Buitenspel/Topper van Toen: Jeroen Rooijakkers

Toppers in het amateurvoetbal zijn er voldoende, met name eind vorige eeuw en begin deze eeuw, toen het amateurvoetbal meer centraal stond dan in de huidige tijd. Met de nieuwe ontwikkelingen is er voor de huidige amateurvoetballer meer dan alleen voetbal. 

Vaak hoor je van oud-amateurvoetballers niet zo veel meer. Sommigen zijn trainer geworden en sommigen vervullen een taak binnen een club. Maar het overgrote deel is niet of nauwelijks meer betrokken bij het amateurvoetbal.   

Er zijn al behoorlijk wat oud-spelers voorbij gekomen in deze rubriek op AVE. We gaan nu verder met Jeroen Rooijakkers, oud zaalvoetbaltopper van o.a. KW Langhout reizen en Marco Fit.  
 
Rooijakkers was in het verleden een begenadigd zaalvoetballer, hij komt uit de generatie zaalvoetballers van o.a. John de Bever, Edwin Grünholz, Does van Veen, Rob Visser, Jean Paul van den Berk, Jurgen Pinckers, Andoni Urresti. Met zijn linkse been wist de behendige Rooijakkers veelal het netje van de tegenstander te vinden.   Naast het zaalvoetbal was Rooijakkers ook actief in het veldvoetbal. Daar heeft hij gespeeld voor o.a. Brabantia en PSV/av 

De inmiddels 53-jarige vader van drie dochters is al lange tijd uit het voetbal. Na zijn actieve carrière is hij niet meer verbonden gebleven in het amateurvoetbal. Het trainerschap trok hem niet waardoor de Eindhovenaar na zijn actieve voetballoopbaan anoniem uit het voetbal verdween.  

We stellen Jeroen een aantal vragen over het leven na het voetbal als 1e elftalspeler in het zaal en veldvoetbal.  

Stel je even nader voor aan de bezoekers van Amateurvoetbaleindhoven: 
Hallo allemaal, ik ben Jeroen Rooijakkers en inmiddels alweer 18 jaar (ongeveer) uit het voetbal leven. Ik ben geboren en opgegroeid in Eindhoven (Stratum) en heb daar op het pleintje achter ons huis met o.a. Pascal Maas al de fijne kneepjes van het voetbal geleerd. Ik ben op vroege leeftijd begonnen bij EVV Eindhoven en in de zaal bij Sport Peti. Ik ben later als 16 jarige gestart bij Comdes, daar was Andre Nijssen toentertijd de coach en die was niet misselijk. Maakte met enig stem verhef duidelijk wat je moest doen of wat je verkeerd deed (heftig). Daar speelde toen o.a. Harry van de Ven, Gerwen Demin, Adri koster en Vic Hermans. Daar werd ook de basis gelegd voor een lange carrière in de zaal. Ondanks de blessures (altijd de knieën) ben ik tot mijn 34ste actief geweest in het veld- en zaalvoetbal. 

Wat doe je nu in het dagelijks leven: 
Ik werk al sinds 1991 in de Woenselse Poort als B-verpleegkundige. Hier worden cliënten behandeld die vanuit justitie geplaatst zijn met een TBS-maatregel.

Na het voetbal ben ik verslaafd geraakt aan het spelletje golf. Klinkt bekakt maar dat is het allang niet meer. Ik ben daar James Hoed weer tegengekomen, dus als je hem kent dan weet je genoeg 😊. Daarlangs kom je daar heel veel oud-voetballers tegen. Afgelopen jaar helaas een zwaar jaar gehad en van handicap 7.3 gestegen naar 11.3. Voor degene die dan weten waar ik het over heb. Aangezien ik ongeveer drie keer in de week op de golfbaan sta gaat daar veel tijd in zitten.

Hoe is het leven vergaan -tot nu toe- zonder actief te zijn als 1e elftal speler: 
Het leven na het voetbal is even wennen geweest. Ongeveer 5 ‘a 6 dagen in de week voetballen en napraten in de kantine en in café ‘De Strijpse Ketel of café ‘D’n Berk’ en nog enkele keren naar wedstrijden gaan kijken is een hele omschakeling geweest.
Maar na een tijdje weet je je tijd weer anders in te delen en is het leven prima. Een keer golfen in Marbella of Zuid-Frankrijk is erg rustgevend en meer passend bij mijn huidige leeftijd. Hoewel ik vooral op de golfbaan in Best te vinden ben.       

Je bent, nadat je stopte als speler, uit de voetballerij gestapt. Heb je nooit de ambitie gehad om trainer te worden of een andere functie te bekleden binnen het voetbal  
Ik heb nog enkele trainingen mogen geven in Tilburg aan een jeugd districtsteam van de KNVB, maar dat was toch niet iets voor mij. En ik ben nog enkele keren naar sporthal De Haagdijk geweest om naar het zaalvoetbal van FC Eindhoven te gaan kijken en bij te kletsen met ‘mister zaalvoetbal’ Anil Badloe, maar dat was het wel ongeveer. Het voetbal was klaar en het is een prachtige tijd geweest. 
 
