Buitenspel/topper van toen : Michael Drummen

Deelacties:

Toppers in het amateurvoetbal zijn er voldoende, met name eind vorige eeuw en begin deze eeuw, toen het amateurvoetbal meer centraal stond dan in de huidige tijd. Met de nieuwe ontwikkelingen is er voor de huidige amateurvoetballer meer dan alleen voetbal.
Vaak hoor je van oud-amateurvoetballers niet zo veel meer. Sommigen zijn trainer geworden en sommigen vervullen een taak binnen een club. Maar het overgrote deel is niet of nauwelijks meer betrokken bij het amateurvoetbal.  

We hebben een speurtocht gemaakt in het verleden en enkele namen zijn ondertussen al de revue gepasseerd op Amateurvoetbaleindhoven. Deze keer is het de beurt aan Michael Drummen.

Michael Drummen was een groot talent als scorende spits in het amateurvoetbal. Tijdens zijn verblijf bij DBS, gepaard met goede prestaties, werd de bonkige spits benaderd door Newcastle United. De club uit Engeland had Drummen gescout en nodigde hem uit voor een stage. De club zag het wel zitten in Drummen, maar de (tweede) stage liep uit op een teleurstelling. Na zijn tweede stageperiode, wilde de club hem langer in Engeland houden om te beoordelen of Drummen in aanmerking zou kunnen komen voor een contract. Maar na een tweede stageperiode in de industriestad van Engeland keerde Drummen onverhoopt terug naar Nederland. Hij zag het niet zitten om zijn verblijf te verlengen, Drummen had last van Heimwee en wilde snel terug naar huis. Geen profavontuur dus voor Drummen in Engeland, maar gewoon verder voetballen bij de amateurs van DBS.

Drummen diende buiten DBS nog verschillende clubs in de top van het amateurvoetbal en na zijn carrière als speler is Drummen een aantal jaren trainer geweest, waar hij inmiddels mee is gestopt.

We stellen Michael een aantal vragen over het leven na het voetbal als 1e elftalspeler en trainer.  

Stel je even nader voor aan het Amateurvoetbaleindhoven-publiek:
'Ik ben Michael Drummen, 43 jaar, geboren en getogen in Eindhoven. Ik heb één zoon Tim van 18 jaar en sinds vier maanden woon ik samen met mijn nieuwe vriendin Rieky in Oss.'

Wat doe je nu in het dagelijks leven:
'Ik werk bij Fluidics instruments, waar ik het magazijn sta. Buiten me werk om speel ik graag biljart.  Ik zit bij de club ‘o wat een stoot’ waar we vrijdags altijd biljarten bij café Manhattan in Zeelst. Ook voetbal ik op zaterdag nog bij de veteranen van Woenselse Boys.'

Hoe is het leven vergaan -tot nu toe- zonder actief te zijn als 1e elftal speler: 
'Gelukkig ben ik al die tijd nog betrokken gebleven bij het voetballen. Eerst als assistent- trainer en daarna als hoofdtrainer. Na mijn carrière als eerste elftalspeler heb ik een operatie aan mijn enkel ondergaan. Deze hebben ze vastgezet omdat het kraakbeen op was. Daar heb ik ongeveer twee jaar van moeten revalideren. Toen dat weer wat beter ging ben ik toch ook weer gaan voetballen. Eerst bij de veteranen van RKVVO, daarna in het zesde elftal en sinds vorig jaar bij de veteranen van Woenselse Boys. Ik moet zeggen dat dit ook allemaal leuk is, maar zelf in het eerste elftal voetballen is toch wel het mooiste wat er was. Dus dat mis ik ‘af en toe‘ nog steeds.'

Je bent onlangs nog direct betrokken geweest bij het amateurvoetbal als trainer, maar na een aantal jaren als hoofdtrainer te hebben gewerkt ben je definitief gestopt. Vanwaar deze keuze:
'Ik heb dat een aantal jaren met heel veel plezier gedaan, maar al die verplichtingen begonnen mij tegen te staan en daar had ik op een gegeven moment geen zin meer in. Vooral in de winter, met de vrieskou, vond ik het niet meer fijn om op het veld te staan. Ik volg het amateurvoetbal nog steeds, maar nu kan ik op zondag gewoon gaan kijken waar ik het leuk vind of waar een leuke wedstrijd is. Vaak kom je dan een hoop bekende tegen en als het te koud is kan je lekker de kantine in.'

