.png)
(Door Thieu Vlemmix) Nauwelijks bekomen van de prachtvoorstelling van vorige week tegen Dongen, staat UNA voor de laatste proeve van bekwaamheid van dit jaar: GOES uit. Nu deze week bekend werd dat er – zoals ik in de vorige column al een beetje liet doorschemeren - aan het einde van dit seizoen een trainerswissel gaat plaatsvinden, rijst de vraag hoe de selectie prestatief op dit nieuws reageert.
GOES is bij voorbaat een sterke tegenstander. Met een mooie historie trouwens ook. 
Frans de Munck begon er bijvoorbeeld zijn loopbaan als keeper. Na eerst ook nog Zeeuws kampioen speerwerpen (!) te zijn geworden, groeit ‘De Zwarte Panter’ in de vijftiger jaren uit tot één van de beste keepers die Nederland ooit heeft voortgebracht. Hij speelt voor GOES van zijn achtste tot eenentwintigste, alvorens furore te maken in het doel van Oranje en onder meer bij FC Köln in Duitsland.
Maar goed, we komen er niet voor de historie. Het gaat ook vandaag om de punten op het natuurgrasveld van de Zeeuwen. GOES kende als debutant op dit niveau een bliksemstart, maar door afgelastingen raakte het twee wedstrijden achter. Op de vrijdag vóór de wedstrijd wordt door vanuit Zeeland getwitterd dat men kampt met een vijftal blessures. Nou, dan kunnen we elkaar de hand geven; ook bij UNA zijn nog niet beschikbaar: Rob van Boekel, Youri v.d. Meer, Mart van de Gevel, Sander van Weert en Niek van Boekel, en is ook Bassou Boulghalgh sinds vorige week geblesseerd. Maar in tegenstelling tot wat de thuisploeg over zichzelf meldt, heeft UNA wel een brede topselectie. Daar moeten dan toch kansen liggen vandaag. Zou je denken. En die liggen er. Op de ‘zoere’ zondagmiddag, met een koude wind vanuit de Westerschelde, start UNA met Mar Höcher als coach ad interim omdat Jeroen van Bezouwen ziek thuis zit.
Overtuigend is de start allerminst. Bovendien wordt er achterin geflaterd; eerst laat Yanick Derix de bal glippen en kan Erwin Franse de 1-0 binnen tikken. En vlak daarop is Sjors Paridaans even niet bij de les en staat UNA plots met 2-0 achter. In de eerste helft blijft UNA grotendeels achter de feiten aan lopen en heeft met name de handen vol aan het levensgevaarlijke spitsenkoppel Franse-Schalkwijk. Toch daagt er enig licht aan de Zuid-Bevelandse horizon als een vrije trap Nick Tielemans vanaf 35 meter ineens binnenvliegt: 2-1.
Daarmee komt er nieuwe hoop bij de UNA spelers en de 50(!)-koppige aanhang. Dat blijkt al snel na de hervatting, wanneer een tempo hoger wordt geschakeld en zelfs op dit moeilijke veld goeie combinaties mogelijk blijken. De 2-2 komt tot stand na een hoekschop waaruit centrum verdediger Ritchie Sam Anpong van dichtbij zijn derde goal in de laatste 2 wedstrijden maakt.
UNA drukt nu stevig door en bij de Zeeuwen stijgt het water tot bij de keel. Een kwartier voor tijd gaat Lex van Dijk net buiten het strafschopgebied achter een vrije trap staan. Een belofte, zo weten we inmiddels.
De beste man van het veld vandaag, bevestigt zijn reputatie en schiet de bal onberispelijk in de rechter bovenhoek: 2-3.
Een gedicht over Zeeland eindigt met de volgende regels:
Zij bedwongen de woeste zee
En schiepen een regelrecht wonder
Zij gaven de wereld een boodschap mee
Zeeuwen krijgt niemand eronder
UNA heeft vandaag geen boodschap aan de spreekwoordelijke onverzettelijkheid welke aan de Zeeuwen van oudsher als bedwinger van het water worden toegedicht. Vandaag is het UNA dat zich na een ogenschijnlijk verloren positie onverzettelijk terugknokt en onder grote druk tijdens de laatste minuten overeind blijft.
Op zondag 13 januari wordt na een maand winterpauze de competitie hervat. Dat gebeurt tegen een tegenstander waartegen het altijd moeilijk opboksen is: EVV. De ploeg staat bekend om zijn uiterst stugge verdediging. Ook dit jaar is dat hun handelsmerk, maar toch is het aantal tegengoals niet zo uitzonderlijk laag dan in vorige jaren. Misschien liggen daar toch UNA’s kansen.
Volgende week volgt een kleine terugblik op de eerste seizoenshelft.
© 2024 Amateurvoetbal Eindhoven, op dit artikel rust copyright.
Jouw reactie?