Jos Beerens nam na een onafgebroken carrière van 45 jaar als speler en trainer in 2015 afscheid van zijn grote liefde DOSKO'32. Beerens werd aangesteld als hoofdtrainer van vv Steensel en is nu bezig aan zijn tweede seizoen bij de 4e klasser. Bij zijn afscheid bij DOSKO'32 gaf Beerens al aan dat het geen definitief maar een voorlopig afscheid is. We stellen de 57-jarige trainer de tien vragen.
1. Stel je even nader voor aan het amateurvoetbaleindhoven publiek:.png)
Jos Beerens is een 57-jarige man, getrouwd met Marjo en vader van Nienke. Meestentijds ben ik goed gemutst en heb zin in de dingen die ik doe. Zo ga ik ook graag met mensen om en heb zelf 't idee dat me dat ook goed afgaat. Maar mogelijk zou je dat links en rechts even kunnen navragen want ik kan ook nogal behoorlijk aanwezig zijn. Daarnaast haal ik ook veel voldoening uit het (vooruit) helpen van andere mensen. En verder ben ik een aanpakker, iemand die echt heel erg slecht stil kan zitten.
2. Wat doe je in het dagelijks leven?
Deritg jaar heb ik als HBO-jurist met een academisch certificaat gewerkt in het notariaat. Daarna heb een korte maar zeer intense en bepalende periode in mijn leven gekend. Nadat, laten we het netjes houden, ik op een minder prettige wijze uit het notariaat gewerkt ben, ben ik tot tweemaal toe in levensbedreigende medische omstandigheden terecht gekomen. En dat heeft weer geleid om mij uit het arbeidsproces te halen om vooral stresserende omstandigheden te vermijden.
Mogelijk gesterkt door die omstandigheden ervaar ik het trainerschap dan ook zeker niet als een stress-verhaal, maar eerder als een hobby gepaard gaande met gezonde spanning. Daar steek ik met plezier behoorlijk wat tijd in: de trainingen, de wedstrijden, alles er om heen en de nodige bijscholingen. Daarnaast doe ik behoorlijk (te?) veel vrijwilligerswerk en dat gaat ook behoorlijk ver, om maar wat te noemen: Sinterklaas, Kerstman, play-back optredens voor mijn plezier en ter vermaak van anderen.
3. Hoe ben je in het trainersvak beland?
Mooie vraag! Als voetballer heb ik altijd gedacht om 2 dingen van z'n leven nooit te zullen doen: trainer en scheidsrechter. Ik kende mijzelf als voetballer die zeer slecht tegen z'n verlies kon en ik ben zeker niet altijd prettig geweest tegenover scheidsrechters en trainers. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan en, ongetwijfeld ook door de omstandigheden, ben ik destijds bij Dosko'32 voorzichtig met het trainerschap begonnen. En om een lang verhaal kort te maken: ik werd er door gepakt, kon toch niet stil zitten en heb vervolgens TC3 en TC2 gehaald en sta dus nu inmiddels midden in het trainersvak. Overigens ben ik feitelijk (hoewel ik mij zo niet voel, en er ook nog best goed uit zie) best wel een oude vent met een nog jonge (korte) trainerscarrière.
4. Hoe werk je als trainer?
Voor dit antwoord is het wel mooi om eens voor mezelf even een jaar terug te kijken na mijn start bij vv Steensel. Wat heb ik gedaan? Dan kom ik eigenlijk uit op het volgende: observeren, goed luisteren, analyseren en dan pas zelf gaan praten. Praten met heel veel mensen, dat vind ik het belangrijkste om een hele vereniging goed te kennen. Ik denk dat je daar absoluut baat bij kan hebben. Nu ruim een jaar verder durf ik te stellen dat er nog maar heel weinig leden en supporters zijn die ik niet zou kennen. Maar dat is ook een menselijk trekje van mij en zeker niet 'n een of ander trainerskunstje.
Als veldtrainer en coach denk ik 't organisatorisch absoluut goed voor elkaar te hebben, en een beetje gevormd door TC2 vind ik dat je fysiek sowieso op orde moet zijn (dat heb je namelijk zelf in de hand), maar ook dat gedeelte train ik zoveel als mogelijk met de bal en al het andere (speelwijze etc.) gaat uiteraard altijd met de bal.
Verder vind ik dat je altijd een plan moet hebben hoe je wilt spelen en hoe je dat wil ontwikkelen. Daarbij ga ik behoorlijk analytisch te werk en moet echt uitkijken dat ik daar niet in doorsla. De informatie daaromtrent zitten de spelers echt niet op te wachten, hè jongens? :)
5. Momenteel trainer van v.v. Steensel, hoe bevalt het na 45 jaar DOSKO'32 ?
Echt knetter goed, dat wil zeker niet zeggen dat ook alles goed gaat. Net als overal zijn ook hier zaken absoluut voor verbetering vatbaar, maar dan heb je dus echt wat te doen. Alle mensen die hier rond lopen zijn gewoon "echt goeie gasten" en eigenlijk zelfs te goed. Wat betreft me spelersgroep vind ik dat we nog veel te lief zijn voor elkaar in het veld. Een stukje wedstrijdhardheid moet nog zeker toegevoegd worden en als de aard van het beestje dat niet in zich heeft, is dat als trainer zeer lastig over te brengen. Maar dat wil niet zeggen dat je dat dan maar moet opgegeven, opgeven komt in mijn vocabulaire niet voor.
