Buitenspel/Topper van Toen: Roeland van Meijl

Toppers in het amateurvoetbal zijn er voldoende, met name eind vorige eeuw en begin deze eeuw, toen het amateurvoetbal meer centraal stond dan in de huidige tijd. Met de nieuwe ontwikkelingen is er voor de huidige amateurvoetballer meer dan alleen voetbal.

Vaak hoor je van oud-amateurvoetballers niet zo veel meer. Sommigen zijn trainer geworden en sommigen vervullen een taak binnen een club. Maar het overgrote deel is niet of nauwelijks meer betrokken bij het amateurvoetbal. 

Er zijn al behoorlijk wat oud-spelers voorbij gekomen in deze rubriek op AVE. We gaan nu verder met Roeland van Meijl, oud speler van o.a. Unitas’59, De Valk, Brabantia, Rood Wit Veldhoven en Valkenswaard.

Carrière
Roeland begon op 5-jarige leeftijd met voetballen bij Unitas’59. Daar kende de aanvaller vele hoogtepunten en speelde hij samen met o.a. Tom Franse en Marcel van de Kamp. De lichting Van Meijl, Franse, Van de Kamp en nog een aantal talentvolle jeugdspelers veroverde op hoog niveau vele kampioenschappen.
De meeste spelers uit deze lichting bereikte ook het eerste elftal waaronder Van Meijl, die op 15-jarige leeftijd zijn debuut maakte in het vaandelteam van Unitas’59.

Doelpunten
Roeland stond bekend als een bonkige spits die moeilijk van de bal was te krijgen. Zijn motto was ‘doelpunten maken’ en dat heeft hij in zestienjarige carrière als amateurvoetballer dan ook volop gedaan.

Afscheid
Roeland nam in 2015 op 31-jarige leeftijd afscheid als selectiespeler van het amateurvoetbal. Te veel blessureleed deden hem tot dit besluit te komen. Na afloop van de competitie kreeg van Meijl een afscheidswedstrijd aangeboden door Unitas’59 voor de bewezen diensten voor de club. Het werd een leuke avond en een mooie erkenning voor de topscoorder. Veel spelers waar hij mee heeft gevoetbald waren present en de club overhandigde hem een mooi aandenken aan zijn mooie, maar wel te vroeg beëindigde carrière.

We zijn ondertussen bijna acht jaar verder. Dus tijd om een aantal vragen te stellen aan Roeland over het leven na het voetbal als eerste elftalspeler.

Wat doe je nu in het dagelijks leven:
Ik ben sales engineer/sensor specialis bij Sensor Partner. Wij zijn gespecialiseerd in het leveren van sensoren en sensor gebaseerde oplossingen voor de industriële automatisering.

Hoe is het leven vergaan -tot nu toe- zonder actief te zijn als 1e elftal speler
Ik moet zeggen dat ik zeker in het begin het voetbal erg miste, vooral de kleedkamer! Ik ben altijd nog wel een balletje blijven trappen in de zaal en een paar jaar geleden heb ik me ook weer bij Unitas 3 aangesloten. Helemaal hetzelfde is het niet, maar wel erg leuk.

Je hebt als amateurvoetballer vele successen gekend. Wat is je het meest bijgebleven:
Het kampioenschap met Unitas’59. Dat seizoen speelde in eigenlijk nog in de A1 en mocht iedere week met het 1e mee. Aan het eind van de competitie eindigde we samen met DOSKO'32 op een gelijk aantal punten. Ik versierde een penalty en scoorde ook twee goals, waaronder de winnende (3-2).

Je bent, nadat je stopte als speler, niet meer betrokken gebleven in het amateurvoetbal:
Ik heb jaren lang gedacht trainer te worden, maar ik kreeg steeds meer problemen met het verschil in mentaliteit met de jongere generatie, en uiteindelijk een druk gezinsleven. Inmiddels sta in “gewoon” weer 5 dagen in de week op het voetbalveld, maar dat is dan vooral met mijn twee zoontjes.

Volg je het amateurvoetbal nog op de voet:
Op de voet zou ik niet zeggen. Ik volg de clubs op AVE waar ik gespeeld heb nog en enkele clubs waarvan ik de trainers goed ken.

Je clubliefde Unitas’59 kent een moeilijke periode, hoe kijk jij tegen de huidige prestaties van het eerste elftal aan en wat gaat er fout in jouw ogen:
Ik denk dat er een aantal verkeerde beslissingen zijn gemaakt de laatste jaren. Ik hoop en denk dat ze nu met Koen van der Heijden en Tom Franse een ambitieus trainers duo hebben waar ik wel veel vertrouwen in heb.

Wat vind je van het niveau binnen het huidige amateurvoetbal:
Het is soms moeilijk te vergelijken en langs de kant lijkt het altijd makkelijker dan wanneer je daadwerkelijk in het veld staat. Maar als ik kijk naar de wedstrijden die wij op zondag nog spelen tegen alleen maar 2e elftallen dan is het zeker in de breedte minder is geworden.

Verleden

Hoogtepunten als 1e elftal speler: Kampioenschappen en periodetitels bij verschillende clubs, zijn hoogtepunten die je niet snel vergeet. 

Dieptepunten als 1e elftal speler: Ik brak mijn enkel op mijn 17e en dat heeft er toch wel voor gezorgd dat ik niet altijd lekker kon trainen en spelen. Door de vele bleussures heb ik al op 31-jarige leeftijd moeten besluiten om te stoppen.  

Meest bijgebleven spelers uit je spelersloopbaan: Dat zijn er bij iedere club wel een paar geweest maar om er dan toch een paar te noemen: Lennert Nederkoorn en Fons Kelchtermans bij De Valk waren toen wel mannen waar ik tegen op keek en zeker met “papa” Nederkoorn heb ik veel gelachen. En natuurlijk jongens zoals Doanld Westbroek, Tom Franse en Remco Diks waar ik privé ook nog altijd regelmatig contact mee heb. 

Meest bijgebleven trainers uit je spelersloopbaan: Dat zijner wel een aantal. Willie van der Heijden liet me debuteren op 15-jarige leeftijd dus daar begin ik altijd mee. Fred Verspaget gaf mijn eerste basisplaats in het kampioensduel tegen DOSKO'32.  John Huisman bij Rood Wit V heeft me echt een andere kijk op voetbal gegeven. Peter Coumans was voor mij wel echt veruit de beste trainer die ik heb meegemaakt. Toen ik hem net leerde kennen had ik wat moeite met hem, maar toen ik hem beter leerde kennen hebben we een hele goede tijd gehad. Ik spreek hem nog steeds veel.

De meest bijgebleven persoon binnen het amateurvoetbal:
Tom Franse, wat een figuur en wat een goede voetballer was dat!

Tot slot

Wie zou zie je graag willen zien in deze rubriek:
Lennert Nederkoorn, de laatste keer dat hem gesproken heb is tijdens mijn afscheidswedstrijd. Dus ik ben erg benieuwd hoe het met hem gaat.

© 2025 Amateurvoetbal Eindhoven, op dit artikel rust copyright.