We begonnen met oud-trainer Twan van Tuyl. Deze keer is het de beurt aan oud-voetballer en trainer Frank van der Heijden die in 2015 na een avontuur bij Spoordonkse Boys stopte als voetbaltrainer. We stellen de 55-jarige Van der Heijden een tiental vragen hoe het hem vergaat na een leven zonder amateurvoetbal.
Even opfrissen, wie is Frank van der Heijden?
Frank van der Heijden, woonachtig in Eindhoven en ik heb een relatie met Selma van der Zandt. Ik ben werkzaam bij DHL Supply Chain in Best als Control Tower / Customer Service Agent.
Je voetballoopbaan, bij welke clubs heb je zo al gespeeld?
Als jochie van zes ben ik ben ik met voetballen begonnen bij Unitas'59. Op 12 jarige leeftijd zijn we met zes spelertjes tegelijk door EVV Eindhoven gescout. Als fervent Blauw-Wit-fan was mijn vader daar natuurlijk heel trots op en zeker toen ik jaren later mijn debuut voor EVV Eindhoven in de eerste divisie maakte. Na deze periode maakte ik de overstap naar het Belgische Lommel SK, uitkomend in de Derde Nationale. Na drie seizoenen, inmiddels kampioen geworden en nog één seizoen in de Tweede Nationale gespeeld, ben ik voor vv Geldrop gaan spelen in de hoofdklasse. Maar na één seizoen koos ik toch weer voor een Belgisch avontuur. Twee jaar Retie SK en twee jaar Wezel Sport volgden toen. Met Wezel Sport heb ik twee kampioenschappen achter elkaar mogen meemaken. We gingen van Tweede Provinciale naar de Vierde Nationale. Inmiddels heel wat jaren ouder ben in bij Veloc in de derde klasse gaan spelen, dat was voor mij een rampjaar, dat ik dan ook snel afsloot en weer naar vv Geldrop ben verkast. Vanwege fysieke ongemakken ben ik op 32-jarige leeftijd gestopt. Echter, heb ik met vrienden nog vele jaren in de zaal gespeeld. Bij Ietje van Melis / de Wildeman.
Je trainersloopbaan, bij welke clubs heb je getraind?
Mijn trainersloopbaan startte eigenlijk onverwacht. Nadat ik gestopt was als speler, werd mij gevraagd om het tweede elftal van vv Geldrop te gaan trainen. Dat heb ik toen gedaan en na één seizoen kreeg ik de kans om het eerste elftal onder mijn hoede te nemen. Helaas is dat om verschillende redenen geen succes geworden.
Het volgende seizoen ben ik bij HVV Helmond aan de slag gegaan, daarna volgde Mariahout en WVVZ. Bij deze clubs hebben we diverse periode kampioenschappen meegemaakt, echter helaas zonder promotie. Maar met WVVZ lukte het wél om kampioen te worden en te promoveren naar de vierde klasse. Vervolgens de overstap naar vv Gestel gemaakt, en na twee seizoenen nam ik een sabbaticaljaar. Dit werden er uiteindelijk vier.
Na die tijd begon het toch weer te kriebelen en heb ik het trainerschap bij Hapert weer opgepakt, waarmee we via de nacompetitie promoveerden naar de vierde klasse. Mijn laatste avontuur was Spoordonkse Boys, dit was maar van korte duur, omdat ik daar in november besloot per direct te stoppen.
Je hoogtepunten als voetballer?
Als voetballer heb ik vele hoogtepunten mee mogen maken. Ontelbare kampioenschappen in de jeugd. Officieus kampioen van Nederland met het tweede elftal van EVV Eindhoven tegen Ajax, met o.a. van Basten, Vanenburg, van t Schip, Silooy. Verder mijn debuut bij EVV Eindhoven in de eerste divisie. Uiteraard de drie kampioenschappen in België. De twee kampioenschappen met Wezel Sport blijven toch wel het meest memorabel. Dit omdat we daar een enorm sterke ploeg hadden die alles voor elkaar over had, maar ook met veel plezier iedere training en wedstrijd beleefde.
Je hoogtepunten als trainer:
Dat is natuurlijk het kampioenschap met WVVZ en de promotie met Hapert. Beide clubs kende na jaren van tegenslagen weer eens een groot succes en dat werd dan ook flink gevierd.
Vanwaar de keuze om te stoppen als trainer?
Ik heb altijd aangegeven dat als ik geen plezier meer beleef in het trainersvak en ik het gevoel heb dat ik er niets meer voor terug krijg, ik zou stoppen. Dat is gebeurd na mijn periode bij vv Gestel en later ook nog bij Spoordonkse Boys.
Natuurlijk ga je dan ook bij jezelf te rade of je de verkeerde keuze hebt gemaakt, maar het blijft voor een groot deel ook het gevoel. Een trainer stopt er gemiddeld zo'n 20 tot 25 uur in de week tijd in en dit kost op den duur ook veel energie. Als je dan naar een training of wedstrijd MOET gaan dan is het einde nabij en tijd om te stoppen.
Hoe heb je het zogeheten 'zwarte gat' ervaren of is dat niet aan de orde geweest, gezien je keuze om te stoppen?
Het zwarte gat is er voor mij niet geweest. Andere langdurige wensen zijn in vervulling gegaan. Omdat je altijd afhankelijk was van een aantal vrije weken in de zomerstop, werden de vakanties daarop aangepast. Inmiddels heb ik een aantal mooie reizen gemaakt en er zullen er nog meer volgen. Maar ook weekendjes weg met het vriendinnetje, met wie ik graag stedentrips maak.
Hoe vul je nu de zondagen in?
Uiteraard hebben we meer tijd voor elkaar en daar genieten we van. Maar ook meer tijd voor vrienden. We doen gewoon waar we op dat moment zin in hebben en dat bevalt ons prima.
Volg je amateurvoetbal nog op de voet?
Daar kan ik kort in zijn: nee. Zondagmiddag kijk ik meestal op AVE nog naar de uitslagen en daar blijft het wel bij. Sterker nog in de vier jaar dat ik gestopt ben, ben ik misschien nog één of twee wedstrijden van een oude club gaan bekijken.
Gaan we Frank van der Heijden nog eens terug zien op de voetbalvelden als trainer?
Ook hier kan ik heel kort in zijn: nee. Van mijn beslissing om te stoppen, heb ik nog geen moment spijt gehad. Het is voor mij mooi geweest. Ik ben 45 jaar met voetbal bezig geweest en dat is lang genoeg. We zijn nu van andere hele leuke dingen aan het genieten.
Wie zou je graag zien in deze rubriek?
Hans Meeuwsen.
© 2024 Amateurvoetbal Eindhoven, op dit artikel rust copyright.
Jouw reactie?