Indrukwekkend verhaal van Nawid Sadat (Unitas'59)

Nawid Sadat: ”Het overlijden van mijn vader zorgde voor de zwaarste periode in mijn leven”Hieronder het indrukwekkende verhaal van de 27-jarige Nawid Sadat die in zijn leven al heel wat voor de kiezen heeft gekregen maar momenteel ontzettend sterk in het leven staat. Nawid Sadat is momenteel speler van derdeklasser Unitas’59.

(Door Peter Bussers)Begin jaren tachtig kwam vader Sadat naar Nederland vanwege medische redenen. Vader Sadat, die van jongs af aan al te kampen had met hart- en longproblemen, was in aanmerking gekomen voor een traject waarbij ze zijn ziekte konden behandelen. Hij was destijds de 2e Afghaan die voet op de grond heeft gezet in Nederland. De eerste paar jaar woonde hij nog alleen maar begin jaren negentig kwam ook moeder Sadat naar Nederland. Op 20 juni 1992 werd vervolgens Nawid geboren.

Verslaafd aan voetbal
Het werd al snel duidelijk dat Nawid, die in 1992 tussen de kwart- en halve finales van het Europees Kampioenschap werd geboren, een absolute voetballiefhebber was. Sterker nog het was ook voorspelt door de zusters. Voetballen was vrijwel het enige waar Nawid mee bezig was tijdens zijn jeugd: voetballen, voetballen en nog eens voetballen. Het grootste gedeelte van zijn jeugd bracht hij door in de wijk Eckart & Rapenland. Dat waren multiculturele wijken waar vroeger heel veel op straat werd gevoetbald. Dagelijks kwamen alle jongens na school bij elkaar en werd er gevoetbald tot het donker werd. Het ging er hard aan toe en soms liep het helemaal uit de hand en ontstonden er vechtpartijen. Niemand wilde verliezen want dan moest je lang wachten tot je weer aan de beurt was. De liefde voor de bal ontstond voor Nawid dan ook bij het straatvoetbal.

Het was vervolgens ook niet verwonderlijk dat Nawid op jonge leeftijd bij een voetbalclub werd aangemeld. Nawid:” Toen ik een jaar of 6 was was ik zoals gewoonlijk weer in de tuin aan het voetballen en schoot ik volgens mij voor de tweede keer de ruit van onze garagedeur eruit. Ik kan me nog herinneren dat mijn vader zei dat het toen wel tijd werd om me in te schrijven bij een voetbalclub. We gingen dezelfde avond nog naar Unitas ´59. Anja van der Zande, nu nog steeds actief bij de club heeft me toen ingeschreven.

Nawid begon in de MC mini’s van Unitas bij Jo Gijssen. Vervolgens speelde hij in de F3 en E3. Vanaf dat moment werd het al snel duidelijk dat Nawid heel wat in zijn mars had en dat hij zeer talentvol was. Nawid kwam in de D1 terecht en bleef vervolgens telkens uitkomen voor het hoogste selectieteam van elke leeftijdscategorie. Het was zelfs zo dat hij als C-speler in de B1 terecht kwam en dat hij op 15-jarige leeftijd al in de A1 speelde.  Unitas’59 leek goud in handen te hebben.

Ondertussen speelde Nawid ook al af en toe zijn wedstrijdjes mee met het tweede elftal en dat vormde voor hem één van zijn hoogtepunten. Nawid:” Het allermooiste hoogtepunt wat mij van al die jaren het meest is bijgebleven was toen ik op mijn 15e mee mocht doen tijdens de kampioenswedstrijd van het tweede tegen Nuenen. Mijn vader die destijds erg ziek was, kon helaas bijna nooit naar mijn wedstrijden komen kijken. Maar die dag wilde hij persé onze wedstrijd zien. Ik mocht invallen en scoorde de winnende goal. Ik rende naar mijn vader natuurlijk,  en hebben toen met het hele elftal bij mijn vader onze goal gevierd. Daar is nog zelfs een foto van, ik zal dat moment nooit meer vergeten...  

