'Oude glorie en mooie tijden voor trainer Noud van Buul bij Rood Wit'67. Een van de hoogtepunten (begin jaren negentig) was een overwinning op Nieuw Woensel in de nacompetitie. Na een 0-4 achterstand draaide de ploeg van Van Buul deze om in een 6-4 overwinning.' was getekend......
De fazant%20(1).png)
Wie aan Eddy Treijtel denkt, denkt aan de meeuw die hij uit de lucht trapte: 15 november 1970. Sparta en Feyenoord spelen op ‘Het Kasteel’ tegen elkaar en in de 63ste minuut trapt Treijtel, keeper van Feyenoord, de bal hard de lucht in. Op dat moment vliegt er een meeuw voorbij.. en die wordt vervolgens hard geraakt. De meeuw zal het niet overleven.
In 1990 werd ik trainer bij Rood Wit ’67. Jos Hermsen belde mij op of ik interesse had in een gesprek om trainer te worden bij de Rood-Witten. Enkele weken voordien sprak ik Piet Corstiaans toen trainer bij de Valk, hij zei: “We speelden voor de beker tegen Rood Wit ’67 en werden compleet van de mat gespeeld; 4-0 nederlaag.” Dit stond mij nog vers in het geheugen toen het telefoontje van Jos kwam …… Het was wel een “pokke eind” rijden via Bergeijk, de Achelse Kluis, Hamont naar Budel Dorplein. Maar er volgde een gesprek bij voorzitter Wiel Engelen met daarbij Jos Hermsen en Jack Sentjens. Het dagelijks bestuur van de club wilde mij persé naar de club halen. Ik zei tegen Wiel dat ik het eerst met Anny wilde bespreken …….. Dat kan zei Wiel en hij reikte mij om 01.30 uur (!!!) de telefoon aan …….
Anny zei “Als je er een goed gevoel bij hebt moet je het doen.” Johan Rijkers en Henri Senders die besloten hadden om te vertrekken bij Bergeijk en al een gesprek hadden met Adriaan van de Ven, de voorzitter van Hapert, besloten om mee te gaan naar Dorplein.
We hadden een schitterende groep en werden in het seizoen 1990 / 1991 ongeslagen kampioen in de vierde klas; een seizoen later pakten we de eerste periode in de derde klas.
Helaas leverde de finale van de nacompetitie geen promotie op naar de 2e klas. Wel zei voorzitter Wiel in zijn euforie: “Wim van Kessel was de beste; Noud van Buul is de beste trainer van Rood Wit ’67.” Vleiende woorden die ik niet zal vergeten.
Om tot aansprekende resultaten te komen moet er getraind worden. Als je mee doet voor de prijzen gaat het trainen makkelijker af dan als je in de kelder bivakkeert. Trainingen gingen in die tijd altijd door. Zo ook op deze herfstavond …….. Het stormde, regende, hagelde en soms zelfs natte sneeuw. Kortom geen weer om er een hond door te jagen ….. Ik had besloten om na de warming up de twintig spelers te verdelen over vier groepen. Zo speelden de groepen – Alfa, Bravo, Charlie, Delta - een competitie 5:5 op ongeveer ¼ speelveld met kleine doeltjes.
Het waren de regels van de spelers zelf ….. En ik …. Ik hield mij bezig om verdwaalde ballen op te halen zodat de partijtjes door konden gaan. Ik was helemaal doorweekt; alles was zeik nat. Maar dat gold ook voor de spelers; we waren één team !!! Plots kwam er een fazanthaan uit de bosschage - letterlijk en figuurlijk - gestormd. De fazant landde op het gedeelte van het veld wat niet door de teams gebruikt werd en zette het op een lopen. Ik had net een bal in mijn hand en schoot deze dropkick met de wreef richting waar ik de rennende fazant zou treffen … En ja, het wapen – de voetbal – trof de fazant. Mijn spelers waren even afgeleid ……. Ik zeg tegen de jongens ik ben even met de fazant naar binnen; of hij nog te redden is ….. Maar hij was zo dood als een pier. De fazant kan ons op veel verschillende manieren bekoren: als spectaculair fraaie verschijning in de natuur, als aantrekkelijke jachtvogel en als leverancier van het basismateriaal voor het hoogste culinaire genieten. Ik kom met de fazant bij terreinknecht Johan Swart aan en vraag of er thuis fazant gegeten wordt. Ja, dat vinden ze thuis wel lekker. Smakelijk eten Johan.
De wedstrijd: Rood Wit ’67 – Pusphaira 0 – 1
Bij de eindafrekening had er toch nog een gelijkspel ingezeten.
