Buitenspel/topper van toen: Henny van Es alias 'De Tank' van Gestelse Boys

Toppers in het amateurvoetbal waren er genoeg, vooral in de jaren negentig en het begin van deze eeuw, toen het amateurvoetbal veel centraler stond dan tegenwoordig. Met de ontwikkelingen van nu heeft de huidige amateurvoetballer meer om zich mee bezig te houden dan alleen voetbal.

Van veel oud-amateurvoetballers hoor je later niet zo veel meer. Sommigen worden trainer, anderen vervullen een functie binnen een club, maar het overgrote deel is nauwelijks nog betrokken bij het amateurvoetbal. In deze rubriek op AVE zijn al heel wat oud-spelers voorbijgekomen. Dit keer richten we ons op Henny van Es, oud-speler van het toenmalige Gestelse Boys.

Gezicht
Als we het over Hennie van Es hebben, kunnen we gerust stellen dat hij in de jaren ’90 en ’00 ook wel Mister Gestelse Boys werd genoemd. Henny speelde vanaf het moment dat hij kon voetballen bij Gestelse Boys. Hij doorliep in de jeugd alle selectieteams en maakte op 16-jarige leeftijd zijn debuut in het eerste elftal. Na twintig jaar het eerste elftal te hebben gediend, stopte de middenvelder op 36-jarige leeftijd. Een aantal jaren later werd opnieuw een beroep op hem gedaan door trainer Trevor Pattenden, die door blessureleed spelers tekortkwam.

Uitstraling
Henny van Es stond in zijn tijd als speler van het eerste elftal bekend als de rust zelve op het veld. Verbaal hoorde je hem nauwelijks; hij liet vooral zijn voeten spreken. Technisch vaardig en fysiek sterk – een speler waarvoor je naar het sportpark kwam, waarop Hennie zich opnieuw bereid toonde het team te helpen.

Henny is inmiddels 59 jaar en dus al geruime tijd uit het voetbalwereldje. We stelden hem een aantal vragen over hoe zijn leven is verlopen na zijn actieve carrière als amateurvoetballer.

Ø  Stel je even nader voor aan de bezoekers van Amateurvoetbaleindhoven:
Henny van Es, 59 jaar, en geboren in het Genderdal in Gestel.
Op mijn zesde ben ik begonnen met voetballen bij Gestelse Boys, omdat mijn vader en mijn broer daar speelden. Niet lang daarna verhuisden we naar De Tempel in Woensel. Ondanks de verhuizing ben ik altijd trouw bij Gestelse Boys blijven voetballen, natuurlijk ook omdat mijn familie daar actief was.

Ik heb nog een broer, Jan van Es, met wie ik verschillende seizoenen in het eerste elftal heb gespeeld. Daarnaast heb ik een zus die getrouwd is met oud-eerste-elftalspeler Tommie Thomasse. Zelf heb ik een dochter, Linda, en twee zoons, Dennis en Robbert (een tweeling) die nu allebei in het eerste van Nederwetten spelen. Na mijn scheiding ben ik Monique tegengekomen, met wie ik inmiddels alweer ruim twintig jaar samen ben. Haar vader is niemand minder dan ‘Mister RPC’, Toon Bogers, bij velen wel bekend in het amateurvoetbal.

Je kunt dus wel zeggen dat ik uit een echte voetbalfamilie kom!

Ø  Wat doe je nu in het dagelijks leven:
In het dagelijkse leven ben ik programmeur en procesafsteller geweest van machineonderdelen, onder andere voor ASML. Helaas ben ik door mijn ziekte inmiddels arbeidsongeschikt geraakt. Na mijn voetbalcarrière ben ik gaan tennissen en later padellen bij TPC Bokt, waar we weer veel oud-voetballers tegenkwamen — altijd gezellig natuurlijk.
En op zondag ging ik natuurlijk naar Nederwetten om naar mijn zoons te kijken.

Ø  Hoe is het leven vergaan -tot nu toe- zonder actief te zijn als 1e elftal speler?
We zijn in een lager team gaan spelen, met bijna allemaal oud-eerste-elftalspelers. Eerst bij Gestelse Boys en later bij fusieclub VV Gestel, waar we nog verschillende kampioenschappen hebben behaald. Ik heb het volgehouden tot mijn vijftigste, maar door pijntjes en blessures moest ik toen toch echt stoppen. Daarna ben ik gaan tennissen en later padellen, sporten die perfect aansluiten op het voetballen.