6. De Jeugd heeft de toekomst?
Absoluut, is ook altijd zo geweest. Het toeval wil dat wij nu op een kruispunt zitten. Er is een hele meute jeugdspelers overgekomen naar de selectie en aantal routiniers zijn lager gaan spelen. Dat geeft nu even een lastige periode maar dat gaat uiteindelijk ook voordelen opleveren. Ook die routiniers waren prima gasten maar natuurlijk al helemaal gevormd als voetballer. Daar krijg je niet zo heel veel meer aan veranderd. De jonge gasten zijn vooralsnog plooibaar (weet niet hoe lang ze mijn geleuter aan kunnen horen) en daar kun je nog heel flexibel mee werken.
7. Wat zijn je mooiste herinneringen als trainer?
Voor mij persoonlijk zitten die in kleine (heb trouwens ook nog géén grote prijzen gepakt), dagelijkse, dingen: een super lopende training, een goed voorbereide en dus tactisch goed uitpakkende wedstrijd, en een stukje waardering. Waardering voel je, dat hoeft nog eens niet uitgesproken te worden. Bij Dosko '32 is dat weliswaar bij mijn afscheid ook uitgesproken, bij EFC (stage-seizoen) heb ik dat gevoeld en nu bij Steensel heb ik dat gevoel ook. En dat maakt het makkelijk om er heel veel energie in te gooien.
Daarbij ben ik ook sfeergevoelig, grote wedstrijden met veel publiek geeft ook een kick. En het klinkt misschien heel raar maar in de nacompetitie voor klasse behoud ging Dosko '32 in de finale keihard onderuit tegen Vessem. De grote publieke belangstelling, de opgebouwde spanning naar die wedstrijd toe en de sfeer tijdens die wedstrijd, geven achteraf toch enige voldoening. De spelers en de staf samen hadden er alles aan gedaan maar Vessem was die middag een maatje te groot. En later kun je dat toch relativeren en zien als een "mooie" ervaring. Klinkt misschien gek maar zulke kleine dingetjes zijn toch vaak mooie herinneringen.
8. Steensel past bij mij als trainer omdat?
De club een gemoedelijke en ook zeer menselijke club is, waar nog veel te doen is. En dan met name op gebied van speelwijze- en mentale ontwikkeling. Zelf hou ik van uitdagingen en ben iemand die niét in problemen denkt maar probeert te denken in oplossingen. En daarom denk ik (klinkt misschien arrogant) dat ik op dit moment ook pas bij vv Steensel. Ik denk zaken redelijk goed te kunnen doorgronden en ik heb inmiddels een aardig zicht op de verbeterpunten. Het enige minpuntje van de Steenselse gemeenschap mag duiden dat er vanuit een bepaalde natuur (mogelijk vanwege enigszins geïsoleerde ligging) een bepaalde stugheid zit die veranderingen/verbeteringen en out of the box-denken vaak als een bedreiging wordt gezien. Maar ook hier ben ik mee aan slag gegaan en zo'n proces is eigenlijk heel interessant en begint ook wel degelijk iets op te leveren. Bovendien heeft 't bestuur mij de tijd gegund om deze harde noot te kraken en ik ben iemand die daar 100% voor gaat.
9. Wat vindt je van Amateurvoetbaleindhoven ?
Mijn steun en toeverlaat als dit niet te emotioneel klinkt. Maar zonder gekheid: een veel door mij geraadpleegd medium. Ik ben zeer geïnteresseerd in het regionale voetbal en ik haal ook wel eens gegevens terug (vanuit mijn analytische kant) waar ik mogelijk nog iets aan denk te kunnen hebben. Daarnaast denk ik dat iedere vereniging heel content is met het razendsnel online hebben van de uitslagen wat altijd weer enige zekerheid (en dus rust) geeft in de emoties kort na je eigen wedstrijd.
10. Bewondering voor?
In z'n algemeenheid denk ik dan toch aan positieve mensen, mensen die denken in oplossingen. Daar kom je namelijk verder mee. Alleen maar problemen zien daar help je echt niemand mee en dat geldt dan ook zeer zeker weer in de voetbalwereld. Een speler of een elftal helemaal afzagen met bijvoorbeeld "jij/jullie kunnen er helemaal niets van" daar wordt niemand beter van. Een trainer die naar een speler toestapt en aangeeft dat je het beter op een andere manier had kunnen doen, daar help je iemand mee vooruit. En in die zin heb ik maar weinig bewondering voor problemen oproepende figuren en juist heel bewondering voor de positivo's en oplossers.
© 2024 Amateurvoetbal Eindhoven, op dit artikel rust copyright.
Jouw reactie?