Betrokkenheid en bevlogenheid siert trainer Theo van Geffen

Is er niemand binnen het amateurvoetballandschap in de regio Brabant, die de naam Theo van Geffen niet kent? Theo is een markante trainer met een rijkgevulde voetbalrugzak.

Column Jesse Deckers
Als speler stond hij aan de top van het amateurvoetbal, onder andere bij Nivo Sparta. Later werd hij trainer bij dezelfde club, na eerdere periodes bij Hedel en Maliskamp. Zijn grootste succes behaalde hij bij Nemelaer, waar hij de club voor het eerst in de geschiedenis naar het landelijke niveau bracht en tegelijkertijd het langste seizoen in de clubgeschiedenis aflegde.

Met de promotie nam Theo afscheid van Nemelaer en vertrok naar Erp, de ploeg waartegen hij op 29 mei 2023 kampioen kon worden met Nemelaer, maar dat lelijk naliet. Veel kritiek kreeg hij op deze beslissing, zowel vanuit Nemelaer als Erp, na de wedstrijd was hij woest en zette Erp slecht op de kaart. “Dat gaat hij nog wel rechtzetten,” stelden enkele trouwe Erp-aanhangers. Op een woensdagavond in juli maakte Theo kennis met Erp. De kater van het promotiefeest was nog maar net verdwenen, en hij begon al aan zijn nieuwe klus op ‘Den Uil’. Ondanks enkele vragen vanuit de spelersgroep over eventuele frustraties, bleef Theo stoïcijns: ‘’Nee dat is niet zo.’’

Theo's doel met Erp was een plaats in de middenmoot met uitzicht op de top-3. Echter, de eerste wedstrijd tegen Nivo Sparta werd met 1-0 verloren, wat een voorbode bleek voor een moeizaam seizoen. Erp zag zeven spelers vertrekken en moest het team opnieuw opbouwen. Toen ook nog een dragende speler, Cas Jansen, geblesseerd raakte, had Erp al voor de start van de bekercompetitie een tekort aan spelers. Theo bleef positief, maar de eerste bekerwedstrijd tegen DAW Schaijk ging met 1-6 verloren. Theo begon zich af te vragen waar hij aan begonnen was.

Het tweede team werd teruggetrokken uit de bekercompetitie om voldoende spelers vrij te maken voor het eerste team, wat resulteerde in vier punten uit de twee resterende bekerwedstrijden. De competitie startte Erp tegen WNC Waardenburg, waar het team van Van Geffen veel strijd leverde maar met 2-1 verloren. Dit werd een patroon: veel inzet, maar weinig punten, terwijl het elftal er vaak wel recht op had. Theo wilde op de lange termijn werken aan een sterke selectie en de jeugd daar nu al op laten voorbereiden, een visie die ik persoonlijk bewonder, bij Nemelaer had het ook zichtbaar zijn vruchten afgeworpen!

Toen achteraf bleek dat de visie van Theo en de club botste, besloot Theo zijn contract niet te verlengen. Na een reeks slechte resultaten, waaronder een 4-1 nederlaag tegen hekkensluiter VOAB, kwam Erp onderaan te staan. Maar Theo bleef geloven dat klassenbehoud haalbaar moest zijn, en met een aangepast strijdplan wist Erp een goede reeks neer te zetten.

De nacompetitie ontlopen lukte helaas niet en tot overmaat van ramp raakten ook nog twee routiniers geblesseerd in de laatste wedstrijd en verkasten er een paar spelers naar het buitenland voor vakantie. Daardoor stond Erp in de eerste nacompetitie wedstrijd tegen Theole met een zwaargehavend elftal, en verloor  met 1-2, wat dus degradatie betekende. Theo kon zijn tranen moeilijk bedwingen na de wedstrijd. Zijn betrokkenheid en bevlogenheid sierden hem altijd.

In mijn eerste jaar bij de selectie als teammanager en grensrechter, liet hij me als een ‘vis in het water’ voelen, iets waar ik hem persoonlijk dankbaar voor ben. Niet iedereen deelt mijn mening, maar dat is dan zo. Theo, bedankt voor je inzet bij onze vereniging en veel succes bij Best Vooruit. Ze hebben een topper binnengehaald, en daar ga je het maken!

© 2024 Amateurvoetbal Eindhoven, op dit artikel rust copyright.