Het debuut bij het eerste elftal
Nawid speelde dus heel wat wedstrijden in het weekend. Op zaterdag bij de A1 en op zondag dus regelmatig bij het tweede elftal. Het was wachten op de volgende stap; het debuut bij het eerste elftal. Deze kwam er in het seizoen 2009-2010. Nawid was toen 16 jaar en Unitas’59, dat toen geleid werd door Theo Hageman, kwam destijds nog uit in de 2e Klasse. De Eindhovenaren hadden het echter wel lastig, zeg maar gerust heel lastig. Unitas’59 pakte voor de winterstop slechts vier punten en liep dus al heel snel in het seizoen achter de feiten aan. Het zou ook niet meer goedkomen, ook Nawid kon hier niets aan veranderen. Unitas’59 pakte in het gehele seizoen slechts één zege en wel uit tegen concurrent Rhode. Unitas’59 won met 1-3 waarbij het laatste doelpunt op naam kwam van.......jawel Nawid Sadat.

Degradatie was een feit maar desondanks was het voor Nawid een heel leerzaam jaar. Nawid:”Ja er gebeurde eigenlijk van alles dat jaar. Het rommelde wat binnen Unitas’59 en onze trainer stopte toen in de winterstop. We wisten uiteindelijk maar negen punten te behalen en degradeerden dus. Ik heb toen direct de slagen van de zweep leren kennen van het seniorenvoetbal. Als team was het dus een zwaar seizoen, maar voor mij persoonlijk een erg leerzaam jaar die ik uiteindelijk als ploeg topscorer heb mogen afsluiten. Nawid speelde uiteindelijk twee seizoenen in het eerste elftal van Unitas’59. Het eerste seizoen werden basisplaatsen nog afgewisseld met invalbeurten en in het tweede seizoen, dat in de 3e Klasse, was hij een vaste waarde voor het eerste elftal van Unitas’59.

‘Zwaarste periode van mijn leven’
In zijn tweede seizoen werd Nawid met Unitas’59 zevende in de 3e Klasse en werd hij topscorer net zoals in het voorgaande jaar. Een puike prestatie dus die je ook mag bijschrijven als één van de hoogtepunten. Evenals de overgang die zou volgen naar tweedeklasser Gestel. Maar jammer genoeg waren er ook dieptepunten en dan op persoonlijk vlak. Nawid ging door een hel want nadat hij eerder zijn moeder al had verloren in 2006 kwam vader Sadat in 2011 te overlijden.

Nawid:” Mijn moeder was al op jonge leeftijd uit beeld, ik was destijds 14. Ik heb toen samen met mijn zusje een jaar lang noodgedwongen in een pleeggezin en internaat gewoond. Dat was een zwarte periode in mijn leven maar heb ik ook veel steun gehad vanuit de Unitas familie. Ik woonde toen in een pleeggezin in Limburg en werd die periode veel  geholpen door Herman Mattheij, onze huidige voorzitter bij Unitas. Ik kwam drie keer per week met de trein vanuit Limburg naar Eindhoven om te kunnen voetballen.

Op mijn 15e mocht ik weer bij mijn vader wonen en had ik samen met mijn zusje veel verantwoordelijkheid thuis. Voetbal was destijds mijn enige afleiding  waar ik me energie in kwijt kon. Maar helaas nam ik mijn frustraties soms ook het veld mee op, wat helaas ook niet door elke trainer begrepen werd. Ik voelde me soms niet begrepen en dat zorgde voor frictie.

Op mijn 18e verloor ik na een lang ziektebed ook nog eens mijn vader, mijn verantwoordelijkheid werd in één klap verdubbeld en is met zekerheid ook de zwaarste periode van mijn leven geweest. Ik was net aan het herstellen van een aantal zware jeugdjaren waarop ik in 2011 een grote mokerslag te verwerken kreeg. Ineens had ik de volledige verantwoordelijkheid over mijn zusje en een compleet huishouden. Ik studeerde nog, maar om mijn hoofd boven water te kunnen houden heb ik  uiteindelijk ook mijn studie moeten stoppen en leefde ik van dag tot dag.”