Verleden 

Hoogtepunten als speler in de zaal: 
Er zijn meerdere kampioenschappen geweest, o.a. promotie naar de hoogste klasse met het zaalvoetbalteam van KW Langhoutreizen met Jos Dijkstra als coach. Met Thieu van Vroenhoven en Frank Philips, twee hele mooie mensen. Helaas is Frank op een te jonge leeftijd overleden.

Spelen in België bij Primus Edegem (Antwerpen) samen met Jan Poortvliet was een heel mooi avontuur. Nadat FCK de hommel Nederlands kampioen was geworden heb ik drie Europese wedstrijden gespeeld in Tsjechië, in een bomvolle sporthal met een prachtige sfeer en beleving. Nico Spreij (oud-bondscoach) was toen de coach. Ik kan me herinneren dat ik eens een top jaar heb gehad en rond de 90 goals maakte in de competitie. Je zou denken dat je dan topscoorder bent maar als er ene Edwin Grunholz ook mee doet in die competitie dan weet je al voldoende, die maakte er blind meer dan 100. Wat een speler was dat.  

Dieptepunten als speler in de zaal:  
Ik heb helaas heel wat knieblessures gehad. Dit begon al vroeg met mijn linkerknie die ik vervolgens vele jaren heb moeten intapen waardoor het toch te doen was  me wedstrijden kon spelen. Later bij een wedstrijdje in de NZVB bij het team van ‘Café De Leeuw’ van Anil Badloe (wat ik af en toe ook nog deed) scheurde ik in mijn rechterknie mijn voorste kruisband half af en dat op een flauwe maandagavond in sporthal Tivoli met 5 man publiek.
Hierdoor miste ik de play-offs met FCK de Hommel voor het kampioenschap van Nederland, dat was wel erg zuur. Niet veel later scheurde ik mijn kruisband op het veld volledig af en was ik anderhalf jaar zoet met revalideren.

Hoogtepunten als speler op het veld:
Promotie/kampioenschappen met PSV/av en Brabantia. Ik kan me de wedstrijden nog goed herinneren. Ik was op het veld een ‘mooi weer voetballer’, slidings maken en dat soort dingen was niets voor mij. Ik was meer van de passjes geven en zo nu en dan een doelpuntje meepikken. In deze bijzondere wedstrijden met veel publiek en mooi weer kwam het beste in me naar boven. Daar scoorde ik de mooiste goals terwijl ik door de competitie heen maar matig gespeeld had. Promotie met PSV/av met Jan Paaymans als trainer, ik scoorde toen drie goals en we hebben drie dagen feest gehad, dit om nooit meer te vergeten. 

Dieptepunten als speler op het veld: 
Uit bij Rood Wit Veldhoven, twee knieën ingetaped (zag er niet uit) scheurde ik mijn kruisband compleet af. Verder herinner ik me alleen maar mooie tijden. 

Meest bijgebleven spelers uit je spelersloopbaan:  
Pfff dit zijn er ongelofelijk veel in al die jaren, Vic Hermans, Jurgen Pinckers, Jean Paul van den Berk, Does van Veen, Jeroen van den Berk, Erwin Raaijmakers, Andoni Urresti, Roy Vermeulen, Frans Verbeek, Toon van Veen, Pascal Langehuizen, John de Bever, Joop Ludwig, Roland Hertog, Hennie Lettinck, Jan Poortvliet, Marcel Neggers, Jeroen vd Schoot, Floor Notten, Hans van Es, Johan Marcé, Patrick Thomassen, Pascal van Corstanje  en dan vergeet ik er nog heel veel.

Meest bijgebleven trainers uit je spelersloopbaan:  
Paul van der Palen, Wiljan van Vijfeijken, Jos Dijkstra, Jan Poortvliet, Nico Spreij, Leon Janssen, John Adriaanse, Jan Paaymans     

Kort 
 
Jos Dijkstra:
Hele aardige man die gek van voetbal was en alles wat er mee te maken had. Was coach toen we met KW Langhout Reizen kampioen werden. Ook hier weer een feestje gehad in zijn kroeg in Tongelre 

Jan Poortvliet:  
Was mijn trainer bij Brabantia en we speelden samen in de zaal bij Primus Edegem (Antwerpen). Schitterende kerel en heel veel mee gelachen. We moesten een zaaltoernooi in Genk spelen en diezelfde dag in de middag op het veld een promotiewedstrijd in Heeze. Die wonnen we (ik scoorde twee keer) en de klokken van Arnemuiden konden weer gedraaid worden, feest dus. 

Jan Paaymans:  
Wat een ongelofelijke mooie man was dat, hij wist als geen ander hoe je een team moest smeden wat voor elkaar door het vuur ging. Zijn wedstrijdbesprekingen zijn niet te evenaren. Ik kan me een week herinneren waarin ik niet kon trainen vanwege mijn werk en stond er een interview in de krant van hem waarin hij zei dat ik een voorbeeld voor de ploeg was en altijd keihard trainde.  

Jan is helaas veel te vroeg overleden wat een enorme impact heeft gehad op heel veel voetballers die hem kende. 

Tot slot 

 Wie zou je graag willen zien in deze rubriek:  
Ik vraag me af hoe het gaat met Jean-Paul van den Berk