Je loopbaan als speler. Bij welke clubs heb je zoal gespeeld:'
Ik ben op zesjarige leeftijd begonnen bij Brabantia, tijdens de D-jeugd heb ik de overstap gemaakt naar de jeugdopleiding van FC Eindhoven. Daar heb ik t/m de B-jeugd gespeeld. Daarna ben ik naar DBS gegaan en heb ik daar -na één jaar in de A1 te hebben gespeeld- op 16-jarige leeftijd mijn debuut in het eerste elftal gemaakt. Na de periode DBS heb ik  bij verschillende clubs gespeeld, waaronder Panningen, UDI’19, Schijndel, Patro Eijsdin (B), DESK, Wilhelmina’08, RKVVO en Marvilde.'

Newcastle United

Je avontuur Newcastle United was van korte duur. Volgens ingewijde had je na twee dagen al heimwee. Vertel je ervaring eens over deze stage en hoe is Newcastle United destijds bij Michael Drummen terecht gekomen:
'Ik werd gebeld door een Nederlandse scout met de mededeling dat er een ‘grote’ Engelse club belangstelling in mij had. Ik vroeg toen om welke club het ging, maar daar kon hij nog niets over zeggen, want dat moest allemaal nog geheim blijven. Hij vroeg toen of ik dat wilde, maar ik was een beetje terughoudend, want ik wilde dan wel weten over welke club het ging, ik vond het in het begin allemaal een beetje vreemd overkomen. Hij benadrukte toen dat hij het nu nog niet kon zeggen, maar dat het ging om een grote club in Engeland uit de Premier League.'

'Ik vond het spannend en  ik zei, nadat het ging om een club uit de Premier Leaque, dat ik dat ‘uiteraard’ graag wil, maar wel direct wilde weten om welke club het ging. Hij bleef volhouden dat het nog geheim moest blijven en dat hij mij terug zou bellen om een afspraak te maken. Ik ben daar mee akkoord gegaan. Een paar dagen later werd ik teruggebeld of ik die avond naar motel Eindhoven kon komen om te praten. Tijdens dat  gesprek zei hij dat ik bij een grote club stage kon lopen, dat ze beelden van mij hadden gezien en geïnteresseerd waren. Hij maakte bekend dat het om Newcastle United ging, maar dat ik het nog wel even geheim moest houden. Ik vond dat natuurlijk geweldig, want zij speelde op dat moment in de Champions League tegen PSV.'

'Een aantal weken later ben ik naar Engeland vertrokken. De planning was dat ik daar een week zou verblijven. Ik kreeg gezelschap van Pascal Snijders, hij ging mij die week volgen voor de regionale krant.
In de week van mijn stage was het ook interland-periode, dus veel spelers waren afwezig bij de club. Ook hoofdtrainer Kenny Daglish was die week niet aanwezig en we kregen training van assistent-trainer Tommy Burns. Ik verbleef daar in een hotel en ik werd iedere morgen opgehaald door een speler van de club. Ik had veel moeite met de taal, het was bijna niet te verstaan dat Schotse accent. Gelukkig waren de spelers Jon Dahl Tomasson en Brian Pinas aanwezig die allebei Nederlands spraken. Dus op de training stond ik vaak bij hun om te weten wat de bedoeling was.'

'Na de ochtendtraining werd ik weer teruggebracht naar mijn hotel en daar zat ik meestal de rest van de dag. Beetje zwemmen en veel bellen met het thuisfront. Later in de week heb ik een bekerwedstrijd gespeeld met het tweede elftal. Na wat trainingen en een wedstrijd kreeg ik eind van de week een gesprek met Tommy Burns. Ik weet nog heel goed dat hij sommige spelmomenten uit ging leggen met suikerklontjes, omdat ik hem niet kon verstaan.
Uiteindelijk kwam het er op neer dat hij best wel tevreden was over mijn prestaties en dat hij mij nog een keer terug wilde zien als Kenny Daglish ook aanwezig is. Dus na een week stage te hebben gelopen ben ik terug gegaan naar Nederland en heb ik weer wedstrijden gespeeld voor DBS.'