De overgang naar tweedeklasser vv Gestel
Ongelofelijk eigenlijk allemaal wat er gebeurde met Nawid en zijn zusje Marjan. Zo onwerkelijk ook maar Nawid was sterk, moest sterk zijn en kon gelukkig terugvallen op vele mensen die volop steun boden aan het tweetal. Zo ook bij Nawids nieuwe club Gestel. Maar waarom eigenlijk de keuze voor Gestel? Waarom de club Unitas’59 verlaten, daar waar het allemaal begon. Nawid:” Ik was net 18, jong en heel gretig. Ik was er altijd van overtuigd dat ik op een hoger niveau kon voetballen. Had toen alle elftallen van Unitas doorlopen en wilde ik niet op 3e klasse niveau blijven voetballen. Ik zocht zelf de uitdaging om hogerop te komen. VV Gestel was toen een club met veel ambitie om door te groeien in het amateurvoetbal en kende ik de gebroeders Nawabi ook die daar destijds nog voetbalden. Zo ben ik dus ook uiteindelijk bij vv Gestel belandt, net in de periode dat mijn vader overleden was. De mensen van de club, voornamelijk de familie Nijssen hebben mij heel goed opgevangen en bijgestaan in die moeilijke periode. Tot op de dag van vandaag ben ik daar heel dankbaar voor en heb ik ook aan VV Gestel mooie herinneringen overgehouden. “

De toen dus 18-jarige Nawid zou in totaal twee seizoenen spelen voor tweedeklasser Gestel. In beide seizoenen moest Gestel genoegen nemen met een vijfde plaats, wellicht teleurstellend voor een ploeg/vereniging die boordevol ambities zat. In het tweede jaar werd overigens nog wel een periode gepakt waardoor het mocht deelnemen aan de nacompetitie maar ook dat liep op niets uit. Gestel verloor direct in de eerste ronde over twee wedstrijden van Moerse Boys.

Een jongensdroom
In het jaar 2013 volgde het volgende avontuur voor Nawid, een avontuur dat iedereen wel zou willen aangaan en waar er velen van dromen. Nawid vertrok namelijk naar eerstedivisionist Willem II uit Tilburg. De toen 21-jarige aanvaller werd namelijk in zijn laatste jaar bij Gestel geselecteerd voor een selectietraject bij Willem II. Er waren er c.a.50 spelers uit de regio Noord-Brabant geselecteerd die hieraan mee mochten doen. Er werden drie wedstrijden gespeeld en elke wedstrijd vielen er spelers af tot aan de finale. De overgebleven spelers speelden in het stadion tegen de beloften waarop er uiteindelijk 5 spelers geselecteerd werden om toegevoegd te worden aan de selectie van Willem II. De eerste twee wedstrijden wist Nawid te overleven waarop hij in de beslissende wedstrijd een hattrick scoorde. Dit alles leidde er toen toe dat Nawid door coach Jurgen Streppel  geselecteerd werd om bij de beloften te voetballen.

Zoals eerder aangegeven een jongensdroom, zeker na alles wat hem was overkomen de laatste jaren. Nawid:” Ja dit was absoluut een jongensdroom, ik was een jongen die altijd in het amateurvoetbal had gevoetbald. Nooit de kans heeft gekregen om hogerop te voetballen maar wel altijd het geloof had dat ik het kon. Dat moment was voor mij een bevestiging dat ik misschien wel mijn jeugddroom waar kon maken. En die kans greep ik met twee handen aan. De gretigheid en de wil om te winnen heeft me uiteindelijk ook die drie doelpunten opgeleverd in de beslissende wedstrijd.”

Zijn droom hield jammer genoeg niet lang stand. Niet omdat hij het voetballend niet aan kon maar omdat alles gewoon niet te combineren viel. Toch kijkt hij met tevredenheid terug op zijn tijd bij Willem II, iets wat ze hem nooit gaan afnemen. Nawid:” Mijn tijd bij Willem II heb ik vooral als een heel leerzaam jaar ervaren. Ik heb in mijn hele jeugd niet zoveel geleerd als daar in één jaar. Je trainde soms met het eerste en stond elke dag op het veld met allemaal goede voetballers. Dat was voor mij het absolute hoogtepunt. Er trainde soms ook een klein blond jongetje mee die vanuit de B jeugd mee mocht doen. Later bleek dat Frenkie de Jong te zijn. Dat zijn achteraf wel mooie dingen om op terug te kijken. 

Maar jammer genoeg heeft dit avontuur niet lang mogen duren. Zoals ik net zei kwam ik precies tijdens zwaarste periode van mijn leven bij Willem II terecht. Ik had nog niet heel lang daarvoor mijn vader verloren en had enorm veel verantwoordelijkheid thuis. Ik had bij Willem II een amateurcontract. Terwijl ik wel voor een heel huishouden zorgde. Ik voetbalde 6 keer per week en had geen tijd om te werken. Alles leed onder mijn situatie en ik durfde er ook niet over te praten. Ik wilde namelijk heel graag slagen in het profvoetbal en werkte dag in dag uit keihard op de club. Het was zelfs zo dat ik elke dag met een onverzekerde auto naar de club ging, en zelfs geld moest lenen om mijn auto te kunnen tanken. Ik had ook geen begeleiding en regelde alles zelf. Uiteindelijk trok ik dat niet meer en heb ik zelf aangegeven te willen stoppen bij Willem II.”

