak en dit telde voor zowel de beste als de minste speler binnen een elftal. Iedereen werd gelijk behandeld en het maakte mij niet uit om de beste speler op de bank te zetten.
Hoogtepunten als speler: Spelen bij Veerle Sport(België) met ex-profs Hans Strijbosch en Tommy Smulders. Was een geweldige tijd. Daarnaast bijna overal topscoorder geweest en mooie kampioenschappen meegemaakt. Mooiste kampioenschap was bij UDI’19. We promoveerden toen naar de hoogste amateurklasse.
Dieptepunten als speler: Eigenlijk geen. Ik heb bij elke club wel wat geleerd en ben redelijk blessurevrij gebleven.
Hoogtepunten als trainer: Twee kampioenschappen bij Nijnsel. Fijnste en mooiste club waar ik gewerkt heb in mijn trainerscarrière.
Dieptepunten als trainer: FC de Rakt, daar ben ik een jaar te lang als trainer doorgegaan. Ik had er eerder moeten stoppen. Lag niet aan de club maar aan mezelf. Ik was de mentaliteit van velen beu.
Meest bijgebleven speler(s) uit je spelersloopbaan:
Toon van de Loo. Er was geen fijnere speler om mee in de spit te spelen, hij ging elk duel aan en ik maakte het vervolgens af. Op de training kon ik hem wel schieten, als je tegen hem aanliep had je twee weken last, haha…
Meest bijgebleven trainers uit je spelersloopbaan: Jan van den Heuvel bij RKSV Nuenen. Hij had zelf bij PSV gevoetbald en was een trainer die niet hield van trainingen stilleggen. Veel partijvormen maar tactisch ijzersterk. Zo wilde ik als trainer ook zijn. Dan krijg je wel kritiek: waarom legt hij training niet meer stil en legt een bepaalde situatie niet uit. Ik ben van mening als je in een eerste elftal speelt je niet heel veel meer kunt leren. Op tactisch gebied wel. Was de aanpak van Jan van den Heuvel en ik de juiste.
Voor de een wel en voor de ander konden we er niets van. Mooi toch. Maar als je mijn behaalde periodetitels en kampioenschappen ziet als trainer zal het toch niet zo slecht zijn geweest. Wat is nu mooier: veel partijvormen gepaard met veel kampioenschappen, of vaak een training stilleggen en kou lijden en weinig kampioenschappen.
Tot slot
Welk advies wil je het huidige amateurvoetbal meegeven:
Zeker op lager niveau: haal geen dure trainers in huis en gebruik dit geld voor de jeugd. Zorg dat de selectie bestaat uit voornamelijk spelers uit eigen dorp. Ik denk dat dit de beste overlevingskans is voor kleinere clubs. Nu zullen ze wel zeggen… en jij dan knakenman. Haha…klopt maar ik heb wel gezien hoe clubs zoals Veloc en nog velen andere clubs kapot zijn gegaan aan het halen van spelers van buitenaf. Goede spelers moeten maar bij grote clubs gaan spelen op niveau.
Wil je nog iets toevoegen aan je interview: Een persoon wil ik nog noemen waar ik zowel op sportief als op maatschappelijk gebied veel aan te danken heb en dat is Jos Lindhout die lang hoofdsponsor van Nuenen is geweest.
Hij heeft de club ook op de kaart gezet waar ze nu nog profijt van hebben. Ik vind dat hij niet echt gewaardeerd is door de club. Ik heb heel veel aan hem te danken, zowel in mijn voetbalcarrière alsmede mijn maatschappelijk carrière. BEDANKT Jos.
Wie zou je graag willen zien in deze rubriek: Fred Smies. Was mijn trainer bij UDI. Geweldig mens veel mee gelachen en mooie successen behaald.
Als redactie van Amateurvoetbaleindhoven willen we de familie Hageman veel sterkte toewensen. We spreken de wens uit dat Robbie nog lang in de familie Hageman blijft.
© 2025 Amateurvoetbal Eindhoven, op dit artikel rust copyright.
Jouw reactie?
Rolf
Jack
Maarten Os
Henry van adrichem
Lambert Verhoeven
Henk Kuijltje
Mat van Bragt
Toon van der Loo.
Ave volger.
Ali Emad
Henry Verheggen
Peter Goenee
Jeroen Vermaas
Henk bruel
Rutje
Arno Timmers