'Na een aantal weken kreeg ik mijn tweede uitnodiging, wederom voor een week. Deze reis ging ik alleen, dus zonder journalist. In die week heb ik weer meegetraind, maar nu onder leiding van hoofdtrainer Kenny Daglish. De groep was voltallig ten opzichte van de eerste stageperiode met spelers zoals John Barnes, Shay Given, Ketsbaia, Anderson en Ian Rush. Ook Alan Shearer, die terug aan het komen was van een blessure trainde weer mee. Het was voor mij natuurlijk heel mooi om naast al die grote namen te staan tijdens de training. In deze week heb ik ook een wedstrijd gespeeld. Dat was een vriendschappelijke wedstrijd wat in het geheim gespeeld moest worden. Niemand mocht weten dat Alan Shearer mee zou doen in die wedstrijd, ze wilde er geen pers bij hebben. Ik weet nog goed dat we toen via een achteruitgang van het stadion zijn vertrokken.
In die wedstrijd stond ik dus samen met Alan Shearer in de punt van de aanval. Dat was voor mij een bijzondere ervaring om naast de spits van Engeland in het veld in het veld te staan. Ik was ook best wel zenuwachtig, maar ik speelde achteraf toch een redelijke pot. In de rest van de week heb ik nog een aantal keren meegetraind en kreeg ik aan het einde van de week een gesprek met Kenny Daglish. Hij vertelde mij dat hij wel ‘het talent’ in me zag, maar nog niet wist of dat genoeg zou zijn om een contract te verdienen. Hij stelde voor om het verblijf met een maand te verlengen om daarna te kijken of ik definitief in aanmerking zou komen voor een contract, maar ik had op dat moment zo’n heimwee naar Nederland waarop ik zei ‘dat wil ik niet, ik wil terug naar huis’.

'Ik ben op dezelfde dag nog terug gevlogen en stond ik dezelfde avond nog een wedstrijdje in de zaal te voetballen. Al met al was het een supermooie ervaring die niemand mij meer afpakt, maar ik was ook blij om gewoon weer terug te zijn in Nederland. Ik had echt moeite met de taal en na de training zat ik de rest van de dag alleen in dat hotel waar ik niemand kon verstaan. Desondanks was dit een van de mooiste momenten uit mijn voetbalcarrière. Heel veel mensen praten er nu nog over.'

Hoogtepunten als 1e elftal speler: 
'Uiteraard mijn stage bij Newcastle United. Daarnaast de twee kampioenschappen met UDI’19 in de Hoofdklasse, destijds het hoogste niveau bij de amateurs. Bekerwedstrijd tegen Ajax in ‘de Arena’ met UDI’19 voor 35.000 man, waarvan 167 bussen vanuit Uden. Verschillende interlands gespeeld met het Nederlands amateurelftal. Daarnaast ben ik vaak topscoorder mogen worden. Dat was voor mij als spits toch wel de mooiste erkenning.'

Dieptepunten als 1e elftal speler:
'Dit is toch wel dat ik een keer geroyeerd ben bij mijn club DBS. Dat deed toen echt pijn, want ik was dagelijks op het sportpark van DBS te vinden. Gelukkig heb ik daarna nog wel voor DBS mogen spelen.'

Je hoogte en dieptepunten als voetbaltrainer:
Hoogtepunten: 'Promotie met RKVVO 2 naar de hoofdklasse en promotie met DOSL 1 van de vijfde naar de vierde klasse.'
Dieptepunten: 'Dat ik het laatste seizoen bij DOSL niet af heb kunnen maken.

Meest bijgebleven spelers uit je spelersloopbaan:'Ik heb zoveel clubs gehad en met zoveel spelers samen gespeeld. Dat zijn er veel te veel om op te noemen en daarom wil ik niemand te kort doen.'

Meest bijgebleven trainers uit je spelersloopbaan:
'Ook die heb ik heel veel gehad, maar ik heb wel een paar favorieten: Noud van Buul, Harrie Blokhuis, Eric van der Palen en Bram Louwers.'

Kort

Amateurvoetbal:
'Ik volg het nog wel, maar ik vind wel dat het niveau steeds verder achteruit gaat en ik denk dat het komt omdat de jeugd tegenwoordig veel meer te doen heeft dan alleen voetbal. In onze tijd waren we dagelijks met de bal bezig, dat is het grote verschil denk ik.'

DBS:
'Tja… DBS was vroeger echt mijn club, daar was ik zeven dagen per week te vinden, ook toen ik bij andere clubs speelde. Ik heb daar ook een hele mooie tijden mee mogen maken. Ik kwam als zestien jarige speler in het eerste elftal. DBS zit voor altijd in mijn hart, alleen is het nu niet meer dezelfde club als vroeger. Het is allemaal veel groter geworden en ik ken meer dan de helft van de mensen niet meer.'

Tot slot

Wie zou zie je graag willen zien in deze rubriek:
Ik zou graag Tommie Eikemans in deze rubriek willen zien, hij speelde vroeger bij Geldrop en ik heb met hem samengespeeld bij het Nederlands amateurvoetbal.

© 2024 Amateurvoetbal Eindhoven, op dit artikel rust copyright.

Jouw reactie?