Rollercoaster
Nawid zat gevangen in een emotionele rollercoaster. Absolute hoogtepunten werden afgewisseld met absolute dieptepunten. Ga er maar aanstaan, zo jong en dan het meest dierbare verliezen op de wereld en toch verder moeten. Je groot houden, er zijn voor je zusje maar ook je dromen najagen. Een droom die uitkwam maar uiteindelijk ook weer verkeerd afliep doordat het zo’n verschrikkelijke zware periode was. Het was niet bol te werken, de moed zakt je dan in de schoenen zou je zeggen.

Gelukkig gebeurde er echter ook al snel weer iets positiefs voor Nawid. Willem II stak de helpende hand toe en bracht Nawid in België onder bij Turnhout. Hij wilde het profvoetbal nog niet vaarwel zeggen. Maar je kunt het haast al raden ...........Wederom liep het op een teleurstelling uit! Niet één maar meerdere teleurstellingen zelfs. Bij Turnhout ging van alles mis met Nawid waardoor hij niet de volle focus op het voetbal kon houden en na een half jaar alweer afscheid nam. Ook doorliep hij verschillende stages in Qatar, bij Helmond Sport en bij FC Den Bosch maar ook deze liepen op niets uit.

Afghaans nationaal elftal
Maar om nogmaals aan te tonen in wat voor rollecoaster hij zat het volgende. Er was dus het afscheid bij Willem II, het afscheid bij Turnhout, de mislukte voetbalstages en daarmee dus ook het afscheid van het betaalde voetbal. Maar in april 2014 gebeurde er iets heel moois! Nawid mocht meedoen aan het selectietoernooi voor het Afghaans Nationale elftal in Dubai. Nawid:” Omdat mensen met Afghaanse komaf door de oorlog verspreid zijn over de hele wereld, is het erg moeilijk om goed in beeld te krijgen waar talent rondloopt. Ze hebben destijds dat toernooi georganiseerd om jezelf in de kijker te spelen + een hoofdprijs van 50.000 dollar. Uit elk land werd een team samengesteld van de beste Afghaanse spelers die allemaal op niveau speelden. Wij hadden dus een team dat de Afghanen uit Nederland vertegenwoordigde. Dat toernooi wonnen we waarin ik in de laatste 5 minuten van de finale de winnende goal scoorde: https://www.youtube.com/watch?v=l88egvDs_dc.

Direct na de wedstrijd kreeg ik te horen dat ik geselecteerd zou worden voor het Nationale Elftal, maar kreeg ik een maand later een zware enkelblessure en heb ik daarna de terug stap  gemaakt naar het amateurvoetbal waardoor ik niet meer in aanmerking kwam voor het Nationale Elftal.”

Terugkeer naar Nederland
In augustus 2014 besloot Nawid terug te keren naar Nederland en de Nederlandse voetbalvelden. De toen pas 23-jarige behendige aanvaller wilde zijn leven weer op orde krijgen en besloot aan te sluiten bij de toenmalige hoofdklasser De Valk uit Valkenswaard. Nawid had al lange tijd geen plezier meer gehad in het o zo geliefde spelletje en hoopte deze daar terug te vinden.

Daar slaagde hij gedeeltelijk in. De Valk, dat in het voorgaande jaar negende was geworden in de Hoofdklasse en dus lange tijd tegen degradatie vocht, startte het seizoen met vele nieuwe spelers. Het seizoen begon nog met een hoogtepunt maar eindigde in mineur. Op 27 augustus 2014 mochten de mannen van coach Frank Weijers voor de KNVB-beker aantreden in Amsterdam op de Toekomst tegen kersverse topklasser Ajax. Het duel werd weliswaar met 4-0 verloren maar vormde voor Nawid, die in de tweede helft mocht invallen, een mooie herinnering. Eentje om nooit te vergeten.