Kom ik meteen Henri “Felix”van de Kruijs tegen, mijn vrije verdediger van destijds; dus eerst maar een bakje koffie genomen. “Ik dacht dat jij altijd een linksbuiten was Jack?” aan het woord een supporter van de thuisploeg. Neen, zegt Jack Geven, ik ben door Noud omgeschoold tot “liiinks beck.” (oftewel linkervleugelverdediger.) Jack verleent – als een van de weinigen uit het kampioenselftal van weleer - nog hand en span diensten voor de Roodwitten. Zo ook nu als - onder meer - correspondent voor website en krant. De mogelijkheden in de aanvangsfase zijn schaars. Pusphaira is weliswaar de bovenliggende partij maar verder dan enkele ballen uit de tweede lijn komt men meestal niet. Zo ook een bal van Ruben van de Waerden in de twaalfde minuut die net over gaat. Geert Compen van de thuisploeg is eens snel weg over de vleugel maar Tom Ras kan net niet bij de bal. Dan krijgt Tom Hanckmann van de ploeg uit Eindhoven alle vrijheid om in te dribbelen en vanaf ongeveer 35M uit te halen: het schot is keeper Nick Roost te machtig: 0-1. Geert Compen had de beste mogelijkheid voor Rood Wit ’67 in de eerste helft maar zijn bal ging over. Bas van Liebergen bereikt met een pass zijn Pusphaira ploeggenoot Douwe Orij maar van kortbij komt er geen wijziging in de stand. Een minuut later loopt een voorhoedespeler van de bezoekers kort voor doel opzichtig buitenspel. Goalie Nick Roost van de ploeg uit Dorplein is genoodzaakt zich te laten vervangen vanwege een blessure. Jari Piron komt onder de lat en doet dit met verve. Vijf minuten voor rust een snelle counter van RW ’67: Jens Smits bereikt Tom Ras maar de bal gaat net over. Voor de pauze ook nog een schot van Pusphaira speler Mirko de Boer maar ook zijn inzet gaat net naast. In de rust even een versnapering in de bestuurskamer met Jack, bestuursleden Jan van der Kampen en Jackie Teeuwen en de opvolger van Wiel Engelen, de “nieuwe” voorzitter Mat Lammers.
Het loopt bij Pusphaira net allemaal iets soepeler; veel technische spelers; fijne passes, een goed positiespel. Ik heb in deze klas een aantal wedstrijden gezien maar – met alle respect – deze ploeg van Rudy Wetzel was de beste die ik aan het werk zag. De zeer jeugdige thuisploeg van coach Marc Piron is nog volop in ontwikkeling en het kan nog even duren voordat zij op het gewenste niveau zijn. Tot halverwege de tweede helft valt er verder weinig te melden. In de 69e min is er een scrimmage in het doelgebied van de thuisploeg maar Sietse Romijn kan niet profiteren. Drie minuten later geeft Geert Compen een voorzet die een Pusphaira verdediger met zijn borst terug wil spelen op zijn doelman maar deze kan het leder met de grootste moeite tot corner verwerken. De hoekschop genomen door Compen wordt door Jesse Biesmans overgeschoten. Marc Piron besluit om “1:1 te gaan spelen”; de bezoekers hebben al veel gegeven en eigenlijk nagelaten om de voorsprong verder uit te bouwen en dreigen nu in de eindfase in de problemen te komen. In de 82e minuut komt Compen door maar kan de keeper “van de studenten” nog net redding brengen. Een minuut later zal een vrije trap van RW ’67 speler Maarten Derks via keeper Arjan Loenen tegen de paal belanden. De druk van de thuisploeg houdt aan: weer enkele tellen later zoekt Compen het doel iets te hoog. Ook centrale verdediger Dion van de Dungen wordt naar het front gestuurd. De situatie voor de Eindhovenaren blijft penibel: Hanckmann wordt genoodzaakt een “overtreding in het belang van het team te maken”; de vrije trap wordt door de sluitpost gepakt omdat Nick Lucassen niet overtuigend doorgaat. Twee minuten later kopt Jens Smits de bal uit een corner over. Even kunnen er de bezoekers nog een keer uitkomen maar in de 92e minuut kopt Tom uit ideale positie over. Na 90+5’ krijgt Geert Compen nog een mooie mogelijkheid maar schiet de bal “met zijn mindere been” over; geen gelijkmaker en meteen volgt het signaal van de arbiter: einde wedstrijd.
© 2024 Amateurvoetbal Eindhoven, op dit artikel rust copyright.
Jouw reactie?