Ø  Je was als voetballer talentvol, toch ben je je hele leven als amateurvoetballer Gestelse Boys trouw gebleven:
Gestelse Boys was echt één grote familie. Iedereen kende elkaar en de kantine was op zondag altijd bomvol. Het eerste elftal was een echt vriendenteam; je keek de hele week uit naar zondag. Daarom zijn er ook maar weinig spelers vertrokken. Het was een fantastische tijd.

Ø   Ben je na je actieve carrière nog op een andere manier betrokken geweest bij het amateurvoetbal?
Jazeker, ik heb twee zoons die ontzettend veel plezier hebben in het voetballen. Hierdoor ben ik jeugdtrainer geworden. Ik heb één jaar training gegeven bij Gestelse Boys, en daarna werd het VV Gestel. Daar heb ik alle selectieteams van de jeugd doorlopen. Vanaf de A1 kwam Noud van de Vleuten erbij, wat ook een mooie tijd was. Hierna ben ik samen met Noud trainer geworden van het tweede elftal. Na een paar jaar ben ik hiermee gestopt, omdat de mentaliteit en de sfeer helaas te wensen overlieten.

Ondertussen haalde Harry van Elderen mijn zoons naar Nederwetten. Ze kwamen daar in een heel gezellig clubje terecht en zijn daar nog steeds actief.

Verleden

Ø  Hoogtepunten als 1e elftal speler: 
Dat was tijdens de promotie naar de 3e klasse. We moesten de finale van de nacompetitie spelen tegen Nijnsel. De wedstrijd werd gestaakt vanwege een beenbreuk van een speler van Nijnsel, waardoor we later opnieuw moesten aantreden bij SBC, waar de wedstrijd werd gespeeld. Uiteindelijk wonnen we die wedstrijd met 2-0, en daarna hebben we een maand lang élke week gefeest. Het was echt een prachtige tijd

Ø  Dieptepunten als 1e elftal speler:
Eén groot dieptepunt was de allerlaatste wedstrijd die ik speelde in het eerste elftal. Dat was namelijk niet alleen mijn afscheid, maar ook het einde van Gestelse Boys. De club fuseerde daarna met Veloc

Ø  Meest bijgebleven spelers uit je spelersloopbaan:
Dat waren veel spelers,waarvan ik er verschillende zal noemen: Ronnie Mevissen, Ronnie Albers, Jack en fred Box, Feddy Beerendonk, Ferry en Lucien van Hout, Wim van de Nieuwenhof, Marc van de Boogaart, Remy Willemsen en Christ Gijsberts en zo kan ik nog wel even doorgaan.

Ø  Meest bijgebleven trainers uit je spelersloopbaan:
Natuurlijk Harrie van Elderen, met wie we de promotie naar de 3e klasse binnenhaalden. Ook Rien Keeris, een heel fijne trainer, die buiten het voetbal om — samen met zijn vrouw — van alles regelde. Dat was eveneens een prachtige tijd. Verder Trefor Pattenden, die als beginnend trainer het laatste jaar van Gestelse Boys voor zijn rekening nam en mij bovendien terughaalde.

Kort

Ø  Ronnie Mevissen
Ronnie Mevissen was misschien wel de beste voetballer die we ooit hebben gehad, en hij was mijn maatje op het middenveld. We zijn ook samen heel veel op stap geweest, wat een geweldige en onvergetelijke tijd was.

Ø  Jan Deferm
Jan Deferm was een echte leider en onze aanvoerder, wij als jonkie ’s hadden veel respect voor Jan. Iedereen luisterde naar Jan, en ik vind Jan meer Mister Gestelse boys dan ikzelf.

Ø  Gebroeders Box
De gebroeders Box, Jacky en Fred. Jacky was één van de meest technische voetballers die we hadden. Hij was ook een van de weinige spelers die een uitstapje maakte naar UNA, maar na een paar jaar was hij alweer terug op het oude nest. Fred is zijn papieren gaan halen en werd coördinator bij de jeugd. Hij heeft lange tijd bij RKVVO gezeten, maar werd later hoofdcoördinator van de jeugd van VV Gestel. Met hem heb ik altijd heel prettig samengewerkt.

Tot slot

Wil je nog toevoegen aan dit interview:
Jazeker, in de intro staat dat ik Technisch vaardig en sterk was, Maar ik was een echte nummer 6 fysiek heel sterk en een heel goed loopvermogen, daarom noemde mijn medespelers mij de tank.

Wie zou je graag willen zien in deze rubriek:
Ik zou graag Mister WVVZ willen zien waar ik elk jaar wel eens tegen gevoetbald heb vanaf de jeugd t/m het 1e elftal  Marc Louwers