Maar zoals gezegd was dat op sportief gebied gezen dan ook de enige mooie herinnering dat jaar. De Valk had het namelijk net als in het voorgaande jaar loodzwaar in de Hoofdklasse. De eerste vier wedstrijden gingen allemaal verloren waardoor het al direct achter de feiten aanliep. Het werd er ook niet beter op. Naarmate het seizoen vorderde werd de achterstand op de concurrenten alsmaar groter en was het allemaal uitzichtloos. De Valk won dat seizoen slechts vier keer, speelde ook vier keer gelijk en verloor maar liefst achttien wedstrijden. De achterstand op de concurrentie was groot. Zo eindigde De Valk, dat dertiende werd, maar liefst acht punten achter Deurne en negen punten achter Schijndel. Het was voor Nawid dus niet de ideale situatie om in terecht te komen als je lekker vrijuit wilt voetballen.

In het seizoen 2015-2016 nam  Guillaume van Wilgen het stokje over van Frank Weijers. Van Wilgen had veel vertrouwen in Nawid maar opnieuw sloeg het noodlot toe.  Nawid raakte in de voorbereiding tijdens een vriendentoernooi geblesseerd aan de enkel. Nawid:” Ik begon dus geblesseerd aan de voorbereiding bij de Valk en moest uiteindelijk al vroeg in het seizoen geopereerd worden. Hierdoor heb ik er bijna een volledig seizoen uitgelegen. Weer een jaar met pech en weinig voetbal. Al die tegenslagen zorgde ervoor dat ik bijna wilde stoppen met voetballen. Echter wilde ik het nog een kans geven. Ik hield te veel van het spelletje.”

Tweede termijn Unitas’59 en het indrukwekkende kampioenschap

Nawid besloot in de zomer van 2016 terug te keren naar zijn oude liefde: Unitas’59. Zoals eerder aangegeven wilde hij het plezier terug krijgen en dat gebeurde gelukkig ook. Nawid was terug en hoe! Nawid werd klassentopscorer met twintig doelpunten en Unitas’59 werd op grootse wijze kampioen in de 4e Klasse G. Het team van coach Koen van der Heijden, tegenwoordig coach bij Rood Wit V, wist maar liefst vierentwintig van de zesentwintig wedstrijden te winnen en speelde de overige twee wedstrijden gelijk. De Eindhovenaren scoorden daarbij vierentachtig doelpunten en kregen er slechts veertien tegen. Het was Unitas’59 maar zeker Nawid Sadat gegund. Zou hij nu dan eindelijk het geluk hebben gevonden? Zou hij nu eindelijk van pech bespaard gaan blijven? Je zou het zo hopen!

Het werd echter jammer genoeg een terugkerend verhaal. Wederom ging het mis met de toen 25-jarige Nawid. Nawid:” Het jaar dat we kampioen werden was voor mij het allermooiste jaar, om na al die tegenslagen weer lekker te kunnen voetballen en belangrijk te kunnen zijn voor een team. Echter in het tweede seizoen heb ik privé weer tegenslagen gehad waardoor ik de keus heb gemaakt om even te stoppen met voetballen. Dat was voor mij weer een grote mokerslag omdat ik net het plezier weer teruggevonden had. Ik wilde helemaal niet stoppen. Mensen die mijn voetbal CV zien zullen vaak de argwaan krijgen dat ik een club verslinder ben geweest, maar dat is niet het geval. Ik heb altijd de intentie gehad om voor een langere periode verbonden te blijven aan een club maar heeft mijn situatie dat helaas niet altijd toegelaten. Bij elke club waar ik gevoetbald heb heb ik warme gevoelens aan overgehouden en kan ik met een opgeheven hoofd terugkeren.”

Een jaartje BVV en de terugkeer naar Unitas’59
Vorig seizoen trok Nawid de voetbalschoenen weer aan en ging hij aan de slag bij derdeklasser BVV uit Den Bosch. De assistent-trainer van BVV was een oud-speler van Nawid die hem polste voor een overgang. Voor Nawid was het op dat moment een logische keuze. Hij had zijn eigen zaak in Boxtel en zijn schoonouders woonden op vijf minuten afstand van de Bossche voetbalvereniging. Zo kon hij direct vanuit zijn werk doorrijden naar Den Bosch. Het werd een leuk jaar voor BVV en Nawid. BVV deed lange tijd mee om het kampioenschap maar werd uiteindelijk tweede achter kampioen SVSSS. Vanwege een periode mocht het nog wel deelnemen aan de nacompetitie maar daar werd het direct in de eerste ronde uitgeschakeld door de amateurs van PSV (1-3).

Ondanks het mooie jaar besloot Nawid BVV toch de rug toe te keren. Nawid:” Aan het eind van het seizoen zagen we als spelers geen toekomstperspectief meer bij BVV en heeft vrijwel de gehele selectie de club verlaten. Unitas speelde altijd in mijn achterhoofd, ik wilde daar na mijn terugkomst niet stoppen. Plots kreeg ik een telefoontje van Huub Vermeulen de nieuwe trainer. Hij vroeg me om weer lekker terug te komen naar Unitas om het plezier weer terug te vinden en weer belangrijk te zijn voor de club. Ik heb dus ook geen moment getwijfeld en ben weer terug op mijn oude nest. Bij Unitas zijn er afgelopen spelers veel spelers vertrokken en nieuwe gezichten aangetrokken. We hebben nu een mooie mix tussen nieuwe spelers, jeugdspelers van Unitas en de kern die altijd bij Unitas heeft gevoetbald. Een talentvol team waarin ik eindelijk weer lekker belangrijk kan zijn voor onze ploeg. Huub geeft mij veel vertrouwen en begrijpt mij als mens ook heel goed. Die twee factoren zorgen ervoor dat ik op mijn gemak ben en kan presteren zoals ik dat van mezelf verwacht. De afgelopen periode hebben ook veel positieve veranderingen in mijn leven plaatsgevonden waardoor ik rust in mijn hoofd heb. Ik woon nu samen met een lieve vrouw en heb een vaste baan. Het lijkt wel alsof alle puzzelstukjes eindelijk op zijn plek vallen. Ik heb tot nu toe ook de beste seizoensstart ooit in mijn hele carrière, waardoor ik nu op 13 goals sta in 10 wedstrijden. En draaien we daarnaast ook bovenin mee in de 3e klasse.

Doelstelling en de toekomst
Het gaat Unitas’59 en Nawid dus momenteel voor de wind. Unitas’59, dat afgelopen zondag in blessuretijd door een doelpunt van Nawid met 1-2 wist te winnen van Wilhelmina Boys, is de trotse koploper in de 3e Klasse D. Unitas’59 had na drie wedstrijden slechts drie punten maar heeft er nu inmiddels eenentwintig. De Eindhovenaren wisten zeven van de tien wedstrijden te winnen en staan op het moment één punt voor op de nummer twee SV Budel. Unitas’59 heeft ook nog een duel minder gespeeld. Het team staat er dus uitstekend voor wat Nawid overigens niet verbaasd. Het zou zelfs zomaar een heel mooi jaar kunnen worden!

Nawid:” Ik wil plezier maken in het spelletje waar ik zoveel van hou en zo hoog mogelijk presteren met Unitas. Deze club hoort namelijk op een hoger podium thuis dan de derde klasse en ik hoop daar onderdeel van te kunnen zijn. Onze doelstelling bij Unitas is dus ook om mee te doen om promotie, daar hebben we absoluut het talent voor in deze ploeg. Als ik kijk hoe wij onlangs de koploper Budel van het kastje naar de muur hebben gespeeld dan heb ik daar alle vertrouwen in. Mijn persoonlijke doelstelling is om lekker veel te blijven scoren en belangrijk te zijn voor Unitas. Een wedstrijd niet gescoord is een dag niet geleefd voor mij, ik teer op goals maken. Ik hoop daarom ook het seizoen af te kunnen sluiten als regio topscorer.”

Je moet als verslaggever natuurlijk neutraal blijven maar als je ziet wat Nawid nu al allemaal heeft moeten meemaken dan gun je het deze jongen. Dan gun je hem het kampioenschap en dan gun je hem de titel regio topscorer. Maar wat nu als de titel wordt gepakt of juist niet? Nawid:” Voorlopig blijf ik lekker bij Unitas, ik heb niet de intentie elders weer een nieuwe uitdaging te zoeken. Je weet nooit wat er op je pad komt, maar ik wil hier eerst presteren. Vroeger was ik niet stabiel en wilde ik te graag. Ik ben nu 27 en heb genoeg meegemaakt. Ik ga nu elke training en wedstrijd met plezier naar het voetbal en kan weer doen waar ik goed in ben. Het wordt tijd dat we Unitas naar een hoger niveau gaan brengen en daar wil ik heel graag onderdeel van uitmaken. Als de club dezelfde visie heeft dan zie je mij nog lang in een rood wit shirt lopen.

© 2024 Amateurvoetbal Eindhoven, op dit artikel rust copyright.